Je lichaam als routekaart naar verlichting

 

We bereiken het Nirwana door volledige onthechting van het aardse. Boven is het rijk van God, beneden het rijk van de duivel. Genieten van het leven op aarde doet ons afdwalen van het geestelijke pad: het is de brede weg naar de hel. Gij zult werken in het zweet uws aanschijns.

 

In het calvinistische Nederland hangen deze gedachten nog steeds in de lucht. Vrijwel iedereen wordt er in meerdere of mindere mate door beïnvloed. Allemaal hebben we een beetje het gevoel dat luieren slecht is. Zelfs als we op vakantie zijn, hebben we nog het gevoel dat we veel moeten doen, veel moeten zien. Anders is de vakantie verspild. Ledigheid is des duivels oorkussen.

 

Soms hoor je een ander geluid. Laatst zag ik op televisie een man die veel stervenden begeleid had. Hij vertelde dat hij nog nooit een stervende had horen zeggen: ‘ik had harder moeten werken.’

 

Mensen die aan het einde van hun leven terugkijken, spreken over hele andere dingen. Ze zeggen dat ze meer hadden kunnen liefhebben, meer hadden mogen genieten. Hun opvattingen lijken eigenlijk haaks te staan op de oude spirituele leringen. Ze vertellen ons dat het leven op aarde kan heel mooi kan zijn, dat het de moeite waard is, dat het er is om van te genieten, dat het er is om lief te hebben. Als de dood nadert, verandert de kijk op het leven. Er vindt een verschuiving van waarden plaats. Materiële zaken en carrière maken worden minder belangrijk gevonden. Zaken als liefde, vriendschap, blijheid en levensvreugde des te meer. 

 

Waarom zijn wij op aarde?

 

Het antwoord op deze vraag ligt voor mijn gevoel in de vraag besloten. In de vraag ligt namelijk besloten dat wij op aarde zijn. Het gaat om dit woordje: zijn. Laten we eens aannemen dat het juist is dat we op aarde zijn, dat dit klopt. Laten we eens geloven dat onze levens geen vergissingen zijn, dat de planeet Aarde voor ons op dit moment de beste plaats is om te zijn. Zou het dan niet de bedoeling kunnen zijn van ons leven dat we gewoon op aarde zijn. Dat dit alles is, en dat, als we dit bereikt hebben, alles goed en natuurlijk aanvoelt. Dat het leven dan mooi is en we onze energie hier voelen stromen.

 

Wie van ons kan echter zeggen dat hij helemaal aanwezig is op aarde, aanwezig met hart en ziel? Kun je je voorstellen dat je helemaal aanwezig bent met je hart en je ziel, ieder moment van de dag, ieder moment van je leven. Zou je je dan nog afvragen waarom je hier bent, wat je hier doet? Nee, je zou weten, je zou zijn. Zou je ooit nog twijfelen, bang en angstig zijn? 

 

Nee, angst en twijfel ontstaan daar waar we niet helemaal aanwezig zijn. Op die plaatsen zijn er leegtes in ons. Leegtes die zich vullen met negatieve gevoelens.

 

We stellen ons de vraag waarom we op aarde zijn alleen als we er niet echt zijn. Mensen die werkelijk helemaal aanwezig zijn, hebben deze vraag niet, voor hen is dit vanzelfsprekend. Juist degenen die worden geplaagd door angsten en onzekerheden, stellen zich deze vraag.

 

En welke rol speelt ons lichaam?

 

Mijn ervaring als therapeut is dat ons lichaam een routekaart is naar de toestand van compleet aanwezig zijn. Om uit te leggen hoe dat werkt, gebruik ik vaak het beeld van de zon als metafoor voor de ziel.

Op het niveau van de ziel ben je een stralende zon van licht. Op dat niveau ben je liefdevol, wijs, gelukkig en sterk. Je voelt je diep verbonden met het leven, met het oneindige universum, met God. Jouw plaats in het grote geheel, jouw unieke betekenis – het is allemaal vanzelfsprekend. Er is geen twijfel en angst, maar weten en zijn. Je weet dat je eeuwig bent, je weet dat jou niets kan overkomen, je weet dat je geliefd bent.

 

Hoe anders voelen we ons als mens op aarde. Vaak voelen we alleen een fractie van dit vertrouwen, deze liefdevolle wijsheid. Hoe kan dit? Het komt doordat onze ziel slechts in beperkte mate doorstraalt in ons lichaam. Het licht van de ziel wordt tegengehouden door donkere wolken die zich tussen onze ziel en ons lichaam bevinden.

Stel je het volgende beeld voor. Ergens boven je hoofd staat een prachtige stralende ster: je ziel. Tussen deze ster en je lichaam bevinden zich wolken die de stralen van de ster tegenhouden. Deze wolken werpen hun schaduw op je lichaam, en waar de schaduw valt, kan het licht van de ster niet doordringen. Daar is het donker. Dit zijn de plaatsen in je lichaam waar je angst en spanning voelt. Dit zijn de kwetsbare plekken, waar klachten en mogelijk ziektes ontstaan.

Toch vervullen deze donkere plaatsen een spirituele functie. Ze trekken onze aandacht. Pijn trekt bewustzijn naar zich toe. Op die manier worden we ons bewust van de donkere plaatsen in ons lichaam. De grote stap die we nu moeten maken is dat we zo’n donkere plaats als een ingang zien, als een poort waarlangs we de weg terugvinden naar onze ziel. Ziekte laat ons zien dat we het licht van onze ziel blokkeren. Op het moment dat we met ons bewustzijn naar de blokkade toekeren, ontstaat er licht op de donkere plek. Bewustzijn is licht. De blokkade kan nu worden opgeruimd. 

 

Bovengeschetst beeld gebruik ik heel vaak in mijn praktijk. Ik nodig mensen uit met hun bewustzijn naar de kwetsbare plaatsen in hun lichaam te gaan. Ik leg uit dat zo’n kwetsbare plaats een poort is naar een blokkade. Ik moedig ze aan daarin te duiken. Van te voren benadruk ik dat ze een engel zijn, die licht komt brengen op donkere plaatsen. Dit laatste vind ik heel belangrijk. Het gaat er in regressietherapie niet om de duisternis te beleven als duisternis, maar om de duisternis tegemoet te treden vanuit het licht.

De blokkades die mensen tegenkomen, verwijzen vaak naar gebeurtenissen of vorige levens waarin mensen slachtoffer zijn geweest. Wanneer zij hun bewustzijn richten op het trauma dat als gevolg hiervan is ontstaan, is het de bedoeling dat zij zichzelf  niet opnieuw als slachtoffer ervaren, maar als de engel die het slachtoffer helpt. In de regressie vraag ik mensen zich te identificeren met hun ziel, niet met de pijn die ze als mens ervaren hebben. De engel vertegenwoordigt het licht dat in de donkere wolk ontstoken wordt. Door de liefdevolle aanwezigheid van de engel, lost de wolk op en het licht van de ziel kan vrijuit naar het lichaam stromen.

 

Door steeds de donkere plaatsen in het lichaam langs te lopen, kunnen uiteindelijk alle blokkades worden opgeheven. Het licht van de ziel kan dan vrijuit, zonder enige hindernis, doorstromen. We zijn volledig geïncarneerd, helemaal aanwezig op aarde. Dit is verlicht zijn. 

 

De donkere plaatsen die we in ons lichaam tegenkomen, zijn de aanknopingspunten waarmee we onze blokkades op het spoor komen en in het licht kunnen zetten. Het lichaam vormt een routekaart op weg naar verlichting.

 

 

Om bovengenoemde werkwijze te illustreren aan de hand van een concreet voorbeeld, laat ik tot slot hieronder het verslag volgen van een sessie regressietherapie, die door de cliënt (die ik WJ noem) werd uitgeschreven.

Verslag van een sessie

 

Aanwezig zijn WJ, Pamela en Gerrit.

 

De cliënte, WJ, is een 40-jarige vrouw. Ze zocht aanvankelijk contact met Pamela omdat ze het gevoel had dat haar creatieve energie ergens blokkeerde. Pamela verwees haar door naar mij, maar vond het interessant om bij de sessie aanwezig te zijn.

 

Gerrit: Ontspan je. Als je de behoefte voelt om iets te zeggen doe dat dan. Je bent helemaal vrij.

 

Weet wie je bent. Je bent een engel. Je bent altijd een engel geweest. Je bent puur licht. Je bent een ster. Omdat jijzelf licht bent, is er geen duisternis. Soms kunnen de dingen donker lijken, maar als jij je weer herinnert wie je bent is er licht, jouw licht. Jouw ziel is een bron van puur licht, van wijsheid en liefde.

Voor je aan dit leven begon was je een prachtige engel. Toen nam je de beslissing om af te dalen naar de aarde, om jouw licht hier te laten stralen. Om de aarde en de mensheid te verrijken met jouw licht. Voel dat.

 

(Deze inleiding gebruik ik om WJ in contact te brengen met haar eigen licht, haar eigen geneeskracht. Het is belangrijk dat ze zich gedurende de sessie niet met het slachtoffer gaat identificeren, maar met de engel die het slachtoffer komt helpen.)

 

Let nu op je lichaam. Ga naar je lichaam en vertel me wat je daar voelt. Is er een plaats waar je naar toe getrokken wordt?

 

WJ: Ik voel angst tussen mijn eerste en tweede chakra. Angst om afgesneden te worden van mijn familie en oorsprong, het verlies van contact. Onrust, angst en pijn.

 

(WJ heeft een donkere plaats in haar lichaam ontdekt. Ze moet daar nu dieper in duiken om de blokkade te ontdekken die deze donkere plaats veroorzaakt. De wolk die het licht van haar ziel blokkeert.)

 

Gerrit: Neem de tijd en ga daar naar toe. 

 

Duik er in. Ga er dieper en dieper in. Voel wat daar zit.

 

WJ:  Ik ben gestorven met een gevoel van verlatenheid, afgesneden zijn, stervend in een vreemde omgeving. Het ergste is niet het sterven in een vreemde omgeving, maar volledig afgesneden te zijn van thuis.

 

Gerrit:  Op het niveau van de ziel is er geen tijd. Je kunt overal naar toe, naar iedere plaats in het verleden. Er is geen tijd, alles gebeurt nu. Ga nu naar de plaats toe waar jouw hulp nodig is. Jij bent een engel. Ga naar die plaats waar jij je helemaal verloren en afgesneden voelt en help jezelf. Jij bent een engel. Jij bent zuiver licht. Help jezelf. Ga daar waar je hulp nodig is.

 

Waar is jouw hulp het meest nodig?

 

(Er is een donkere plaats waar WJ heel sterk naar toegetrokken wordt. Het is heel belangrijk dat ze daar als helpende engel naar toegaat.)

 

WJ: Ik weet niet precies waar het is, maar er is een gevoel van sterven in wanhoop.

Gerrit:  Ga naar de persoon toe die aan het sterven is. Zie hem of haar. Voel hem of haar. Wees daar om te helpen. Mensen die wanhopig zijn staan open voor het spirituele en kunnen engelen zien.

 

Jij bent een engel. Wie is die persoon?

 

WJ: Het is een jonge vrouw. Ik kan haar niet zien maar voel haar. Ze voelt zich verraden.

 

Gerrit: Om een spiritueel contact te maken met die vrouw, om haar beschermengel te kunnen zijn moet je terug gaan in de tijd. Verander haar in een baby, een pasgeboren baby. Kun je die baby zien en voelen?

WJ:  Ja.

 

Gerrit: Het bewustzijn van een baby is nog heel open, ze kan engelen zien. En jij bent de beschermengel. Vertel de baby: wat er ook gebeurt met jou, ik ben bij je. Ik zal jou helpen en beschermen. Vergeet mij niet. Aan het einde van je leven, als het moeilijk wordt, zal ik bij je zijn en je helpen. Ik zal je helpen om je lichaam uit te gaan en je de weg  wijzen naar het licht.

 

Kijk het kind aan. Kijk het  diep in de ogen. Er is geen tijd, alles gebeurt nu. Maak contact met de baby.

 

(Ik moedig WJ nu aan als beschermengel in een vorig leven aanwezig te laten zijn. Ze moet het licht in de donkere wolk worden. Ze kan er zo voor zorgen dat de energie in dat leven gaat stromen en niet langer vast zit in de tijd. Om WJ als beschermengel te laten functioneren in het vorige leven, kan het contact het beste direct aan begin van dat leven tot stand gebracht worden. Daar gaan we nu aan werken. Als dat gebeurd is moeten we weer naar het einde van dat leven toe.)

 

WJ: (in tranen)

 

Het kind voelt zich verraden, want later was ik er niet voor haar.

 

Gerrit: Jawel, je zult er zijn voor haar, maar daarvoor moet je nu eerst een goed contact maken met het kind. Op het moment van de geboorte kun je dat contact maken. En als je dat contact gemaakt hebt, zul je er aan het einde kunnen zijn. Het kind kent jou dan.

 

Kijk nu naar de omgeving van het kind. De vader, de moeder.

 

WJ: Ik was in dat leven een Kathaar. Ik stierf in verschrikkelijke omstandigheden.

(Blijkbaar gaat het om een leven waarin ze bij de Katharen behoorde en een traumatisch einde beleefde. Dit trauma is de donkere wolk die tussen haar lichaam en haar ziel hangt).

 

Gerrit: Hoe verschrikkelijk het ook was, als je op het moment van sterven een engel ziet die naar jou toe komt, die je helpt en de weg naar het licht wijst, wordt het minder zwaar. Er is dan een uitweg. Maar je kunt die engel alleen zijn  als je het contact met de baby maakt. Als je daar de verbinding maakt kun je er als engel voor haar zijn, altijd. Ze zal nooit alleen zijn, ook niet aan het einde.

 

WJ:  De marteling was zo pijnlijk en dan.. Ik weet het niet.. Ik denk dat ik verbrand werd.

 

Gerrit:  Ga daar nog niet naartoe. Maak eerst goed contact met haar als kind. Wees bij haar en speel met haar als ze opgroeit. Het bewustzijn van een kind is nog heel open. Je kunt jezelf laten zien en met haar spelen. En als ze opgroeit, als ze aan het bidden is kun je contact met haar maken. Vertel haar dat ze goed is, dat ze mooi is.

 

Maak het kind nu ouder. Waar is ze nu, wat doet ze?

 

WJ:  Ze is heel zuiver en gepassioneerd. Ze wil leven volgens een ideaal. Daarom heeft ze zich bij de groep aangesloten.

 

Gerrit:  Jij bent haar engel. Je mag haar een naam geven als je wilt. Het hoeft niet haar echte naam te zijn. Ze zal dat waarderen als een teken van je liefde.

 

WJ:  Ik noem haar Amelia.

Gerrit:  Jij bent haar engel. Vertrouw op jezelf, op je eigen licht. Schenk haar je liefde, warmte en wijsheid. Ga verder in haar leven. Zoek momenten waarop je contact met haar kunt maken, bijvoorbeeld als ze aan het slapen of bidden is. Laat je zelf aan haar zien. Hoe meer je dat doet, hoe beter je haar kunt helpen.

 

Jij bent een engel van licht, ze kijkt tegen jou op. Ze heeft jouw ogen gezien toen ze een baby was en zal dat nooit vergeten. Vertel haar dat ze ook puur licht en liefde is. Als ze zich verbindt met haar innerlijke bron dan kan niets haar pijn doen.

Schenk haar je wijsheid en kennis. Vertel haar dat ze het goed doet. Iedereen die haar ziet, wordt aangeraakt door het licht in haar ogen. Haar woorden raken de harten van de mensen om haar heen. Ze plant zaadjes in de wereld die eens tot bloei zullen komen en de Aarde mooier zullen maken. Vertel haar dat, dat weet ze niet.

 

(WJ wordt aangetrokken tot het trauma aan het einde van dat leven, maar daar kan ze nu nog niets doen. Behalve dan alle ellende opnieuw beleven. Het is daarom voor mij erg belangrijk om haar daar weg te houden tot ze er klaar voor is. Ze daar kan pas helpen als ze de gids geworden is van Amelia en als zodanig gekend wordt).

 

WJ:  Ze heeft het gevoel dat ze niets bereikt heeft in dat leven, het was zo’n zinloze dood. Ze heeft nergens aan bijgedragen.

Gerrit:  Nee, dat is niet zo! Ze heeft veel mensen aangeraakt. Haar woorden zijn niet vergeten. Zelfs generaties later zijn sommige van haar zaadjes tot bloei gekomen. Ze heeft iets veranderd in de energie van de aarde, ze heeft de aarde wat mooier gemaakt. Laat haar dat zien. Laat haar de mensen zien die ze geholpen heeft. Er zijn veel dankbare mensen om haar heen. Voel die mensen en voel de aarde. Voel hoe dankbaar de aarde is om haar aanwezigheid.

 

Ga nu naar het einde van haar leven en wees bij haar. Hou haar hand vast.

 

WJ: (huilend) 

 

Ik kan dat niet voelen!. Het is zo erg. Ik kan het niet!. Ze hebben jou gemarteld en vermoord op zo’n verschrikkelijke manier.

 

(Ik leg mijn hand op haar rug. Even later doet Pamela hetzelfde.)

 

WJ:  Ik wil de pijn niet herinneren.

 

Gerrit:  Dat hoeft ook niet. Vertel haar…

 

WJ:  Ik wilde dat ik eerder kon sterven. Die Dominicanen, die Dominicanen! De priesters van de duisternis. Deze beulen, deze beulen van Satan…. Ze zijn de honden van Satan.

 

Gerrit: Ga naar haar toe en vertel haar dat ze haar lichaam mag verlaten. Ze hoeft dit niet mee te maken. Ga naar haar toe en haal haar uit haar lichaam. Laat haar de hemel zien. Haal haar uit haar lichaam. Jij bent haar engel.

 

WJ: Ik zeg haar: jij hebt de macht om je lichaam te verlaten. Ze hebben geen macht om je te laten hangen in je pijn. Jij kunt er uit! Je kunt er uit! Laat het lichaam los. Ga weg! Ga weg!

 

Gerrit:  Voel je kracht.

 

WJ: Jij kiest je dood uit, zij niet. Je kunt sterven voordat je verbrandt wordt.

(We zijn nu bezig Amelia’s leven te herschrijven. Het probleem is dat Amelia zich helemaal fixeert op haar strijd tegen haar beulen. Ze beseft niet wat ze bereikt heeft in haar leven, alle mooie energie die ze de Aarde geschonken heeft. Dit besef kan haar helpen zich los te maken van de strijd en haar lichaam te verlaten.

 

Op het moment dat je contact hebt met jezelf in een vorig leven, smelten het nu van die persoon en jouw nu samen tot één gemeenschappelijk nu. Een beetje zoals twee waterdruppels één druppel vormen. Vanuit dat ‘nieuwe’ gemeenschappelijke nu, kun je een nieuwe koers uitzetten. Dat is wat we hier proberen te doen. We kijken of er een tijdlijn is waarin Amelia haar lichaam verlaat voordat ze verbrand wordt).

 

Gerrit: Roep haar, roep haar bij de naam die je haar hebt gegeven: Amelia.

 

WJ:  Amelia, we wachten allemaal op jou! Kom er uit, kom er uit! Ga daar weg!. Je hebt de macht om uit je lichaam te gaan. Ga daar weg! Geef de strijd op! Je bent daar niet om te vechten.

 

Ga weg!

 

Gerrit:  Ze heeft al gewonnen. Ze hoeft niet meer te vechten.

 

WJ: Ze heeft gewonnen omdat ze onsterfelijk is. Haar ziel kan niet vernietigd worden, hoe erg de pijn ook was. Ze konden haar ziel niet vernietigen.

 

Ik wil de inquisitie niet zien, deze plaatsen…

 

Pamela: Ze voelt jouw aanwezigheid al. Ze begint te begrijpen dat ze niet meer hoeft te vechten.

 

WJ:  Je hoeft niet meer te vechten. Het is niet jouw strijd. Ga weg. Je kunt later winnen.

 

Gerrit: Nee, ze heeft ze verslagen! Ze heeft al gewonnen.

 

WJ: Omdat ze zich niet overgaf. Daarom heeft ze gewonnen.

Gerrit: Omdat ze haar licht en liefde over de aarde verspreid heeft. Door dat te doen heeft ze gewonnen. De inquisitie is verdwenen, maar haar licht en liefde leven verder. Haar daden zijn niet vergeten.

 

WJ:  Ja, zo is het. Ze konden haar lichaam vernietigen, maar niet haar daden. Niet de energie die ze achterliet.

Pamela: Ze zaten vast in hun haat.

 

WJ:  Ze kwamen te laat, ze had haar werk al gedaan.

Gerrit: Ja, vertel haar dat. Vertel haar alle goede dingen die ze gedaan heeft.

 

WJ: Dit zag ze niet. Ze begreep niet dat ze haar werk gedaan had. Het was geen zinloze dood.

 

Gerrit: Ik voel dat er veel mensen zijn die haar willen bedanken voor het licht dat ze verspreidde. Mensen die haar woorden hoorden en bewaarden in hun hart.

 

Pamela: Ik zie dat je arme mensen hielp in dat leven. Ik zie jou met kinderen rondom je. Je helpt ze, geeft ze eten en vertelt hoe mooi ze zijn en dat ze in zichzelf moeten geloven. Dat leerde ze van jou. Die lessen gebruikten ze hun hele leven.

WJ:  En die kinderen werden volwassen en kregen kinderen en kleinkinderen…

 

Gerrit:  Ja.

 

WJ:  Ze zijn in Zuid-Frankrijk. Daar leven ze nog.

 

Gerrit: Laat haar dat zien. Laat haar zien hoeveel ze bereikt heeft.

 

Pamela: Het was heel succesvol.

 

WJ:  Nu kan ze loslaten. Ze kon niet loslaten omdat ze dacht dat ze gefaald had. Nu kan ze loslaten omdat ze weet dat ze haar werk gedaan heeft.

Gerrit: Ja.

 

WJ:  Dit is precies wat…

 

Pamela: Christus…

WJ: Christus gedaan heeft. Haar schuldgevoel hield haar vast.

Gerrit: Ja.

 

WJ:  Nu laat ze echt los, ik zie het. De echte pijn was haar spirituele pijn…

 

Gerrit en Pamela: Ja!

WJ:  … de pijn van het falen. Omdat ze de zaadjes die ze geplant had niet zag. Ik zie het nu.

 

De betekenis van haar leven ligt niet in het einde, maar in al die momenten daarvoor.

 

Gerrit: Ga nu naar Amelia toe en vraag haar of ze jou wil helpen in dit leven. Vertel haar dat de wereld veranderd is. De inquisitie is verdwenen. Ze wil jou graag helpen. Jouw energie zal beter stromen als ze bij jou is. Ze is een deel van jou.

 

(Dit is de laatste fase. De energie die vast zat in het verleden kan nu gaan doorstromen naar het heden. Dit kan door die energie bewust uit te nodigen aanwezig te zijn. Als dat gebeurt, wordt de lichtstroom tussen de bron – de ziel – en het lichaam volledig hersteld).

 

WJ: Ze zegt me dat het ergste voorbij is. Het ergste is om gemarteld en vermoord te worden. Wees niet bang: er is nu geen gevaar meer. In dit leven hoef je niet bang te zijn voor marteling en executie. Wees daarom niet bang. En ze zegt: wees zuiver. Durf puur te zijn. Zelf als mensen denken dat je gek bent blijf dan trouw aan jezelf.

 

(WJ is nu bezig Amelia’s energie in zichzelf toe te laten. Daarmee is deze sessie therapeutisch gezien afgerond. Een donkere wolk die tussen WJ en haar ziel stond is opgelost. Het licht van haar ziel wordt daar niet langer tegengehouden).

© Gerrit Gielen 

www.gerrit-gielen.net