Het is stil in mij. Het is een fijne stilte. Een oase van diepe innerlijke rust. Niets moet en alles mag. Ik voel de vrijheid waar mijn ziel zo naar heeft verlangd. Ik geniet van het nieuwe
gevoel. Een licht dat me laat stralen van binnen uit. Een licht dat krachtig en helder is. Een licht dat groter is dan de duisternis en als een ster schijnt aan de hemel.
Bijna heel mijn leven heb ik gegeven. Gegeven, gegeven, gegeven. Stukjes van mezelf, stukjes van mijn hart die ik heb uitgedeeld, stukjes wijsheid, liefde en zorg naar anderen toe. Ik ben in het verleden over mijn grenzen heen gegaan. Ik was zo bezig met het helpen van anderen dat ik mezelf vergat.
Voor het eerst in mijn leven draai ik nu eens rigoureus de rollen om zonder bang te zijn wat er gebeurd. Ik geef niet te veel meer weg en ben voorzichtiger geworden hierin. Ik ben vooral opgehouden met geven als ik er niet veel voor terug krijg. Ik loop liever een nieuwe en uitnodigende weg in, in plaats van een doodlopende weg. Ik mag leren ontvangen. En dan vallen er mensen weg uit je leven. Logisch ook. Ze zijn gewend dat ik er ben als zij het nodig hebben en ineens houdt het op.
Opeens wordt alles duidelijk. Wat niet meer bij mijn ziel past valt weg en wat bij me past trek ik naar me toe. Als het geven en ontvangen meer in balans is krijg je meer energie en trek je ook meer gelijkgestemde personen en nieuwe situaties aan. Het voelt goed om bij jezelf te blijven. Niet meer uitgeput raken door anderen die je energie wegzuigen maar heerlijk in een positieve flow zitten die stroomt en je leven meer vorm geeft zoals het is bedoeld. Ik heb vertrouwen in het Universum en ik geloof dat alles zo moet zijn hoe het moet zijn. Alles komt op het juiste moment wanneer je er klaar voor bent. En als je niet klaar bent voor iets dan zorgt het Universum ervoor dat je klaar gestroomd wordt. Ik zie het als een grote opruiming, een nieuw begin en grote veranderingen in mijn leven. Stappen die ik vooruit zet en lessen die ik aan het overwinnen ben. Alles wat ik hoef te doen is naar mijn gevoel te luisteren en erop te vertrouwen.
De stilte lijkt op een leegte tussen het oude en het nieuwe in. Het is een gevoel van alleen zijn maar dan op een positieve manier. Ik geniet van het alleen zijn. Met liefde kijk ik op een afstand naar de mensen om mij heen. Soms laat ik ze gewoon maar even vallen en opstaan. Ook dat is liefde. Het kunnen loslaten en geloven in de eigen kracht. De kracht in jezelf maar ook de eigen kracht van elk uniek persoon. Het zou makkelijk zijn als iemand je een hand toereikt en alle problemen in je leven oplost maar zo werkt het leven niet. Iemand helpen is niet alles van de ander oplossen en uit handen nemen maar een ander loslaten en het zelf laten ervaren. Een ander helpen is niet de lessen van een ander ontnemen maar een steuntje geven in de rug, motiveren en vervolgens je eigen koers varen en er vertrouwen in hebben dat de ander zijn/haar eigen angsten en problemen grotendeels zelf kan overwinnen.
Alle uitdagingen in je leven komen niet zomaar op je pad. Het is voorbestemd en het wilt je er ook op wijzen dat je het aankan. De keuze en de weg naar verandering toe ligt in jouw handen. Ik
richt me op mijn eigen pad. Ik ben nog steeds een helper, een lichtwerker die anderen begeleidt, maar ik voel aan waar de grens ligt en wanneer het beter is om de ander ruimte te geven uit
liefde.
Steeds vaker merk ik dat alles goed zo is in mijn leven. Ik zoek het niet in de buitenwereld, ik kijk naar mijn binnenwereld. Ik heb geen invulling meer nodig. Nodig hebben is geen liefde. Nodig hebben is oppervlakkig en slechts tijdelijk geluk makend. Nodig hebben wilt zeggen dat je iets buiten jezelf zoekt. Op zoek bent naar iets of iemand die de leegte in je kan vullen. Maar niemand dan jezelf kan de leegte vullen op een diepere laag. Alle onvoorwaardelijke liefde begint bij jezelf. Dat is de kern en vanuit daar zal de rest vanzelf stromen.
Ik zorg voor mezelf en vervolgens zorgt het Universum voor mij. De liefde waar ik naar verlangde heb ik in mezelf gevonden. Ik heb vaak met verlies te maken gehad en ben op mezelf toegewezen in mijn leven. Alles is zo gebeurd zodat ik mijn eigen kracht kon vinden. Ik weet nu, dat wie of wat er ook wegvalt uit mijn leven, dat ik nog altijd geluk en liefde in mijn leven zal ervaren. Alles komt en gaat weer voorbij in je leven. Alles behalve jezelf. Zolang ik mezelf heb kan ik de wereld aan. Zolang ik het licht in mezelf koester zal ik alles overwinnen in mijn leven. En ik ben dankbaar voor de personen die op mijn pad komen. Dankbaar voor elke les. Dankbaar voor elke spiegel waardoor ik weer verder groei.
Dat ik geluk en liefde in mezelf heb gevonden wil niet zeggen dat er geen verdriet of pijn meer is. Het wilt ook niet zeggen dat mijn leven makkelijk is. Emoties zoals verdriet, boosheid en angsten horen ook bij het leven en ook dat is menselijk. Het gaat erom hoe je ermee om gaat. Als je je naar binnen richt en onderzoekt waar elke emotie vandaan komt ligt er ook een oplossing. Je kan jezelf zien als een toeschouwer die gedachten laat komen en gaan. Een toeschouwer die weet dat gedachten niet de baas zijn. Een toeschouwer die niet oordeelt en zich richt in het hier en NU.
Waar wordt je werkelijk gelukkig van? Ook al zijn het kleine dingen, uiteindelijk zijn het juist de kleine dingen juist de grote dingen in het leven die kostbaar zijn. Het is stil in mij. Het is een stilte voor de storm. Een gelukzalige stilte. Ik sta aan de rand van een brug en aan de overkant zie ik mijn zielsfamilie, gelijkgestemden die mij toejuichen, en mijn liefde, mijn zielsverwant en wederhelft die mij innig omarmt. Ze staan mij met open armen op te wachten.
Ik ben onderweg naar de overkant. Nu eerst nog een stukje oude rotzooi opruimen van een verleden dat als een vorig leven voelt. De bagage heb ik voor een groot deel achter me gelaten. Ik heb het niet meer nodig. Ik kijk nu niet meer achterom en voor mij ook geen zijwegen meer. Ik volg mijn eigen pad. Een pad van liefde, vrijheid, innerlijke wijsheid en rijkdom. Een bijzonder pad wat niemand anders loopt...alleen ik. Alles heeft tijd nodig en alles gebeurd op het perfecte kosmische tijdstip. De weg ernaar toe is een kostbare reis dat geen begin en geen eind kent. Het kent alleen maar liefde als je met de ogen van je ziel kijkt en elke stap van je reis naar je droombestemming koestert. Durf te dromen! Loop je eigen weg! Luister naar je hart elke stap die je zet dan zal je altijd trouw zijn aan de liefde in jezelf en aan het pad dat voorbestemd is speciaal voor jou.
Mandy Marlisa