Aarding

  

Als ik naar mezelf kijk, dan begon dat al vroeg. Ik zat op school, ik had er geen hekel aan, maar voelde me daar ook niet echt thuis. Een deel van mijn geest was afwezig. Ik volgde de lessen wel, haalde voldoendes, ook al had de leerstof meestal niet echt mijn aandacht.

Mijn innerlijke wereld was ver van de aarde. Ik las veel. Ik was ook geïnteresseerd in schilderkunst, keek graag naar mooie landschappen zoals die van Van Ruysdael en droomde daarbij weg.

 

Omdat mijn vader psychische problemen had, gingen we bijna nooit weg. Mooie natuur, inspirerende landschappen, de zee – het was er niet in mijn jeugd. Hoewel Nederland veel kust heeft, zag ik de zee pas voor het eerst toen ik achttien was. Ik vertoefde liever in mijn innerlijke wereld dan in de grauwe straten van Tilburg. Het gevolg: slechte aarding als volwassene, het niet aanwezig zijn met hart en ziel in je lichaam. Voor anderen kwam ik vaak gesloten en afwezig over. Dat lag niet alleen aan mij: ik voelde ook aan dat ik vaak niet mezelf kon zijn bij die anderen en dus verberg je je dan.

 

Ik had ook helemaal niet het gevoel dat het mogelijk was om met mijn geest op aarde aanwezig te zijn. Dat je jezelf hier moest aanpassen leek me vanzelfsprekend, een andere optie was er niet.

 

Dit is mijn verhaal; veel mensen hebben een vergelijkbaar verhaal. De oorzaak van een slechte aarding is altijd dat je als kind op de een of andere manier het gevoel krijgt dat je niet jezelf mag zijn. Dat je niet welkom bent zoals je bent.

 

Kinderen hebben altijd een onbewuste herinnering aan de schoonheid, speelsheid, creativiteit en vrolijkheid van de spirituele wereld; er is daar geen dwang, geen moeten.

 

Op het moment dat een opgroeiend kind ontdekt dat het hier anders is, trekt een deel van het bewustzijn zich terug: de mens verliest zichzelf dan. Hij gaat dan òf meedoen met de machine die de moderne samenleving heet en wordt daar deel van: volwassen worden noemen we dat. Of hij blijft zich wel bewust van zijn droomwereld, maar trekt zich terug in zichzelf omdat hij het gevoel heeft dat er op deze wereld geen plaats voor hem is.

 

In het eerste geval ziet hij zichzelf als wel geaard, maar feitelijk is dat niet zo omdat hij deel uitmaakt van een systeem dat als geheel niet geaard is. Hij is zich gewoonweg niet meer bewust van het deel in zichzelf dat hier niet bij past.

 

Veel moderne kantoorgebouwen en fabrieken, zelfs hele steden, zijn als geheel niet geaard. Echter, de bewoners ervan beseffen dat niet; ze zijn dit normaal gaan vinden en voelen niet dat er iets niet klopt. Ze zijn het contact met hun spirituele zelf, en het innerlijke kind, dat de primaire uitdrukking van dit deel is, kwijt.

 

Ik kan me herinneren dat een paar jaar geleden door de straten van Sjanghai liep. Nauwelijks groen, een immense drukte, razend verkeer, de ene torenflat na de andere. Het viel me op dat de energie van de stad helemaal op zichzelf stond. De natuurlijke rust en harmonie die een gezonde verbinding met de aarde geven, ontbraken daar volledig.

 

Mensen die binnen zo’n stad functioneren, worden een deel van de energie van de stad en vinden het gebrek aan aarding normaal, een teken van een moderne samenleving.

 

Met betrekking tot aarding kun je mensen dus in drie groepen indelen

 

❥ I. Mensen die slecht geaard zijn maar dat niet weten; ze accepteren hun beperkte zijn als gegeven en zijn zich totaal niet bewust van hun innerlijke grootsheid. Ze zijn zich helemaal gaan identificeren met het label dat de maatschappij hen opgeplakt heeft. Bijvoorbeeld: volwassen hardwerkende man, of huisvrouw.

 

❥ II. Mensen die slecht geaard zijn en dat wel weten. Dit zijn vaak mensen die zich hier niet thuis voelen, die denken dat ze niet echt welkom zijn in deze wereld. Ze zien de maatschappelijke werkelijkheid om zich heen en hebben het gevoel: hier is geen plaats voor mij, deze wereld sluit niet aan bij wie ik ben. Ze zijn zich bewust van het deel van hen dat niet op aarde aanwezig is.

 

❥ III. Mensen die (min of meer) goed geaard zijn. Ondanks alle problemen en tegenwerking weten ze toch een manier te vinden om hun innerlijke wereld tot uitdrukking te brengen. Ze laten de wereld iets van hun ware zelf zien.

 

Dit artikel is bedoeld om mensen te helpen bij de overgang van groep twee naar groep drie.

 

Ik wil dat een beetje doen aan de hand van mijn eigen weg.

 

Zelf ben ik me altijd heel sterk bewust geweest van mijn innerlijke wereld, maar meende eenvoudigweg dat er geen plaats voor mijn werkelijke zelf op aarde was. Dus leefde ik in zekere zin een dubbelleven.

 

Toch begon ik belangrijke stappen te zetten in de richting van de aarde.

 

Stap 1 - Creëer tijd voor jezelf en ontdek wie je bent

 

De eerste stap was van buitenaf gezien een paradoxale. Ik besloot geen carrière te maken en zo min mogelijk te werken. Ik ging in het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw, toen dat voor een man nog zeer ongebruikelijk was, in deeltijd werken voor drie dagen per week. Ik had dus per week vier hele dagen voor mijzelf. Daarmee zei ik dus vaarwel tegen een mogelijke maatschappelijke carrière.

 

Ik weet nog dat ik voor het eerst sinds tijden op een doordeweekse dag naar de bibliotheek wandelde en daar ging zitten lezen. Heerlijk vond ik dat. Tijd voor mezelf, tijd om bezig te zijn met dingen die ik werkelijk interessant vond. Tijd om gewoon overdag door de week een eindje te wandelen als ik daar zin in had.

 

Als je beter wilt aarden is dit de eerste stap.

 

Geef jezelf tijd, het geeft niet wat je met die tijd doet, als je maar het gevoel hebt dat die tijd helemaal van jou is. In tijd die niet van onszelf is, zijn we niet werkelijk op aarde. Om innerlijk helemaal ja te kunnen zeggen tegen het leven op aarde, om hier helemaal aanwezig te kunnen zijn, moeten we het gevoel hebben dat er tijd voor ons is.

 

Dit is een enorme stap. Vanuit de maatschappij is er een enorme druk op ons om bezig te zijn, om iets te doen. We moeten carrière maken, geld verdienen, een nuttig lid zijn van de maatschappij, voor anderen zorgen etcetera. Al die dingen leggen een claim op ons. Als we niets doen, tijd voor onszelf nemen voelen we ons schuldig. We zitten dan te ‘nietsen’, en dat is kwalijk.

 

Er is nog een andere reden waarom tijd voor onszelf zo belangrijk is: we kunnen pas aarden als we weten wie we zijn.

 

Als je opgroeit krijg je van de buitenwereld te horen wie je bent. Je krijgt een naam van je ouders, je bent een jongen of een meisje. Er wordt een bepaald gedrag conform je geslacht van je verwacht. Die ideeën over jezelf ga je verinnerlijken. Alleen als je tijd en ruimte voor jezelf creëert, kun je deze gaan loslaten. Als man was het voor mij belangrijk om allerlei ideeën over het man zijn los te laten. Ruimte creëren voor het vrouwelijke in me, ruimte voor het kind in me – ruimte voor de engel in me.

 

Tijd voor jezelf betekent vroeg of laat altijd dat je je bewust wordt van wat er in je leeft, van wie je werkelijk bent. Hierdoor ga je je anders voelen; voelen wie je werkelijk bent.

 

Werkelijke aarding begint met het creëren van tijd voor het ontdekken van het deel in jezelf dat niet geaard is. Als je dat niet doet en je gaat helemaal mee met de energie van de maatschappij dan stoot je dat deel af en dwing je jezelf in groep I.

 

Stap 2 - Druk jezelf uit

 

Een volgende belangrijke stap was dat ik het besluit nam om mijn innerlijke leven zichtbaar te maken voor anderen. Ik besloot mijn anders zijn te laten zien aan de wereld. In mijn geval deed ik dat door een website te maken en daar allerlei teksten op te plaatsen: ‘Leven en bewustzijn’.

 

In de loop der jaren had ik allerlei ideeën ontwikkeld over hoe het leven in elkaar zat. Door dat te doen liet ik iets in mij, dat ik altijd had achter gehouden, zien aan de wereld. Ik raakte de wereld aan.

 

Wat gebeurt er als je dit doet?

 

De oude samenleving is niet geaard en niet gebalanceerd. We leven niet in symbiose met de aarde, er is geen harmonie. Onze economie is gebaseerd op roofbouw van de aarde. We onttrekken in hoog tempo enorm veel grondstoffen aan de aarde die nodig zijn om een bedenkelijke massaproductie draaiende te houden, en daarmee verwoesten we het milieu. Het is duidelijk dat we deze ongebalanceerde manier van leven niet eeuwig vol kunnen houden. Het is een manier van leven die het gevolg is van het niet geaard zijn van de menselijke samenleving als geheel. Veel mensen die nu leven denken dat ze goed geaard zijn maar zijn dat in feite niet. Mensen krijgen dat valse gevoel van aarding omdat ze zich sterk verbinden met een groot energetisch systeem dat zelf niet geaard is.

 

Niet geaard zijn betekent dat je je innerlijk geen deel voelt van de aarde. En dus ben je niet geneigd rekening te houden met de aarde. Uitbuiting en verwoesting van de aarde zijn het gevolg. 

 

Op het moment dat je iets vanuit het diepst van jezelf naar de aarde laat stromen, creëer je een energetische cyclus. Je geeft iets aan de aarde en er komt een stroom terug; dit is een natuurlijke cyclus die heel anders is dan het roofbouwmechanisme van de moderne postindustriële samenleving.

 

Door het tot stand brengen van die cyclus ga je je vanzelf weer deel voelen van de aarde en verantwoordelijkheid nemen voor de aarde.

 

Naarmate meer mensen een dergelijke cyclus creëren ontstaat er in toenemende mate een balans van geven en ontvangen tussen de mensheid als geheel en de aarde.

In de nieuwe tijd is er een geaarde mensheid. Die kan alleen tot stand komen als individuele mensen het besluit nemen om het mooiste en diepste van zichzelf op aarde te gaan manifesteren.

 

Stap 3 - Zeg ja tegen de binnenkomende stroom

 

Om deze cyclus volledig te sluiten en helemaal te activeren is het belangrijk om ja te zeggen tegen de binnenkomende stroom. Dit lijkt eenvoudig maar is het niet. In ons leven allerlei oude angsten en overtuigingen die dit blokkeren. Ook hebben we vaak op basis van die oude angsten en overtuigingen om ons heen een werkelijkheid gecreëerd die dit bemoeilijkt.

 

Angst maakt dat we vasthouden aan dat wat veilig voelt, het bekende – het oude. De baan, de relatie, de vriendenkring, de familie, de woonomgeving – het kunnen allemaal dingen zijn waar we niet echt happy mee zijn, maar die ons wel een gevoel van veiligheid geven. Hierdoor kan het nieuwe – dat wat de aarde ons wil geven – niet echt op ons pad komen. Daardoor blijven we verbonden met oude energetische systemen die niet geaard zijn en die ons een vals gevoel van aarding en veiligheid geven.

 

Ja zeggen tegen het nieuwe betekent dat we het oude moeten loslaten. Dit is een stap van vertrouwen. En omdat de wereld om ons heen in hoge mate op angst is gebaseerd, is deze stap niet makkelijk te zetten.

 

Stel je eens het volgende voor...

 

Je hebt een kind in de puberleeftijd. En op een dag komt dat kind bij je en zegt ‘ik wil niet meer naar school, ik voel me daar ongelukkig en ik leer er niets.’ Stel je dat voor en stel je voor wat je daar bij voelt. Waarschijnlijk paniek, het idee dat het nu helemaal fout gaat met dat kind. Niets doen, thuis blijven, het leven van zo’n kind gaat dan helemaal de mist in. Daar kan niets goeds van komen. Wij willen allemaal dat het kind zijn diploma’s haalt en een goedbetaalde baan krijgt. Wij kunnen niet echt geloven dat de weg naar het levensgeluk voor dat kind een hele andere is.

 

Voel in zo’n situatie eens de druk die je op het kind legt, de boodschap die je het kind geeft: ‘Als je niet meedraait met het systeem, gaat alles fout.’ En zo gaat het kind diep twijfelen aan wat misschien wel zijn weg naar het geluk is.

 

Dit is dus eigenlijk ons eigen heilige geloof: zodra je uit het systeem stapt, gaat het fout. Wij zijn zelf dat kind, wij voelen een innerlijk doel in ons, een weg naar het geluk. Er is echter ook een hele krachtige autoritaire stem in ons die zegt dat dit niet kan. Dat het naïef en onvolwassen is om daarin te geloven. Dat bezig zijn met ons innerlijk, met onze diepste verlangens, eigenlijk escapisme is.

 

Wij zijn opgegroeid met het idee dat het energetische systeem van onze samenleving zekerheid biedt: banken zijn betrouwbaar, onze pensioenen zijn zeker, een vaste baan biedt veiligheid, als we ziek zijn maakt de dokter ons wel beter, een goede opleiding biedt garantie op een goede baan, etc. etc.

 

In deze tijd ontdekken we echter dat die dingen helemaal niet zo zeker zijn. De reden is dat onze samenleving als geheel een goede aarding mist.

 

Het goede nieuws is dat we dit kunnen herstellen, en dat heel veel mensen bezig zijn dit te doen. Meer dan ooit geldt: verbeter de wereld, begin bij jezelf.

 

Creëer eerst voor jezelf een goede aarding, en gezonde energetische cyclus waarin jij jezelf uitdrukt in de wereld, en je open stelt voor wat de wereld jou wil geven. Hoe doen we dat, ons openstellen? Zodra we onszelf gaan uitdrukken in de wereld beginnen er nieuwe dingen op ons pad te komen. Het is heel belangrijk om dat nieuwe dat op ons pad komt, te vertrouwen, erin te geloven. Er werkelijk van uit ons hart ja tegen te zeggen.

 

Tenslotte: Accepteer liefde

 

Uiteindelijk is aarding een heel eenvoudig iets: accepteer de liefde van moeder Aarde voor jou persoonlijk.

 

Doe afstand van het idee dat de Aarde een dood, levenloos ding is en stem je innerlijk eens af op haar bewustzijn – en voel dan liefde. Liefde voor jou persoonlijk. Voel dat de aarde jou graag wil helpen, je altijd steunt op je pad.

Het wonder van het leven op Aarde is dat hoe meer jij je laat zien, hoe meer jij jezelf bent – des te meer zul jij je geliefd voelen door de Aarde.

 

Hoor de roep van de Aarde. Hoor hoe ze jouw ziel roept – jouw ware zelf.

 

Zeg ja tegen jezelf, en zeg ja tegen de liefde van de Aarde die er voor jou is. Dat is aarding.