Heb je wel eens geprobeerd een opgeblazen strandbal onder water te duwen en te houden? Dat is best ingewikkeld! Het kost heel veel kracht en energie om de strandbal eronder te houden. Je moet er ook goed je aandacht bij houden, want als je even niet oplet dan schiet de strandbal onder je handen vandaan de lucht in. Zo is het ook met emoties.
In onze westerse maatschappij leren we al vroeg dat het niet oké is om (in gezelschap) onze emoties vrij te uiten.
Als kinderen huilen, worden ze bijvoorbeeld vaak goedbedoeld getroost met: ‘stil maar, huil maar niet’. En zo leren we dus dat we beter niet kunnen huilen of angst te laten zien, en als we dit al
doen, dan het liefst stilletjes en ongezien.
Dit resulteert erin dat we er alles aan doen om onze emoties te onderdrukken.
Dus zodra boosheid, verdriet, afschuw of angst zich aandienen, dan bedekken we dit snel met een laagje gewenst aangeleerd gedrag. Wat gebeurt er dan als je alles binnen je houdt? Allereerst nemen
al die opgekropte emoties heel veel ruimte in beslag, waardoor de energie minder vrij door je lichaam kan stromen en vast komt te zitten in je spieren. Bovendien kost het onderdrukken van al die
opgekropte emoties ontzettend veel energie. Vergelijk het maar met het eerdergenoemde voorbeeld van de onder water geduwde strandbal.
Ik werd er goed in! Ja, ik had op een gegeven moment wel veel afleiding nodig om de boel te kunnen blijven onderdrukken. Alleen thuis op de bank zitten en even niets doen was ook geen optie, want
dan voelde ik me onrustig en opgejaagd want dan wilde de onderdrukte emotie eruit. Dus zorgde ik dat ik altijd onder de mensen was en bezig bleef, als je hooggevoelig bent is dat killing, want je
hebt ruimte nodig om je op te laden en alleen te kunnen zijn. Ik was me er totaal niet van bewust dat ik steeds verder van mezelf verwijderd raakte en uiteindelijk resulteerde deze ongezonde
levensstijl in allerlei vage fysieke en mentale klachten.
Zo rond mijn 32e bereikte ik de bodem van mijn put. Ik was uitgeblust, opgebrand, had paniekaanvallen en straatvrees en het lukte me niet meer om naar de buitenwereld de schone schijn op te
houden. Stapje voor stapje leerde ik weer contact maken met mijn lijf, mijn gevoelens en emoties door mezelf te ontladen met de 5 minuten regel.
Ik ontdekte emoties die ik al lange tijd geleden had opgeslagen en gaandeweg ontdekte ik welk effect het uiten van mijn gevoelens en emoties had. De druk ging ervan af en ik implodeerde niet
meer. Ik voelde ruimte en rust terugkomen. Dat was nieuw voor mij. Het uiten van mijn emoties gaf me letterlijk meer lucht en ruimte. Mijn gezondheid verbeterde, mijn leefstijl veranderde en
naarmate ik me verder ontwikkelde kwam ik weer steeds dichter bij mezelf, bij mijn hart uit. Want daar kwam vanzelf meer ruimte voor omdat er niets meer in de weg zat.
De oplossing is: ontladen!
Je laat de druk eruit. Door je uit te drukken, verlicht je de druk in jezelf. Ook ik ben opgegroeid met het idee dat mijn emoties uiten niet oké was. Dus leerde ik mezelf aan om mijn
emoties op te kroppen.
Huilen? Mocht niet, dus dat deed ik niet meer en zeker niet in gezelschap. Boos zijn? Mocht niet, dus inslikken en wegslikken met alle macht zo ook met angst deed ik hetzelfde, ik onderdrukte
alles in mezelf omdat dit een gewoonte was geworden.
Als we angst eens gaan onderzoeken zien we dat angst altijd aangeleerd gedrag is. De meesten van ons zijn eraan gewend geraakt om onze angsten te onderdrukken of deze te ontkennen. We leiden dan vaak onbewust een onecht comfortabel leven. We verstoppen ons achter ons afgesloten zelf, onze bewuste of onbewuste overtuigingen en de opvattingen en ideeën die we vanuit onze opvoeding hebben meegekregen. Op die manier hoeven we nooit de pijn, woede of paniek te voelen die we, onderdrukt, in ons meedragen. We zijn gaan leven vanuit ons hoofd en op de automatische piloot zijn we gewend onszelf te verdoven. Dat zal niet lang meer mogelijk zijn omdat alle mensen langzaam aan het transformeren zijn van ego naar hartsbewustzijn.
Angst kun je veranderen in liefde. Dat betekent dat ieder van ons de eigen angsten in de ogen gaat aankijken en de noodzaak voelt om dit op te lossen en te transformeren. Je angsten begrijpen doe je door ze onder ogen te zien, te doorvoelen in je lichaam en vanuit je bewustzijn te onderzoeken waarop ze gebaseerd en gegrond zijn. Zijn dat oude overtuigingen of aannames? Dit vinden de meeste mensen angstaanjagend om te doen, en dat is precies de reden waarom ze er niet aan beginnen.
Als je hooggevoelig bent, kun je ook nog eens veel angsten van anderen oppikken, je voelt ze in je lichaam binnenkomen en je denkt dan dat ze van jou zijn. Dan heb je het mijn en dein nog niet helder en ben je hierin nog niet bewust. Maar we hebben natuurlijk ook vaak onze eigen angsten in ons lijf vast zitten. Het kan natuurlijk ook zijn dat je in het verleden veel angsten hebt onderdrukt, zoals ik dat vroeger ook deed. En dan komen ze onverwachts naar boven omdat deze energie uit je lijf wil. Dan kan het zijn dat het via je dromen, via sterke emoties en via triggers loskomt, heel onverwacht. Angsten hebben een zeer lage trillingsfrequentie, geen wonder dat je je niet lekker voelt. Je trilling bewust verhogen helpt ook.
Wanneer diepe angst en pijn zich losmaken uit je onderbewuste, komen vaak oude herinneringen en bijbehorende patronen opnieuw in het hier en nu je leven binnen. Dat betekent dat je ze ervaart als
nieuwe angsten of pijnlijke gebeurtenissen die je in het verleden nooit volledig hebt doorvoeld, geïntegreerd en losgelaten hebt. Dan stort je als het ware onverwacht in je eigen drama en
trauma’s. Alles in je lijf en je energielichaam wil dit los laten, want je wordt er letterlijk ziek van. Eigenlijk wil je lichaam zich hiervan schoonmaken als een natuurlijk proces zoals dat bij
dieren gebeurt. Maar dieren hebben geen ego zoals mensen waardoor wij er te veel over na kunnen denken en gaan invullen en analyseren, maar vooral op zoek
gaan naar een oplossing om de pijn niet te hoeven voelen. Dat doen we allemaal in eerste instantie.
Als de pijn er niet mag zijn
Als je dit zogenaamde schoonmaakproces opnieuw onderdrukt of blijft onderdrukken zal je amygdala vaak blijven aanslaan en zul je in vecht- of vluchtgedrag komen om alles te kunnen blijven onderdrukken. Dan ga je adrenaline aanmaken wat ervoor zorgt dat je slechter gaat slapen en heel alert gaat worden. Je lichaam staat eigenlijk continue in standje gevaar. Terwijl er geen echt gevaar is. Dit kost je bakken energie. Als je deze energie zich opnieuw in jou opbouwt, kom je als het ware in een verkrampte staat van zijn waarin je hersenen vernauwen en je minder helder kunt nadenken.
Als je je verzet tegen de fysieke ontlading van de angst-energie zal deze steeds harder gaan duwen van binnenuit. Dit is echt een rotgevoel, dit is heel zwaar en verhoogt je stressniveau. Je spanningen bouwen op doordat je hierdoor ook meer negatieve ervaringen krijgt door je gedrag en je omgeving reageert anders op je omdat je andere signalen afgeeft door je hoge stressniveau en spanningen.
Bij veel mensen is dit nog onverwerkte pijn vanuit de kindertijd. Daarom noemen we dit ook het gekwetste kindsdeel.
Door dit (vaak onbewust) te onderdrukken stijgt je interne spanning, waardoor je eerder tot uitbarstingen kunt komen en hier mogen anderen vaak van meegenieten. Het komt vaker voor dat we via
anderen onze spanning ontladen als uitlaatklep dan dat we onze eigen angsten zelf ontladen.
In mijn eerdere blog kun je lezen hoe je de 5 minuten regel toepast; je leert daarin hoe je emoties en dus ook angsten ontlaadt om eigenlijk je oude spanning te ontladen.
Depressie
Tot mijn 28ste levensjaar heb ik zelfs geen angsten gevoeld doordat ik alles onderdrukte en wegstopte in mezelf, uit angst voor pijn en verdriet. Ik kende het gevoel gewoonweg niet meer door mijn onveilige jeugd waar soms mijn leven bedreigd werd. Het voordeel hiervan was dat ik grote dingen in mijn leven rond mijn 20ste levensjaar heb kunnen doen, die eigenlijk absurd waren voor mijn leeftijd, zoals in mijn eentje door het midden-oosten en India reizen. Blijkbaar straalde ik ook geen angst uit, waardoor mij ook niets gebeurde, ik stond voortdurend in de vechtstand, daar was ik me wel bewust van en zette dit ook in als het nodig was. Nadien kreeg ik een burn-out die groter was dan ooit, ik stortte helemaal in, ik was letterlijk tot niets meer in staat, zelf het optillen van mijn arm ging niet eens meer, moet je nagaan. Mijn angstgevoelens kwamen voor het eerst in mijn leven terug, het kwam los, onderdrukken ging niet meer. Ik verloor de controle over mezelf.
Er was niemand die mij uitlegde hoe dit werkte en waarom dit gebeurde op dat moment bij alle hulp zie ik zocht. Niemand die mij vertelde, in al die jaren therapie, dat ik blijkbaar nog geactiveerde trauma’s had. Dat als er te veel stress factoren in mijn leven waren ik voortduren getriggerd werd in mijn overlevingsmechanisme.
Dit heeft voor mij zelfs geresulteerd dat ik rond mijn 35ste een straatangst ontwikkelde tijdens een zware depressie, waardoor ik steeds minder vaak buiten kwam en de buitenwereld als een zeer
onveilige plek ervoer. Ik was op, ik kon niet meer, ik was zo moe van mijn interne gevecht dat ik op een keerpunt in mezelf kwam waarbij ik het opgaf. Ik wilde in gewoon wat rust.
Mijn triggers kwamen steeds sneller en werden steeds heviger omdat mijn lichaam zich van oude angsten wilde ontdoen. Ik stond als het ware op ontploffen, maar dat wist ik toen niet, dus het implodeerde. Dit is wel erg extreem hoor, dit ervaart gelukkig niet iedereen zo erg. Binnen mijn jaarprogramma leer ik vrouwen hun eigen angsten, verdriet, boosheid, woede en frustratie te ontladen omdat dit eigenlijk niet zo moeilijk is om te doen.
Soms komen er ook vrouwen binnen met een actieve amygdala en dan leer ik ze door het wijzigen van een aantal dingen in hun leven en gedrag, hoe ze hun amygdala tot rust kunnen brengen. Meestal
lukt dit ze binnen 3 maanden, al hebben ze er soms al jaren last van gehad.
Ik blijf verwonderd dat menig therapeut dit niet weet of niet leert aan zijn patiënten.
Wat helpt je hierin
Toen ik mezelf leerde te ontladen, heb ik door middel van een boksbal mijn woede eruit gebokst. Door bij angst en paniek mijn lichaam te wiegen en te schudden kon mijn adrenalinepeil zakken waardoor ik minder cortisol via mijn bijnieren ging aanmaken (cortisol heeft veel impact op je hersenen en vernauwt je denken). Door vaak mijn hand op mijn hart te leggen, maakte ik oxytocine aan, wat de tegenkracht van adrenaline is. En ook uren wandelen per dag, wat ik na 2 jaar opbouwen langzaamaan weer durfde zoals voorheen, zorgde voor voldoende serotonine. Voor 10 uur gaan slapen en in de vroeg ochtend opstaan, hielp ook erg krachtig in dit proces mijn adrenalinepeil te verlagen. Ik at geen suiker en geen E-nummers meer en ik ben veel gaan schrijven als uitlaatklep. Mijn angsten en verdriet moesten een weg naar buiten zien te vinden en ik huilde veel in die periode, eigenlijk elke dag wel te pas en te onpas. Ik kon het niet meer onderdrukken en het kwam er gedoseerd elke dag een beetje uit. Deze visualisatie heb ik toen heel veel voor mezelf gedaan, deze heb ik voor je opgenomen en staat op de site. Visualisatie: Vanuit gemak en ontspanning in de wereld staan.
Ik kreeg weer vertrouwen in mijn lichaam omdat ik voelde dat mijn lichaam het regelde en doseerde. Ik was al die tijd bang geweest dat het in één keer zou ontladen, maar dat deed het niet. Op deze manier liet ik het toe en werd het een goede ervaring van ontladen. Na een paar maanden begon ik me echt anders te voelen en kwamen de fijne emoties weer meer vrij. Ook mijn denken werd helderder en mijn intuïtie kwam weer terug. Ik kon mijn eigen behoeftes weer voelen en gaf gehoor hieraan.
Op het moment dat het onderdrukken van deze angsten je zo uitputten dat je je hopeloos en gedesillusioneerd gaat voelen ben je op een keerpunt gekomen.
Je bent doodmoe van het je ertegen verzetten en onderdrukken dat je het eigenlijk opgeeft.
Dat is een heel goed teken, want dat kan een doorbraak zijn om dit te kunnen keren. Dit proces dwingt je als het ware om gewoon aanwezig te blijven in het hier en nu en de dingen te laten
gebeuren. Dan keer je terug naar de ervaring van je eigen ziel. Je ziel is altijd aanwezig geweest.
Het is net zoals Leonard Cohen zingt: ‘There is a crack in everything, that’s how the light gets in’. Zo heb ik dit zelf ook ervaren. Vanaf dat moment kwam ik ook weer in contact met mijn ziel die mij begon in te fluisteren hoe ik mezelf kon genezen. In mijn boek lees je hoe ik dit bijzondere proces heb doorlopen door mezelf te genezen. Als dit bij jou gaat gebeuren, krijg je via je ziel doorbraken en worden je patronen voor jezelf zichtbaar en helder. Je krijgt openbaringen en aha momenten, inzicht en compassie voor jezelf en hiermee komt er een einde aan je angst. Er vinden dan ontladingen plaats die je met de 5-minuten regel kunt toepassen. Dan komt er opluchting en je keert terug naar je levensvreugde. Je gaat je stukken beter voelen.
Dit is een enorm keerpunt voor het transformatieproces dat zich kan ontvouwen en een grote verdieping in jezelf kan brengen. Je wordt je bewuster van je hart en je lichaam, van het universele
wetend veld en de wijsheid van je eigen ziel. Je wordt steeds meer echt jezelf. Dit is het ontwaken van een nieuw bewustzijn in de 5e dimensie. Van hieruit kun je doelgerichter en effectiever
gebruik maken van je levensenergie en hogere bewustzijn zodat je nieuwe manieren gaat aanleren hoe je het leven ook kan gaan ervaren. Zonder onderdrukking en innerlijke strijd, maar vanuit
innerlijke vrijheid. Het hoeven niet alleen angsten te zijn waar je last van hebt, ook je onderdrukte emoties, waardoor je nog steeds in een overlevingsmechanisme vastzit, kunnen je dit
gevoel geven.
Tamara Beekmans
www.vrouwenkrachtacademie.nl