De Aarde en de Hemel verenigd in onszelf

En ook nu pas is moeder Aarde er helemaal aan toe, om ons zacht en liefdevol te ontvangen. Omdat Moeder Aarde nu pas op een punt gekomen is in haar eigen ontwikkeling, dat ze misbruik van haarzelf niet meer toestaat en ze haar eigen grenzen heeft ontdekt, waardoor ze ook niet meer terughoudend hoeft te zijn om misbruikt te worden. Al die tijd heeft ze misbruik van haar zelf moeten toestaan omdat het haar functie was om de mensen te dragen, hoe dan ook, onvoorwaardelijk. Ook als zij haar pijn deden en misbruikten. Dat was haar offer. En nu hoeft ze die rol niet meer te spelen. Ze is in de nieuwe frequentiebandbreedte van de Nieuwe Aarde terecht gekomen, waarin ze een zachte en liefdevolle, koesterende Moeder kan zijn, waar alle ruwe kantjes van kwetsuren opgelost zijn. In deze hoedanigheid is het voor ons mensen gemakkelijker om ons over te geven aan haar, omdat we haar ruwe kantjes niet meer voelen, en Moeder Aarde veel veiliger aanvoelt, en we tegelijkertijd onze eigen kwetsuren aan het loslaten zijn geweest, en in meer overgave in ons eigen lichaam aanwezig kunnen zijn. En nu is het Moeder Aarde die ons het laatste zetje geeft, en ons van onderuit meer opent en zij ons helemaal ontvangen kan, en wij ons kunnen overgeven aan haar.

 

In het menselijk collectief veld bestaat een subveld dat samen begint te vallen met het Aardeveld. Alsof er een aards onderdeel van het menselijk veld in eenwording aan het komen is met het Aardeveld. Wat van onderaf het beginpunt is van eenwording. Wat een uitnodiging is om in de loop van de tijd steeds meer velden, door de dimensies heen, te laten samenvallen met dit onderste veld. En nu is het dit subveld van het menselijke collectief veld dat aan het samensmelten is met het Aardeveld. Dit kun je voelen in je eigen veld, dat een deel van jezelf meer verenigd is met Moeder Aarde dan ooit tevoren. Dat er meer magnetisme aanwezig is in je eigen veld.

 

Het kan zijn dat je nog wat druk voelt rond je zonnevlecht of je hart, dit is een stukje protest en gewenning van je eigen lichaam, je eigen bewustzijn. Van het ego dat zo lang bezig is geweest om een echte verbinding met de Aarde uit de weg te gaan, zolang er kwetsuren waren, afkomstig van pijnlijke levens op Aarde. Het ego zal de overtuigingen mogen gaan loslaten dat het gevaarlijk is op Aarde, en zich overgeven aan dit magnetisme.

 

Er is ook een tegengestelde beweging gaande vanuit de kosmos, er is vanuit de Bron een licht onderweg dat ook onze verticale as aan de bovenkant breder maakt, een elektrisch, Goddelijk Licht via de bovenkant van ons energieveld, via onze kruin naar binnen glijdt, door ons hart heen, door de buik heen, om als een zaad diep in onze buik ontvangen te worden door ons aardse deel. Alsof de Aarde bezwangerd wordt door dit Licht, maar niet alleen de Aarde, maar ook in de mens dat aan het samenvallen is met de Aarde. Alsof een zuiver bronlicht van onszelf een lange weg heeft afgelegd door de kosmos heen, om ons fysieke lichaam te betreden en in onze buik te landen. En op deze wijze de Hemel en de Aarde weer verenigd zijn in onszelf, in een mooie nieuwe balans.

 

Dan verschuift er aan de bovenkant ook een soortgelijk veld, maar dan een kosmisch veld wat samenvloeit met een subveld van het collectief menselijk bewustzijn, dat een kosmisch deel is van het collectief menselijk bewustzijn, waardoor de hemel ook meer in het menselijk bewustzijn schuift en samensmelt, collectief en individueel op dit moment.

 

We worden aan de ene kant meer de Aarde in getrokken, ons lichaam in, door de Aarde energie, en anderzijds door de kosmische energie van bovenuit ons lichaam in geduwd. Dat kan druk geven op ons hart, hoofd en zonnevlecht. En het kan aanvoelen alsof je gesandwiched wordt tussen beide velden, die meer als ooit ook onderdeel zijn van je eigen energieveld, en meer dan ooit belichaamd worden in je eigen fysieke lichaam. Deze beweging die gaande is, maakt dat er een verlevendiging plaats vindt in ons lichaam. Een verlevendiging van onze zintuigen, een intensivering van het ervaren van het leven.

 

Er vindt in het hart een omslag plaats. In ons elektromagnetische veld, ons torus veld, wat gegenereerd wordt door de impulsen van ons hart, daar kunnen wat gevoelens van gewenning bestaan. En ook ons kundalini systeem is aan het reageren op de veranderingen. In het proces van verlevendiging wordt ons kundalini systeem actiever, beginnen onze chakra’s meer te bewegen, en is er een toename van energiestroming door ons lichaam heen. Onze chakra’s worden groter, en gaan sneller stromen, in overeenstemming met een groter deel van ons DNA wat voorheen niet actief was. Er is in de loop van de tijd steeds meer DNA geactiveerd, en we zijn steeds meer volwaardig mens aan het worden. Er ligt een verband tussen de hoeveelheid actieve DNA in onszelf, en de hoeveelheid activiteit van onze chakra’s en ons kundalini systeem.

 

Het centrum van ons hart is een nulpunt plek binnen ons energieveld. Vanuit dat nulpunt brandt er wit licht ons hart in. Het is het Bronlicht in onszelf dat het nulpunt in ons hart nu meer opent. En daardoor staan we, via dat nulpunt, meer dan ooit, in een directe verbinding met de Geest, met de Bron, wie we werkelijk zijn. En is het ons Bronlicht dat meer en meer ons fysieke zijn vult en aanstuurt. Het kan zijn dat je in dit proces wat steekjes voelt in je hart. Blijf er rustig doorheen ademen. Je kan wat druk voelen op het keelgebied. Het keelgebied wat zich lange tijd stil heeft gehouden om de harmonie te bewaren, maar nu wordt door deze innerlijke verschuiving en bevrijding het keelgebied zodanig geopend dat het alleen nog maar mogelijk is om onze innerlijke waarheid tot uiting te brengen. Onze waarheid te spreken en ware creaties te scheppen vanuit onze zelfexpressie. In ons hoofd worden hersenverbindingen aangepast, zodat ze optimaal kunnen gaan communiceren met onszelf. Hierbij is er geen ruimte meer voor allerlei verbindingen met angstmatrices, die worden allemaal verwijderd. Er worden nieuwe verbindingen aangelegd en nieuwe delen in onze hersenen geactiveerd, waarbij onze hersenen aangestuurd gaan worden vanuit onze harten.

 

Eigenlijk kunnen we met de totaliteit van deze beweging, waarin de Hemel en de Aarde weer verenigd zijn in onszelf, niet meer ons lichaam uitvluchten. Zoals we voorheen deden, wanneer het leven moeilijk was, het dan gemakkelijker was om boven het lichaam te zweven dan helemaal in het lichaam aanwezig te zijn. Maar nu komen we er niet meer onderuit, we zijn in ons lichaam gedrukt, door de Hemel en de Aarde, en rest ons ons meesterschap te aanvaarden, en alle uitdagingen op ons pad onder ogen te zien. En vanuit ons meester zijn ermee te dealen en er verantwoording voor te nemen.

 

Liefs,

Karin Thomas 

www.divineheart.nl