De ander niet kwijt durven raken zorgt vaak voor een onvolwassen afhankelijkheid die 'claimen' en 'verstikken' tot gevolg kan hebben. Pas toen ik die 'kwijtraak angst' durfde te voelen en met die angst bedoel ik mijn eenzaamheid (afgescheidenheid), kon ik contact maken met een totaal andere laag van commitment. Een super diepe vorm van intimiteit met mezelf, wat in eerste instantie totaal vreemd was voor mij, want ik was namelijk een super pleaser.
Ik moest zorgen voor de ander, want op het moment dat het daar niet goed ging lag dat toch ook aan mij?
Er zat veel schuld, schaamte en onzekerheid in mij en dat drukte ik allemaal weg daar met mijn aandacht bij de ander te blijven.
Of bij het systeem, bij de maatschappij, bij alles wat ervoor zorgde dat ik me niet vrij voelde.
Want daar moest het toch anders gaan zodat ik........ Nee dus:-)
In deze verstrikking kon ik mijn angst voor eenzaamheid niet voelen want blijkbaar was er eerst een loskomen uit de symbiose voor nodig om weer in contact te komen met stukken in mezelf die ik niet durfde aan te kijken.
Ik was bang om alleen te zijn, dus klampte ik me vast aan het aanpassen aan en het zorgen voor een ander
Daardoor had ik totaal geen idee over mijn eigen behoefte en mijn eigen grenzen, terwijl juist daar het committent over gaat.
Loyaal zijn aan mijn eigen groei en dit in verbinding kunnen brengen.
Tijdens een plantmedicijn reis kreeg een helder antwoord en inzicht over deze dynamiek en dat is ook wat ik voel dat klopt voor mij.
Je bent bang voor je eigen kracht (liefde) en daarom blijf je maar wat hangen in deze leegzuig-dynamiek, terwijl diep van binnen je hart schreeuw om bevrijding.
Zolang jij niet kiest voor jouw missie hier op aarde zal je blijven hangen in aanpassen, je best doen en zorgen dat een ander het goed heeft. (waar je de ander overigens niet mee helpt).
Je blijft dan verantwoordelijkheden dragen die niet van jou zijn en dit komt voort uit je familielijn. Dat gaat diep diep diep terug (het zit in het collectief) en het is nu de tijd om deze diepe onvrije stukken aan te kijken.
En te doorvoelen in jezelf, dat is je ware commitment.
Je verdwaalt in je relatie dynamiek en duikt weg in verslavingen omdat je je pijn niet wil voelen. Om eerlijk te zijn ben je je tijd aan het voldoen, want je wil leven.
Toch? Niet overleven maar leven. Yep. En bedankt:-) Geen dank, aan de gang jij :-)
Toen besefte ik me dat er werk aan de winkel was en dat ik dus vriendelijk werd verzocht (ik wilde schijven 'liefdevol gedwongen' wat ook voor mij klopt in deze context) om het woord commitment onder de loep te nemen.
Want ik gebruikte het als camouflage (afleiding) om mijn eigen diepe pijn niet te hoeven voelen.
Als ik voor jou zorg dan moet je ook iets voor mij doen, of bij me blijven. Dat is natuurlijk pure manipulatie, maar toen kon ik dat niet voelen.
Toen drukte ik het weg onder de noemer van: Ik doe het toch goed (wil het zo goed doen) en dit krijg ik ervoor terug.
Slachtoffer gedrag dus.
Ik was gewoon bang en kon dat niet erkennen en toegeven.
Wat mij heeft geholpen is om mijn focus te verschuiven naar 'waar krijg ik energie van, hoe spannend het ook is' want deze oerenergie (oerkracht) heeft mij gesteund om me steeds verder los te komen (maskers af zetten) van de onderdrukking die aanwezig is in het systeem waarin ik leef en ben opgegroeid.
Die onderdrukking (van potentieel) is dus ook aanwezig in mij en daar heb ik iets in te doen zonder er iets voor te moeten presteren, want dat is juist niet waar het over gaat.
Er mag iets los wat al lang vastzit zodat zichtbaar kan worden wat mijn ware essentie is als mens.
We zijn liefde en dat wil geleefd worden..
Ik heb daarin iets aan te kijken als ik weer vrij wil zijn tenminste. Dat is een keuze die ik kan maken. De aandacht mag naar mezelf en dat mag de ander ook doen. Mijn hart wil en kan dit dagen.
Mijn lot kan ik dragen en ik laat daar wat niet van mij is.
Dat is van jou en dit is van mij.
Ik heb die deur naar mijn hart te openen (naar mijn potentieel) en ik voel dat de oerkracht (het leven) daarin voor me zorgt.
Die kracht heelt alle wonden, maar ik heb deze kracht uit te nodigen. Dat is mijn verantwoordelijkheid.
Welkom leven, en dat betekent ook: Welkom dood, want er gaat dan van alles sterven wat lang voor schijnheiligheid heeft gezorgd.
Het is spannend en kwetsbaar om zichtbaar te worden, want je kan afgewezen worden in jouw liefde, maar voor mij is dit de weg naar vrijheid in verbinding.
Daar ontmoet ik de ander in zijn/haar oerkracht (liefde) en volgens mij hebben we het dan over ware creatie.
❥ Oerkracht ontmoet oerkracht
❥ Hart ontmoet hart
❥ Liefde ontmoet liefde
❥ Vrijheid ontmoet vrijheid
❥ Verbinding ontmoet verbinding
❥ Ik ontmoet een ander ik
Die oerkracht is in ons allen aanwezig en die wil geleefd worden, want anders gaat het gevolgen hebben waarvan veel te zien is in onze maatschappij.
Kijk maar naar het aantal burn-out en depressie gevallen, dat komt allemaal niet voor niks naar de oppervlakte.
Er wil iets worden aangekeken en de enige die dat kan doen ben jezelf. Je kijkt jezelf aan en dat is de meest mooie verbinding die je kan maken.
Ralph Nelissen