Lee Carroll channelt Kryon
Wednesdays with
Kryon | Vertaald vanuit het Engels | 5 februari 2025
Ben je bang voor liefde?
Gegroet Dierbaren, ik ben Kryon van de magnetische dienst. Wat een vraag.
En je zou kunnen zeggen: ''Uh nee, ik ben niet bang voor liefde, Kryon.'' Is dat zo? Ik wil je een verhaal vertellen. En het verhaal gaat benadrukken wat liefde zou kunnen zijn. We spreken over liefde op een manier die je misschien nog niet eerder hebt gehoord.

Er zijn veel soorten liefde. Er zijn talen op de planeet die veel woorden voor liefde hebben, afhankelijk van hoe het wordt gebruikt. De grootste is dat waarvan je zegt dat het van boven komt. In jouw taal betekent dat: de liefde van de Schepper. Sommigen zeggen dat het de liefde van God is. De liefde van Spirit. Zou je daar bang voor zijn? En ik ga je vertellen dat de meesten van jullie bang zijn en je weet het niet eens - omdat het niet goed past bij wat jou is verteld of wat je denkt.
Het verhaal dat ik wil vertellen is toen ik voor het eerst bij de man in de stoel kwam die hier nu zit te channelen, dit is Kryon. Ik ben zo verliefd op jullie allemaal terwijl jullie dit lezen of luisteren. Dit is zijn verhaal van
mijn kant.
Toen hij uiteindelijk in de stoel zat - deze ingenieur - midden 40 - gaf hij een ultimatum zou je kunnen zeggen. Hij was moe van wat er gaande was in zijn leven, moe van wat hem werd verteld en
van de synchroniciteiten die hem in de stoel zouden zetten, maar hij moest zelf zien of er iets was. En dus, wat hij tegen Spirit zei toen we allemaal verzameld waren, figuurlijk onze adem
inhoudend - zou je kunnen zeggen - de gidsen, de engelen, wij allemaal. Hij zei: “Als je er bent, laat het me dan zien. Ik heb geen woorden in jullie taal, maar ik heb veel liefde.”
Dat was het punt waarop we toestemming hadden om hem te laten zien. We wisten wie hij was. We konden het niet subtiel doen. Het moest iets zijn dat hij zich zijn hele leven zou herinneren, dat
hem zou veranderen of hem voor altijd in permanente ontkenning zou plaatsen. Hij zat in de stoel en we overspoelden hem met de liefde van zijn ziel, de liefde van de Schepper, de
liefde van zijn voorouders. We overspoelden hem. Hij is gesmolten. Hij heeft gesnikt. Hij kwam in een gemoedstoestand terecht die hij niet verwachtte en hij sprong boos uit de
stoel. En we wisten dat we hem hadden. We hadden hem met de liefde die hij nog nooit eerder had ervaren.
En dit is waar ik het over wil hebben. Vanuit zijn standpunt gezien heeft hij misschien zelfs even een tripje naar de andere kant van de sluier gemaakt. Hij heeft zich misschien Thuis gevoeld. Hij heeft misschien de voorouders gevoeld. Hij heeft misschien alles gevoeld wat er te voelen viel en elke cel van zijn lichaam werd gewekt met liefde.
En wat er gebeurde was dat het hem ongemakkelijk maakte. Hij zou later zeggen - voordat hij in de stoel ging zitten: ''Doe dat niet nog een keer. Geef het me langzaam want ik kan het niet verdragen.'' En dat deden we. Maar we kregen zijn aandacht. En elke keer dat hij ging zitten zoals hij nu zit, komen we meteen binnen, snel, zonder vragen en hij kan voelen wat hij nu voelt.
Hij is op een andere plek - zou je kunnen zeggen - een plek gevuld met veiligheid, gevuld met een liefde die permanent en onvoorwaardelijk en onveranderlijk is. Dat is de liefde die Spirit
voor je heeft. De rest met hem is geschiedenis, want hij heeft drie jaar nodig gehad Dierbaren, om de realiteit te assimileren van wie hij was, naar wie wij zouden worden. Drie
jaar.
Nu, in die tijd van 1989 en in die omstandigheden en in de cultuur van die tijd, is dit begrijpelijk. Er zijn vandaag de dag velen die op deze manier bijna van de ene op de andere dag ontwaken. Ze beginnen te zien dat de liefde die ze voelden en voelen en die nieuw is, er altijd al was. En dus verwelkomen ze het en zeggen: ik wist dat het mogelijk was.
Ben jij bang voor liefde? Jullie cultuur omarmt zoiets niet. Het wil dat je wat serieuzer bent misschien - zelfs als je een leuk persoon bent. Ze willen niet dat je plotseling
spiritueel vervuld bent met zoveel liefde, dat je hen gaat veranderen. Er is een culturele druk om niet te ontwaken. Een deel ervan wordt gecreëerd door jullie instituten, die spiritueel
zijn. Die zeggen dat jullie in de hoek moeten staan. Jullie zijn het niet waard. Doe dit niet. Doe dat niet. En daarom kan deze liefde nooit bij je komen.
En dan heb je dat geloofd en - je zou kunnen zeggen - dat het je op afstand houdt van het zeggen: ''Als je daar bent, laat het me zien.''
Je bent niet bang voor liefde, misschien niet van een individu, romantisch. Je bent niet bang voor liefde die naar je toe zou stromen van een dier, je huisdier. Dat zou je toejuichen.
Maar oh, als het aankomt op het ontvangen van de liefde van de Schepper, dan ben je erg voorzichtig. En sommigen van jullie zeiden: ''Ik wil overal heen behalve daarheen. Ik wil dat
niet doen. Want wat de angsten zijn, is dat je zult veranderen. Dat is wat je is verteld. Je zult veranderen. Ik wil je nu de waarheid vertellen. Ga je
veranderen? Absoluut. Maar de verandering zal een welwillende, mooie verandering zijn die je nooit zal vergeten. Die je naar een vredige zijnsstaat en bestaan zal brengen die anders is dan
de oude jij. Een die niet de hele tijd zorgen heeft. Iemand die niet de hele tijd bang is. Iemand die een perceptie van anderen heeft die compleet anders is dan wat je zag voordat je
zei: ''Als je daar bent, laat het me zien.. ''
Je bent bang omdat jou verteld is dat je dat zou moeten zijn.
En dan zijn er nog degenen onder jullie - jullie oude zielen - die beginnen te zeggen: ''Wat als? Wat als ik altijd het vermogen had voor deze liefde? Wat als het altijd hier in mij is geweest en dat ik het heb beschermd? Wat als ik het heb afgesloten met de filters van mijn tijd en mijn dag? Wat als het groter is dan ik dacht?''
Deze maand wordt de liefde gevierd. Het is inderdaad romantische liefde, maar het gaat zoveel verder: het is toestemming om over liefde te praten.
In de Cirkel van 12 van vanavond gaan we dit idee voortzetten: dat er zoveel liefde om je heen is, die je niet per se accepteert of bewust van bent, of ben je er klaar voor: en er gebruik van maakt. Met andere woorden: wat als liefde zelf - vooral van de schepper - een energie heeft die door jullie heen kan dringen, door jullie cellen, door jullie biologie?
Wat als deze liefde dingen voor jullie kan kalmeren? En dat wat jullie bewustzijn is, of de dingen die jullie misschien dwarszitten? Wat als het meer is dan alleen maar zitten en bemind worden? Wat als het een balsem is, een zalf, zou je kunnen zeggen, van vrede voor jou die over je heen stroomt - jou helemaal bedekt - zodat je kunt gaan zitten en zegt: ''Als ik had geweten dat dit er was, had ik het gedaan toen ik een kind was. Als ik had geweten dat dit er was, had ik het gedaan: als eerste, zodra ik wakker werd. Als ik had geweten dat dit er was, was ik allang een ander persoon geweest.
Dat is wat we jullie vertellen, Geliefden.
Je bent geweldig.
Je bent diep geliefd.
Jullie allemaal.
Door datgene waarvan je zegt dat het God is - de creatieve Bron. Misschien is tijd dat je zegt: ''Als je daar bent, laat me het dan zien....''
En zo is het.