Veel mensen schieten in mechanismes of ongezonde patronen als het spannend wordt of als er zich uitdagingen voordoen. Dat kan een keer gebeuren, mijn verhaal geeft dat al aan. Echter als dit structureel zou gebeuren heeft dit negatieve gevolgen voor lichaam, geest en ziel. Er ontstaat afgescheidenheid met het ‘zelf’, jouw lichaam, jouw geest, jouw ziel. Dit uit zich in fysieke klachten en hierdoor krijgt het mentale huis ook een opdonder.

Wanneer diepe pijn en angst zich willen losmaken uit het onderbewuste, wil je lichaam zich ontladen van de (oude) opgeslagen emoties. Als je je hier nog niet bewust van bent kan het zijn dat je ze ervaart als “nieuwe angsten’’ of “pijnlijke ervaringen van dat moment’’.

Waarom manifesteren we geen wereldvrede, globaal welzijn voor alles dat leeft en zorgen we voor elkaar in plaats van alleen voor onszelf? Het antwoord is even simpel als ontluisterend; we willen het wel, we denken dat we het kunnen maar we zijn het niet.

Het komt nogal eens voor: hoogsensitieve, intuïtieve en mediamiek begaafde mensen die er al dan niet bewust voor gekozen hebben geboren te worden in een rationeel of disfunctioneel gezin, een familie waarin geen ruimte is voor gevoel en intuïtie en er geen plaats is voor hun beleving. Hoe kunnen we hiermee omgaan?

Onze innerlijke criticus. Ontstaan vanuit het overlevingsmechanisme. Als we nog in het overlevingsmechanisme zitten nemen vaak de innerlijke criticus en de saboteur het van je over.

Of je nu in conflict bent met jezelf, een ander of de wereld, één ding is zeker; hoe meer je je eigen standpunt verdedigt, je je omgeving de schuld geeft van wat je voelt of simpelweg ontkent, veroordeelt of bang bent voor wat je in je binnenwereld aantreft, het conflict zal opbouwen...

Door voortdurend aandacht te geven aan je angsten en door te proberen deze te ontkennen of te onderdrukken, blijft je trillingsfrequentie bizar laag. En dit leidt tot stress.

Hooggevoelige vrouwen die uitblinken in opofferingsgezindheid, hulpvaardigheid, verantwoordelijkheidsbesef en een te groot empathisch vermogen en daardoor goed zijn in het bieden van steun en troost bij anderen hebben meer kans op de grootste ‘collectieve ziekte van de maatschappij: burn-out.