Als we ons eenzaam voelen, verlangen we naar een medemens. Als we die willen vinden, zullen we eerst moeten leren onszelf te zien als een mens.

Een mens die eerder gekwetst is geweest heeft een natuurlijke neiging het hart af te schermen voor pijn. Hartepijn is afschuwelijk en het kan soms voelen alsof ons hart uit ons lichaam is gerukt. Dit vraagt om verwerking en dit kan best even tijd kosten. Helaas nemen sommige mensen (bewust of onbewust) vaak het innerlijke besluit om zich nooit meer open te stellen, uit angst voor nieuwe pijn.

De reden dat in deze tijd depressiviteit zo sterk toeneemt, of in ieder geval meer waarneembaar wordt, meer gezien wordt en dus ook dieper ervaren, is eigenlijk een positieve, namelijk dat het hart ontwaakt in mensen, mondiaal, in de gehele mensheid. De roep van het hart wordt voelbaar.