Veel mensen schieten in mechanismes of ongezonde patronen als het spannend wordt of als er zich uitdagingen voordoen. Dat kan een keer gebeuren, mijn verhaal geeft dat al aan. Echter als dit structureel zou gebeuren heeft dit negatieve gevolgen voor lichaam, geest en ziel. Er ontstaat afgescheidenheid met het ‘zelf’, jouw lichaam, jouw geest, jouw ziel. Dit uit zich in fysieke klachten en hierdoor krijgt het mentale huis ook een opdonder.

Je hogere zelf kan je zien als een soort persoonlijke telefonische verbinding naar de Goddelijke Bron.

Je voelt pijn, je voelt twijfel, je voelt dat je vastzit, je voelt je verdrietig en je hebt geen idee welke stap je zou 'moeten' zetten. Mij valt op dat mensen dit vaak als vervelend ervaren. Alleen er is ook een andere zijde, en daar gaat deze update over.

Er wordt van ons gevraagd onze grenzen te bewaken en dat niet alleen, we mogen er nog een stap aan verbinden, namelijk door ons uit te spreken waar en waarom we deze grens stellen.

Hartzeer is afschuwelijk en het kan voelen alsof ons hart uit ons lichaam is gerukt. Helaas nemen sommige mensen (bewust of onbewust) vaak het innerlijke besluit om zich nooit meer open te stellen, uit angst voor nieuwe pijn.

Het pad van transformatie wordt vaak ervaren als een emotionele rollercoaster. Je verlangt soms nog terug naar je oude leven, ondanks dat het je geen echte diepe vervulling meer gaf, maar het was wel veilig, comfortabel en overzichtelijk.

Verzet je niet langer tegen de brok in je keel. Vecht niet om je tranen binnen te houden. Zachte kwetsbare kracht is de bron van het heilige vrouwelijke.

Lange tijd had ze zichzelf in 'de wachtkamer' zoet gehouden. Denkend en hopend dat op een dag alles en iedereen om haar heen zou veranderen, zodat mensen zouden zien wat voor mooie kwaliteiten ze eigenlijk had.