Door onszelf voortdurend te veroordelen, onderdrukken we de energie van onze ziel met als gevolg een gebrek aan zelfliefde. Het antwoord op dit probleem zoeken we vervolgens buiten onszelf. En zo begint de grote zoektocht naar liefde.

Ze breekt barrières en taboes in de maatschappelijke wereld. Een vrouw die haar ziel laat doorstromen is zowel aards als hemels, is vrij in haar zelfexpressie en dringt door maskers en machtsstructuren heen.

Veelal zijn mensen geneigd om te wachten, hopen en verlangen naar hulp van buitenaf. Die gerichtheid op een autoriteit van buitenaf die het wel even voor ons fikst komt voort vanuit de eigen kleinheid en het niet kennen van de eigen innerlijke kracht.

‘Kracht’ werd gedefinieerd als ‘macht hebben over, iets kunnen beheersen op een mannelijke manier’. Maar dat is niet kracht in de ware zin van het woord, want dat is ‘meebewegen op de stromen van het leven zelf’.

Op bezoek bij mijn schoonfamilie voel ik me regelmatig alleen. Zij hebben heel andere denkbeelden dan ik. Ik wil bij mezelf blijven, maar wat betekent dat dan? Spreek ik me uit? Hoe kan ik iedereen – inclusief mezelf – in zo’n situatie respecteren?

We zitten momenteel in de overgangsfase tussen twee werelden. Nu we zelf middenin de transformatie naar deze nieuwe wereld zitten, ervaren veel mensen typische transformatiekenmerken.

Je bent dus Stilte en Bewust-Zijn, maar dan heb je toch ook nog een persoonlijkheid. Hoe belangrijk is die persoonlijkheid nou? Moet je ook aandacht besteden aan het cultiveren van je persoonlijkheid, bijvoorbeeld aan je Ik-Kracht?

Als je even stopt en nadenkt, realiseer je je misschien dat dit soort leven absoluut ziek is, maar toch wordt het door bijna iedereen als gezond geaccepteerd en wordt het zelfs door de samenleving beloond.

Door al het duister dat momenteel aan het licht komt, kunnen ook oude of recentere ervaringen met generationeel ritueel misbruik, narcistisch misbruik, psychopathie en allerlei vormen van persoonlijk, sektarisch of geïnstitutionaliseerd geweld wakker worden en om aandacht roepen.

Niets maakt een mens zo gelukkig, dan te zijn wie hij is! Werkelijk te belichamen wie je ten diepste bent, dat is je weg, de weg van het hart.