Veiligheid wordt vaak gezien als een externe conditie—gewaarborgd door controle, voorspelbaarheid en beschermende maatregelen. Waarachtige veiligheid wordt echter niet gevonden in de afwezigheid van dreiging, maar in de ruimte die we binnen onszelf creëren om de diversiteit en onvoorspelbaarheid van het leven te omarmen. Dit innerlijke toevluchtsoord wordt gevormd door compassie en bewustzijn.

Als jij je onveilig voelt, heb je ook stevige muren om je heen opgetrokken en een mechanisme aangewend om dit in stand te houden. Je zoekt dan namelijk voortdurend bevestiging van buitenaf, soms vraag je er letterlijk om. En als het dan tegenvalt wat je te horen krijgt, ga je je heel onveilig en angstig voelen. Als je je hier nog niet helemaal bewust van bent, dan creëer je eigenlijk je eigen spiraal naar beneden.

Veel mensen zoeken hun veiligheid voortdurend buiten zichzelf. Werkelijke veiligheid zit van binnen, maar wanneer je nog je nog volop in je overlevingsmechanisme zit dan kan het zijn dat je die veiligheid buiten jezelf zoekt.

Als je niet op de goede plek staat binnen je familiesysteem. Je staat niet op je kindplek, maar op de plek van je ouders. Vanuit je overlevingsmechanisme ben je dit over gaan nemen, omdat een of beiden ouders fysiek of emotioneel niet goed voor je konden zorgen.