De comfortzone werkt als een filtersysteem. Allereerst worden alle dingen die te pijnlijk, angstig en beschamend zijn, gecensureerd. Ze worden ontkend, genegeerd of gecanceld. Ze worden diep in het onderbewuste begraven, waardoor het lijkt alsof ze er niet zijn. We noemen het de comfortzone, maar als je goed kijkt, is het een gevangenis.
Wanneer je je in een conflictsituatie bevindt is het waardevol jezelf af te vragen wat het in jou is dat dit conflict creëert en in stand houdt. Niet vanuit schuld maar vanuit bewustzijn. Wat hier dan gebeurt is op zijn zachtst gezegd magisch.
Het licht dat naar de Aarde stroomt, stroomt per slot van rekening ook door jullie systeem en ontmoet daar soms nog hardnekkige blokkades: pijnplekken die nog niet zijn verwerkt, doorvoeld of doorzien.
Alle inzichten die je in de afgelopen jaren hebt vergaard, hebben je voorbereid op deze stap. De stap naar overgave, de stap naar volgen. Niet langer vasthouden aan oude overtuigen die maken dat je jezelf niet helemaal geeft aan het leven.
Zonder twijfel is fysieke pijn omarmen en helemaal laten zijn, zonder dat het hoeft te veranderen, één van de grootste uitdagingen.
Het is alleen maar een conflict omdat je de ogenschijnlijke tegenstellingen probeert te overstijgen vanuit het perspectief van de mind.
Hoe meer ruimte we maken in onszelf hoe meer we die terugzien in onszelf en om ons heen. Ruimte maken betekent schaduwwerk, de onbelichte aspecten van het leven tegemoet treden, aankijken en omarmen.
Mensen denken vaak dat we onze ’trilling’ moeten verhogen om ons goed te voelen. Wat we alleen niet in de gaten hebben, is dat we onszelf de hele dag door met van alles in trilling verlagen waardoor onze hoge trilling onderdrukt wordt.
Je hogere zelf kan je zien als een soort persoonlijke telefonische verbinding naar de Goddelijke Bron.