Vanuit kinderlijk vertrouwen én kinderlijke onmacht ben je gaan geloven wat ze over je zeggen, ook al wist je diep van binnen dat het niet klopte. Je bent er langzamerhand tegen wil en dank van overtuigd geraakt. Zo vormde zich een instinctieve motivatie in jou, een “drive”, die vooral gericht was/ is op het tevreden stellen van anderen méér dan op het ontwikkelen van jouw authenticiteit, je creativiteit en je levensvreugde!

In de eerste jaren van ons leven leren we geloven wat onze omgeving over ons zegt en vindt. Daardoor wordt een zelfbeeld opgebouwd wat vooral gebaseerd is op de mening en normering van anderen, ouders, familie, cultuur, geloof, omgeving. Dat opgebouwde zelfbeeld is gekoppeld aan hun positieve en negatieve emoties, aan hun goedkeuring en afkeuring. Omdat de onbevangen puurheid, het wezen van het kind, vaak niet (h) erkend wordt ontstaat hier een emotioneel inprentings-patroon van verwerping