De laatste tijd heb ik het meermalen gehoord: regressietherapie cliënten die hun levensverhaal doen, en verzuchten: ”Ik moet wel iets erg verkeerds hebben gedaan in een vorig leven, dat ik nu zo’n zwaar leven heb. Het is zeker mijn karma.”

Voor de meeste mensen blijkt de allereerste entree in de fysieke wereld lastiger dan gedacht. Vaak is de schok van de overgang en alles wat erbij komt kijken zo groot, dat je kunt spreken van een oertrauma.

Een van de vragen die ik als reïncarnatietherapeut vaak krijg, is: waarom hebben sommige mensen zulke moeilijke levens?

Wanneer je met je gevoeligheid mee werkt en gaat leren onderscheiden wat van jou is en wat niet, kom je in een positie van autonomie en kracht.

Je hebt misschien wel eens van het fenomeen ‘’spirituele bypass’’ gehoord. In het spirituele circuit kom je ze het vaakst tegen. Ook narcisten en mensen die in de ban zijn van narcistisch misbruik gebruiken ze vaak.

Het zijn de gaten die geslagen worden in je psyche wanneer je als kind stelselmatig wordt genegeerd, miskend, en ontkend voor wie je bent, voor wat je kunt, en wat je doel is hier op aarde. Het is het effect van een specifieke vorm van narcistische mishandeling.

Als we wakker worden, verwijzen we dergelijke ‘nachtmerries’ het liefst zo snel mogelijk naar de prullenbak van het onbewuste. Maar eigenlijk is dat jammer want nachtmerries hebben ons niet alleen belangrijke zaken...

Hoe vreemd het misschien ook klinkt, lijden heeft een plaats in het Universum.

Het geïncarneerd zijn op aarde in deze tijd brengt voor ”oude zielen” specifieke uitdagingen met zich mee. Het lijkt erop dat het bereiken van een hoge ”zielenleeftijd” en een een zekere mate van HSP nogal eens hand in hand gaat.

Het oude beeld dat mensen nog hebben van incarneren kan beperkend werken op ons begrip van wie en wat we zijn. Het kan ervoor zorgen dat we vanuit een vernauwd perspectief naar onszelf en onze missie als geïncarneerd deel van onze ziel op aarde kijken.