Mieke Vulink

Je bent altijd verbonden met jouw hogere zelfdelen. Maar dat is niet altijd voelbaar. Veel Lichtwerkers hebben nog niet de luxe dat ze over voldoende financiële middelen bezitten waardoor ze niet meer in de huidige maatschappij hoeven mee te draaien; ze komen dus nog dagelijks in deze verdichtere velden. Maar ze beginnen steeds meer te voelen dat er hersteltijd nodig is als ze tussen diverse dimensies heen en weer hebben gependeld.

Zoveel mensen lopen tegen hun eigen grenzen aan en voelen steeds vaker een Nee als er iets van hen verwacht wordt. Wat er soms op één dag gebeurt kan op zich al heel veel, snel, diepgaand, zwaar of intens zijn. Voel je dus niet schuldig, lui of tekort schieten als er weer eens niets uit je handen komt, als je geen energie over hebt om iets 'zinvols' te doen.

Iedereen vindt dat Gouden Midden via verschillende wegen, omdat iedereen een andere zielsgeschiedenis heeft. Je kunt de reis naar het Gouden Midden zien als een kruis, waarbij de verticale arm de weg tussen hemel en aarde vertegenwoordigt, en de horizontale de weg tussen je vrouwelijke en mannelijke kant, tussen de instromende en uitgaande energieën.

Dit is de ene helft van de lange reis van de mens die zijn/haar Goddelijkheid vergeten was en terug begint te vinden. Er is nog een andere helft, die onderbelicht is gebleven, maar die zich bij velen in het bewustzijn heeft aangediend; het vergeten hogere Mannelijke! Waar is die mannelijke Godheid die we allen als steun in de rug wensen te ervaren? Die het hogere Vrouwelijke in ons eert en beschermt, die waakt over het gezin, het land en de wereld, die betrouwbaar, toegewijd en dienstbaar...

Sinds het einde van het Gouden Tijdperk van Atlantis hebben we met innerlijke splitsingen geleefd die nu zo snel mogelijk overbrugd willen worden. We kunnen op aarde geen nieuwe, onbevlekte en sterke fundamenten bouwen voordat wij onszelf verbonden en één kunnen ervaren met ons eigen Lichtlichaam en met de Bron.

De grote verschuivingen in ons bewustzijn brengen versnellingen in ons hele systeem teweeg. Er komen nieuwe sterren-energieën om ons heen, waarvan we wellicht vergeten zijn dat we hetzelfde sterrenstof in ons dragen.

Door de veelvoud van Lichtfrequenties die we nu ontvangen worden nog niet actieve DNA strengen geactiveerd en daarmee ons Godsbesef. In ons toegenomen onderscheidingsvermogen wordt alles uitvergroot. Dat maakt dat we heel snel weten wat oud of nieuw is, schijn of echt, wat persoonlijke belangen dient of dienstbaar is aan het grotere geheel, wat koud of warm licht draagt.

We worden innerlijk voorbereid om hogere Zelfdelen, die veel meer met onze goddelijke potentie verbonden zijn, in ons fysieke zijn te kunnen dragen. Maar op het moment dat die hogere Lichtfrequenties in contact komen met de meer verdichtere lagen in ons die nog op lagere frequenties trillen, gaan we de frictie voelen. Het Licht breekt ons open, tot diep in de spieren, pezen en botten. We gaan op cellulair niveau in een nieuw, hoger octaaf trillen.

Het hoort zó bij de innerlijke weg naar ontwaken dat we flink met ons ego stoeien. Het hele ego-concept was nodig om, als een gevoelig wezen uit hogere dimensies neergedaald zijnde, in alle mogelijke polen in de dualiteit te kunnen overleven. We hebben er een stevig arsenaal aan overlevingsmogelijkheden aan overgehouden en het heeft ons gedurende honderden levens aardse houvast gegeven. Het hoort zó bij de innerlijke weg naar ontwaken dat we flink met ons ego stoeien.

Je kunt onze bewustzijnsweg voorstellen als een uitschuifladder. Op ieder segment kom je steeds weer een treetje hoger. Op iedere stap omhoog volgt een dieper afdalen in je lichaam. Want daar wil steeds weer “schone” ruimte gemaakt worden om hoger bewustzijn te kunnen incorporeren en aarden. Daarna kan de nieuwe energie doorstromen in wat je op Aarde vorm wilt geven.