Mirella Suurhoff

Voor mij is het belangrijk om écht contact te hebben met de mensen die belangrijk voor me zijn. Zonder écht contact (met mezelf en anderen) voelt het leven voor mij niets waard. Tóch zal ik ook om moeten kunnen gaan met het gebrek aan verbinding. Want het leven is nu eenmaal een golfbeweging waarin verbinding kan ontstaan, bestaan en weer kan verdwijnen.

Wanneer je afwijkt van wat de meesten als 'normaal' ervaren - of wanneer je afwijkt van wat de meesten doen, en je wordt hierop afgekeurd, dan voel je je buitengesloten. Dan voel je je alleen staan. En dit verlies van verbinding, dit gevoel van 'buitengesloten worden' en 'alleen staan' raakt weer een diepe oerpijn aan die te maken heeft met de ervaring van afscheiding.

Vind je dit lastig? Dat 'steeds maar weer niet worden gezien' en 'steeds weer worden weggeduwd'. En niet volledig kunnen worden ontvangen? Wanneer we hier moeite mee hebben, verdrietig van worden of teleurgesteld van raken, dan is dit natuurlijk iets in ons dat nog niet vrij is. Het is een ervaring die 'wij' hebben.

Alles dat tot nu toe in mijn leven is geweest, was allemaal op basis van voorwaardelijkheid. Ik had iets van hen nodig en zij van mij. Meer niet. Klinkt niet erg romantisch terwijl ik wel heel mooie en romantische gevoelens heb ervaren...

Zonder deze bepaalde openheid en dus ingang naar de diepgang in onszelf zullen we niet werkelijk kunnen verbinden...