Over Pamela Kribbe

 

Op 6 september 1968 ben ik geboren te Hazerswoude, een dorpje in de buurt van Den Haag. Na de lagere school heb ik het VWO doorlopen in Leiden en in 1987 ben ik filosofie gaan studeren aan de Rijksuniversiteit Leiden.

 

 

Als kind was ik altijd al erg geïnteresseerd in religie en ‘het paranormale’. Vooral de verhalen uit de (kinder)bijbel spraken tot mijn verbeelding. Ik had het gevoel dat die vroeg-christelijke energie iets heel bijzonders in zich meedroeg, de hoop op een meer liefdevolle en rechtvaardige wereld.

 

Hoewel mijn eigenlijke belangstelling vooral uitging naar de ‘esoterische’ kant van de filosofie (mystieke stromingen, oosterse wijsbegeerte), kwam aan de universiteit vooral de westerse en meer rationele kant van de filosofie aan bod. Toch vond ik ook deze kant van de filosofie een tijdlang heel interessant.

In 1992 studeerde ik (cum laude) af in de moderne wetenschapsfilosofie. In datzelfde jaar werd ik assistent-in-opleiding aan de Universiteit van Nijmegen. In het kader van dit assistentschap deed ik onderzoek, schreef ik een proefschrift en gaf ik les op het gebied van de moderne wetenschapsfilosofie en de cognitiewetenschap.

 

Centraal thema in mijn proefschrift is de verhouding tussen geest (bewustzijn) en werkelijkheid. Kunnen wij met behulp van onze geest de werkelijkheid op objectieve wijze kennen, of is de werkelijkheid zelf deels een voortbrengsel van de geest, onze projecties en verwachtingen? In mijn proefschrift neig ik naar laatstgenoemd standpunt.

 

Na afronding van mijn proefschrift – ik behaalde mijn doctorstitel in oktober 1997 – heb ik de universiteit vaarwel gezegd, omdat ik grote moeite had met de (voor mijn gevoel) beperkende rationalistische kaders waarbinnen men daar opereerde. De jaren daarna ben ik mij steeds intensiever gaan verdiepen in esoterische en spirituele literatuur. Ook volgde ik een training gesprekstechnieken bij de Vereniging Filosofische Praktijk te Amstelveen.

 

Vanaf 1998 ben ik zelf verscheidene cursussen en consulten gaan geven als zelfstandig gevestigd filosofisch therapeut, dit in combinatie met parttime werk als management-assistent en office-manager bij diverse bedrijven. Ik voelde echter steeds duidelijker dat ik mijn filosofische scholing wilde aanvullen met een meer praktische opleiding op het gebied van innerlijke ontwikkeling. In februari 2000 startte ik met de basisopleiding ‘intuïtieve ontwikkeling’ (bij Joke van Someren, gecertificeerd paranormaal therapeut te Zoetermeer), waarin het werken met energie door middel van visualisaties centraal stond.

 

In september 2000 ben ik, na afronding van de basiscursus, doorgegaan met de vervolgopleiding tot ‘psychic reader’ (ofwel ‘auralezer’). Hierin stond, naast aandacht voor bewustwording van je eigen energieveld, het lezen en duiden van andermans energieveld centraal. Het lezen van de aura’s van mijn mede-cursisten en later ook familieleden en kennissen vond ik buitengewoon inspirerend. Zomer 2001 rondde ik het (vervolg)opleidingsjaar af.

 

Ondertussen trouwde ik en werd zwanger van mijn eerste kind. Begin 2002 werd mijn dochter Laura geboren. In april 2002 startte ik mijn eigen praktijk in Tilburg, als aurareader, healer en gesprekstherapeut. Voor mij betekende aura-reading een mogelijkheid om filosofie en innerlijke ontwikkeling, ofwel theorie en praktijk, met elkaar te verbinden. Aura-reading geeft op een heel levensechte wijze meer inzicht in de dynamiek van psychische processen, iets wat mij uitermate boeit.

Binnen een jaar nadat ik startte als aurareader, deed ook het fenomeen “channeling” zijn intrede. Ik kreeg contact met Jeshua, ontving een serie teksten die we op Internet plaatsten en vanaf toen zijn we steeds meer met de energie van Jeshua in onze consulten en (later) workshops gaan werken. Tevens is het schrijven (uitwerken van de channelings) een steeds grotere plaats gaan innemen; de channelings zijn inmiddels gepubliceerd in verschillende boeken en op verschillende websites in meer dan 8 talen.

 

In de loop van 2007 nam de belangstelling voor onze praktijk zo sterk toe, dat ik bepaalde prioriteiten moest gaan stellen. Ik heb besloten de individuele readings los te laten en me vooral te richten op het werken met groepen. Terwijl de expansie van onze praktijk mij veel vreugde en voldoening gaf, ontdekte ik tegelijkertijd dat het voor mij heel belangrijk is ook steeds afstand te nemen en ruimschoots momenten van rust en stilte in te bouwen. Dit was één van de redenen om de individuele consulten los te laten. Daarnaast voel ik me innerlijk geleid om nu vooral met groepen te werken omdat daarin de energie van Jeshua (de christusenergie) zich het duidelijkst manifesteert. Ook het samenzijn van gelijkgestemden is vaak heel inspirerend voor alle aanwezigen.

 

Iets over mijn studie achtergrond

 

Naar aanleiding van Jeshua’s channeling “Werk, geld en creativiteit – de stroom van vanzelf en de stroom van genoeg” op 5 juni 2005, heb ik opgeschreven hoe dit thema in mijn eigen leven werkzaam was, totdat ik uiteindelijk het ‘werk van mijn hart’ vond, in de vorm van mijn huidige praktijk.

 

Bij het tot stand komen van mijn eigen praktijk voor reading & healing heb ik meerdere malen ervaren hoe dingen als vanzelf op mijn pad verschenen. Hierbij ligt er een soort waterscheiding bij het jaar 2000. Voor die tijd was ik steeds ‘in gevecht’ met het thema werk. Daarna kwam de “stroom van vanzelf” op gang.

 

In 1997 promoveerde ik op een proefschrift in de (wetenschaps)filosofie en wist ik in ieder geval zeker dat ik niet aan de universiteit wilde werken. Tot die beslissing was ik gekomen nadat ik in het jaar daarvoor op liefdesgebied zeer veel verdriet had ervaren. Ik had een bestaande relatie verbroken vanwege een heftige verliefdheid op een ander, maar toen die ander en ik vrij waren om een relatie aan te gaan, bleek het toch niet te werken tussen ons. Ik werd voor mijn gevoel door hem in de steek gelaten, en voelde mij totaal ontredderd. Ik maakte een periode door van intense wanhoop en eenzaamheid.

In die tijd – waarin ik werkte als assistent-in-opleiding aan de universiteit van Nijmegen – werd het plotseling mogelijk voor mij om via een academische beurs een semester aan de universiteit van Harvard te verblijven. De eerste vier maanden van 1996 bracht ik door in Boston (V.S.), en heb toen zo intens mijn eenzaamheid ervaren, dat ik door een soort glazen muur heenbrak. Er ontluikte een bepaalde kracht in mij, moeilijk te benoemen. Een gevoel dat je op de bodem komt, en dan toch doorzet. Er was geen vlucht mogelijk uit mijn alleen-zijn – er was daar niemand die ik echt goed kende of vertrouwde – en dus was ik volledig op mezelf aangewezen.

 

In een boekenzaakje nabij Harvard University ontdekte ik toen de boeken van Jane Roberts, die de geestelijke entiteit Seth channelde. Dat was één van de eerste dingen die mij weer een gevoel van enthousiasme konden geven. Het was wel duidelijk dat mijn passie voor de universiteit en wetenschapsfilosofisch onderzoek tanende was; het afmaken van mijn proefschrift was een ‘verplicht nummer’. Ik had nu behoefte aan levende kennis, die mijn gevoel bevredigde en niet louter mijn geest. Toch ben ik blij het afgemaakt te hebben; de studie filosofie heeft mijn denkvermogen gescherpt en mijn dorst naar intellectuele kennis gelenigd.

 

Na mijn promotie in 1997 probeerde ik een aantal uitzendbaantjes als o.a. secretaresse, maar kon mijn draai niet vinden in het ‘kantoorleven’. Ik was het vrije leven aan de universiteit gewend, waarbij men veelal thuis werkte en af en toe samenkwam voor seminars en workshops. Het kantoorbestaan kende ik niet en ervoer ik als zeer benauwend! In 1999 kreeg ik een wat betere baan als management-assistent bij een ingenieursbureau, en daar bleef ik langere tijd werken. Ik voelde wel dat deze baan mij niet echt vervulde, maar tegen beter weten in beet ik me er toch in vast, zo sterk dat ik in 2000 tegen overspannenheid aanzat en na een aantal weken ziektewet mijn ontslag indiende.

 

Ondertussen had ik in januari 2000 een aurareading laten doen, die veel indruk maakte op mij. Ik had in de bibliotheek van Zoetermeer, waar ik toen woonde, een folder zien liggen die me meteen aansprak. Ik had een afspraak gemaakt bij deze therapeute, en ervoer tijdens de reading, dat een diepe snaar werd geraakt in mij. Mij aura was druk en gespannen op dat moment en het beeld kwam naar voren van een vogel die telkens met volle kracht tegen gesloten ramen aanvliegt. De auralezeres liet me zien dat ik mijn kracht niet inzette op een wijze die mijzelf recht deed en innerlijk voedde. Ik was niet goed in het voor mezelf opkomen en mijn angst voor werkelijk alleen-staan (in Amerika deels overwonnen maar niet geheel) maakte dat ik te weinig grenzen stelde en niet goed geaard was.

 

Ik voelde dat ik een ommekeer moest maken. De energie van de therapeute was daarin voor mij een soort baken. Ik herkende in haar iets wat ik niet had en wat ik ook wilde bezitten. Het ging om een bepaalde kracht en innerlijke overtuiging: “hier sta ik en ik ben goed zoals ik ben”. Ik ging een cursus intuïtieve ontwikkeling bij haar doen en dat maakte enorm veel los bij mij. Teveel eigenlijk om in het kort te beschrijven. Het was een periode waarin veel emoties naar boven kwamen en intens beleefd werden. De relatie met mijn ouders, de relatie met mijn toenmalige vriend (ik woonde inmiddels weer samen), en de relatie met mijn werk gingen alle energetisch ‘op de schop’.

 

Het bewustwordingsproces dat op gang kwam, zorgde ervoor dat ik mijn ontslag nam in de lente van 2000. Ik ging toen werken als consulent bij het Arbeidsbureau. Dat bleek later ook niet goed bij mij te passen, maar ik was wel weer even onder de pannen. Mijn toenmalige vriend had chronisch problemen met werk vinden en houden, dus onze financiële basis was niet stabiel. Ik had inmiddels al een tijdje (eigenlijk sinds mijn promotie in ‘97) de droomwens om zelf spiritueel therapeut te worden, maar door het constante gerommel op gebied van financiën en werk, kon dat geen gestalte krijgen. Ik had in 1998 in de avonduren enkele cursussen gegeven over het enneagram en over socratische gespreksvoering, en ook enkele individuele consulten als zelfstandig therapeut, maar het goede gevoel was er nog niet.

 

In het najaar van 2000 gebeurde er iets belangrijks. Ik ging in regressietherapie. Ik had zelf toen al regelmatig spontaan beelden van vorige levens. Ik raakte vrij gemakkelijk in een trance-achtige bewustzijnstoestand; het was alsof de beelden of ‘psychische inhouden’ van die vorige levens uit zichzelf naar me toe wilden komen.

Wat ik heb ervaren tijdens de regressietherapie, heb ik elders op de site neergezet.

 

Deze hele reis door de tijd had een groot effect op mij. Ik werd als het ware verbonden met allerlei, voorheen verborgen, schakels van mezelf, waardoor ik besefte een veel grotere en oudere identiteit te zijn dan alleen mijn ‘ikje’ in dit leven. Ik had het gevoel nu meer de ketting te zijn dan die ene schakel.

 

Dit was een wonderbaarlijk gevoel. Maar soms ook desoriënterend en emotioneel heel intens. Ik was in die tijd, door al die innerlijke reizen naar andere dimensies, niet goed geaard. Ik was inmiddels weer met een andere baan begonnen, als secretaresse voor halve dagen bij een groot accountantskantoor. Daar voelde ik me niet thuis, maar omdat ik me er op een bepaalde manier toch in vastbeet, raakte ik erg gespannen en kreeg ik last van hyperventilatie.

 

Mijn idee achter het nemen van deze parttime baan was dat ik de middagen vrij had voor ‘zelfexploratie’ en het opzetten van mijn eigen praktijk. Het liep anders dan ik dacht….

 

Eerst zou mijn privé-leven volledig op z’n kop gezet worden, voordat het zover was.

 

In november 2000 had ik heel sterk behoefte aan iemand met wie ik kon praten over mijn regressie ervaringen. Bij mijn toenmalige partner kon ik niet terecht; hij vond het allemaal behoorlijk bizar worden met al die vorige levens waar ik vol van was. Ik ging rondzoeken op Internet naar sites over dit onderwerp, en stuitte bij toeval op de site van mijn huidige man Gerrit. Ik klikte de site aan, las deze door en kreeg een heel vreemd maar duidelijk gevoel van herkenning. Er zat iets in de sfeer van de site en de foto die er stond, dat mij aantrok en tegelijk zeer bekend voor kwam. Wat een raar gevoel! Mijn sceptische stem stak meteen de kop op en zei: je maakt jezelf wat wijs, je voelt iets wat er niet is. Ik besloot niettemin eens een mailtje te sturen naar Gerrit over enkele vragen die ik had over reïncarnatie. Dit was het begin van een levendige correspondentie via email over allerlei filosofische zaken, en de aantrekkingskracht werd alleen maar groter! Door deze correspondentie en het gevoel van intimiteit dat ik erbij had, ging ik voor het eerst serieus twijfelen aan mijn bestaande relatie.

 

Ontmoeting met Gerrit

 

Eind januari 2001 hebben Gerrit en ik elkaar voor het eerst in levende lijve ontmoet, na 3 maanden intensieve correspondentie. Ik had mijn bestaande relatie kort daarvoor verbroken, en hoewel dit gedurende korte tijd heel sterke emoties opriep, werd het eigenlijk heel snel duidelijk dat het voor ons allebei de beste keuze was. Onze relatie had geen toekomst.

 

 

Na mijn eerste ontmoeting met Gerrit, waarin ik mijn gevoelens van herkenning en verwantschap bevestigd vond, ging alles heel snel. Ik had een rotsvast gevoel dat hij ‘de ware’ was. Als tweelingzielen bestaan, is hij de mijne.

 

Ik reisde vaak naar Tilburg, waar Gerrit woonde, en het duurde niet lang voordat ik mijn baan en flat in Zoetermeer opgaf, en bij hem introk. Begin april woonde ik in Tilburg en eind april was ik zwanger van onze dochter Laura, die begin 2002 werd geboren.

 

Gedurende de zwangerschap had ik tijd om tot rust te komen. Er was heel veel gebeurd in korte tijd, te beginnen met de therapieën in 2000 en eindigend met mijn ontmoeting met Gerrit, mijn verhuizing weg uit de Randstad, en mijn zwangerschap.

 

Ik was door alle gebeurtenissen af en toe behoorlijk ‘spaced out’. Zeker tegen het einde van de regressietherapie, was het alsof er een veel hoger voltage door mijn lichaam denderde dan normaal. Ik voelde enorm veel opwinding en blijdschap, en een tijdje lang een brandend gevoel in mijn hart, dat niet fysiek was maar energetisch. Achteraf denk ik dat het een soort ‘kundalini-ervaring’ was. Hoe het ook zij, ik had rust nodig en een woonplek om weer geaard te raken. In Gerrits woning was voldoende ruimte en er lag een mooi stuk grond omheen waarvan wij als huurders gebruik mochten maken. Dat was heerlijk na een tijdlang acht hoog gewoond te hebben. De verhuizing naar Tilburg ‘klopte’dan ook helemaal voor mij. Daar kon ik alles integreren wat ik had meegemaakt.

 

Ik had de ervaring gehad opnieuw geboren te worden, tijdens mijn huidige aardse leven. Dit is moeilijk in woorden te omschrijven. Hoewel er continuïteit is tussen het oude en het nieuwe in mij, is er iets onomstotelijk veranderd sinds die tijd. Ik ben niet meer dezelfde, er is een deel van mij gestorven. Er is sindsdien een basisgevoel van rust en vrijheid in mijn leven, alsof de dingen die op mijn weg komen nu pas echt ‘kloppen’, zowel op het gebied van werk als relatie als woonomgeving.

 

Na de geboorte van Laura kwam mijn praktijk voor reading en healing als vanzelf tot stand. Alle ingrediënten lagen al klaar. Ik had tijdens mijn zwangerschap wat teksten geschreven over de aura, chakra’s en reïncarnatie. Gerrit is informaticus en kon een mooie website maken waar ik deze teksten op zette. Door die website kwam de klantenstroom op gang.

 

Ik hoefde, door de financiële basis waarin hij voorzag, geen baantje erbij te nemen en kon rustig mijn praktijk opbouwen. De zorg voor Laura maakte dat ik goed geaard bleef tijdens mijn spirituele werkzaamheden. Het hebben van een gezin geeft mij een goede balans tussen werk en privé.

 

Achter ons huis, dat op een vrij groot privéterrein staat, lag een gebouwtje waarin één kamer ongebruikt was en kon worden verbouwd tot praktijkruimte. Een heerlijk rustig vertrek dicht bij huis.

 

Gerrit en ik bleken ook goed samen te kunnen werken. We gingen na verloop van tijd samen consulten geven, waarbij ik in trance ga en hij mij begeleidt als hypnotherapeut. Wij gingen eerst de reïncarnatie-readingen samen doen, en later de channelings met Jeshua (waaruit de Lichtwerkersserie resulteerde), en sinds midden 2004 ook de ‘bijeenkomsten met Jeshua’.

 

Wij vinden het werk binnen onze praktijk buitengewoon inspirerend en interessant. Wij ervaren dat wij hierbij geholpen worden door een soort onzichtbare hand die dingen voor ons regelt. De klantenstroom groeit gestaag, zonder dat wij adverteren. Als we behoefte hebben aan rust of integratie, neemt de stroom even af. Het is wonderbaarlijk, maar geleidelijk aan ben ik gaan vertrouwen op deze ‘stroom van vanzelf’, die ons tot op heden niets dan goeds heeft gebracht.

 

Het hebben van een praktijk brengt weer nieuwe uitdagingen met zich mee. Ondanks de basis van rust en vrijheid die ik na mijn ‘nieuwe geboorte’ heb verworven, kwamen er toch weer nieuwe angsten tevoorschijn bij het naar buiten treden als spiritueel therapeute. Deze hadden te maken met ‘zichtbaar worden’, confronterend durven zijn en werkelijk tonen wie ik ben.

 

In vele privé sessies heb ik samen met Gerrit oude wonden bloot gelegd en onderzocht, die merendeels uit vorige levens stamden. Ik ben er nog niet klaar mee. Het lijkt eerder zo te zijn, dat als bepaalde angsten overwonnen worden, je in staat wordt gesteld tot een diepere laag van angsten door te dringen. En de gebeurtenissen in je leven nodigen je dan daartoe ook uit.

 

De channelings met Jeshua in het openbaar te doen, was voor mij weer een enorme stap, die me enerzijds in aanraking bracht met wonderbaarlijk mooie ervaringen (de sfeer en de ontmoetingen tijdens de bijeenkomsten), anderzijds met zware angsten en weerstanden. Ik ben nu nog bezig dat te overwinnen.

 

Jeshua zegt me: ‘daar waar je je grootste angsten tegenkomt, ontmoet je ook je grootste potentieel tot vervulling en vreugde’. En dat klopt. Als ik een channeling doe of een reading, en de energie stroomt vrijelijk en vol inspiratie, voel ik dat de God in mij en de mens in mij elkaar aanraken en ‘samen spelen’. Mijn hogere of grotere zelf kan dan doorstromen in het ‘hier en nu’op aarde. Dat zijn diepe momenten van zelfverwezenlijking, die het allemaal de moeite waard maken.

© Pamela Kribbe

www.pamela-kribbe.net