Al toen ik nog Rechten studeerde, was ik gefascineerd door het politiek spel, met name die op het wereldtoneel. Daarom volgde ik enkele cursussen internationale Politiek te Clingendael. Als ik iets daarvan heb geleerd, dan is het wel dat is het wel dat de gewone burger nooit zal weten wat er echt is besproken, welke deals er zijn gemaakt en wiens belangen daadwerkelijk centraal stonden.
Politiek is een sluiks en schimmig spel van handjeklap, stromannen en lobbywerk. Niets is wat het lijkt en dat is precies de bedoeling van het politiek spel.
Neem bijvoorbeeld de knieval die Rutte onlangs maakte (of Kaag vandaag). Je kunt je afvragen wat zijn werkelijke belangen zijn, was hij slechts een pion, heeft hij een andere carrière in het vooruitzicht, is hij een lafaard of speelt hij het spel juist met verve en is hij de laatste die lacht? En terwijl de burgers dan daar hun hoofd over breken, kijken ze allemaal niet meer verder dan waar hun aandacht op is gericht. En zo kan achter die knieval ieder gewenst scenario worden uitgespeeld.
Het doel heiligt de middelen en dat is misschien wel precies het enige waar je 100% zeker van kunt zijn als het gaat om het politiek spel.
Wat dat doel is daar kunnen we enkel naar gissen. Alle complottheorieën ten spijt, ze komen enkel uit als de samenleving er akkoord mee gaat. Maar doordat we al eeuwen worden opgezadeld met schuld(en), boetedoening en zonde, en afgeleid met brood en spelen, is de kans groot dat we sneller overkookt zijn dan dat we tijdig uit die snelkookpan stappen.
Het middel is ondertussen gelukkig wel voor steeds meer mensen duidelijk: verdeel en heers.
Het is overduidelijk een krachtig en machtig instrument. Het werd eeuwen terug ontdekt en nog steeds wordt het succesvol ingezet. En ondanks dat het geen geheim meer is dat het wordt ingezet, net als het ‘never waist a good crisis’, toch staan we er nog steeds bij en kijken ernaar. Eenieder die zich afvraagt waarom moet nog eens verder kijken naar hoever de tentakels van het politiek apparaat uitreiken in de samenleving.
Dat het politiek spel niet alleen in de regeringskamers wordt gespeeld, mag ondertussen ook duidelijk zijn.
Als je diverse vergaderingen van de WHO hebt gevolgd, dan weet je onder andere uit bijvoorbeeld de Vaccin Safety Summit dat de wereldleiders het bijzonder belangrijk vinden dat zij in iedere laag van de bevolking zijn geïnfiltreerd. Alleen door een van ons te zijn, kunnen ze alle lagen van de bevolking manipuleren en controleren. En dan is het nog maar de vraag wie de daadwerkelijke wereldleiders zijn.
Ware macht is over het algemeen niet zichtbaar.
Dit is precies waarom we nog steeds in het duister tasten omtrent wie, wat, hoe, waar, waarom en vooral waar gaat dit in godsnaam heen? Het mooie daarvan is dat we het niet hoeven te weten. Macht vervalt als we het spel gaan doorzien en ons niet meer laten verdelen. Als we lachend toekijken naar het brood en spelen dat ons wordt gepresenteerd om ons af te leiden in de externe wereld en in plaats daarvan tijd en aandacht besteden aan onze innerlijke wereld.
Wat je aandacht geeft groeit.
Zolang we blijven meedoen met het politiek spel en met het verdeel en heers spelletje, dat ondertussen ook en misschien wel juist over de ruggen van onze kinderen wordt uitgespeeld, blijven we de huidige status quo in stand houden en verandert er misschien wel iets op het gebied van wie op het toneel mag staan, maar de daadwerkelijke macht verschuift er niet door. Die wordt er enkel door bevestigd.
De democratie is de droom van de elite en de nachtmerrie van de burger.
Ik schreef het al eerder, ook in mijn boek 'Eva is lief'. De democratie is een illusie en ook slechts een marionetten theater dat ons ademloos in hypnose houdt op het puntje van onze stoel, waarbij we soms moeten huilen en dan weer lachen, en waarbij we uiteindelijk applaudisseren voor onze eigen ondergang.
Je kunt marionetten wel vervangen, maar het zal de vorm van het theater niet veranderen.
Zo kunnen we ook niets veranderen aan dit politiek spel, zolang we niet realiseren dat het slechts een spel is waaraan we niet mee hoeven te doen. Wij zijn zelf de sleutel. Wij kunnen ieder voor zich de keuze te maken om een andere kant op te bewegen en gewoon nee te zeggen. Zolang we het onze aandacht geven, gaat krachtige creatieve manifestatie energie verloren en dat is pas echt eeuwig zonde.
We naderen steeds meer the point of no return. De shift is gaande en het is aan ons om een keuze te maken.
Welke tijdlijn kies jij?
Eveline van Dongen