De helende dialoog

 

Wat is ziekte?

 

De traditionele visie op ziekte is dit: ons lichaam is een machine. Is die machine stuk, dan moeten we die door een deskundige, een arts, laten repareren. Met andere woorden de oude toestand, zoals we in het verleden waren, was goed – en het is die toestand die we moeten herstellen.

We kunnen dit vergelijken met een auto die we kopen. Geleidelijk aan wordt de auto ouder, gaat mankementen vertonen, en we moeten naar de garage toe om die te laten repareren. Het liefst hebben we de auto weer in nieuwstaat.

 

Deze manier van denken zit diep in ons. Als ik ziek ben en dus ‘last’ heb van mijn lichaam wil ik het liefste dat de dokter mij een pilletje geeft en dat ik er dan in één keer van af ben. Dat is mijn eerste reactie- en ik vermoed dat ik niet de enige ben. Ziekte en pijn roepen vaak angst op. Die angst vertelt ons: vroeger was het goed, toen was er geen pijn en waren we gezond en we moeten dus terug naar vroeger. Angst ondermijnt ook ons zelfvertrouwen, dus moet een ander ons helpen om dat te doen.

 

Er is ook ander perspectief.

 

Wat is dit andere perspectief?

 

Dit andere perspectief is dat de oude toestand niet goed was, wellicht voelde we ons lichamelijk oké, maar als mens waren we incompleet, een deel van onszelf was verstoten. In deze visie zijn we dus meer dan alleen maar een lichaam; het gaat om onze groei als mens. En de ziekte probeert ons bij die groei te helpen door een verloren deel van onszelf onder de aandacht te brengen.

 

In deze visie is het doel van de ziekte om ons te helpen bij onze spirituele groei. In plaats van een proces van aftakeling, is het dus deel van ons groeiproces.

 

Natuurlijk heeft de fysieke kant van dit proces – de concrete ziekte – de nodige aandacht nodig. Echter, als we ons alleen maar richten op het onderdrukken van de ziekte – het herstel van de oude toestand – gaan we volledig voorbij aan het eigenlijk doel van de ziekte: innerlijke groei. We onderdrukken dan het symptoom en laten de eigenlijke oorzaak ongemoeid.

 

Als we geboren worden, duiken we in de wereld van ruimte en tijd, de wereld van hokjes. We delen onszelf op in steeds engere hokjes: geslacht, leeftijd, nationaliteit, etc.. Steeds stoten we daarbij delen van onszelf af. De hokjes hebben een functie, ze maken intense ervaringen mogelijk. Door bijvoorbeeld helemaal in het hokje man te duiken beleven we het man-zijn, maar ook de man-vrouw polariteit op een unieke manier.

 

Echter, in de tweede helft van ons leven beginnen we weer op te stijgen naar de eenheid. Het is de bedoeling dat we die eenheid dan ook in onszelf realiseren door alle verstoten delen in ons liefdevol welkom te heten. Als we dat doen bereiken we wijsheid.

 

We laten dan de hokjes van deze wereld los en voelen wie we werkelijk zijn.

 

Ouder worden is een groeiproces naar steeds grotere innerlijke eenheid. Wij hebben de neiging niet mee te gaan met dit proces en dit is de oorzaak van ziekte. We denken dat we goed zijn zoals we zijn, en willen niet veranderen. We hebben ook niet geleerd hoe dit te doen; we hebben geleerd om onze energie te richten op uiterlijke manifestatie, niet op groei als mens. Zo ontstaat er een steeds grotere spanning tussen wie we hadden kunnen zijn als we meegegaan waren met de stroom van het leven, en de zich steeds ongelukkiger voelende persoon die zich stilgezet heeft in de tijd. Die spanning gaat zich uiten in de vorm van ziekte.

 

Als we niet één zijn is er een innerlijk deel dat verstoten is. Dit verstoten deel heeft pijn. Die pijn drukt zich lichamelijk uit via de ziekte. Die ziekte probeert ons te helpen om de verloren eenheid weer te herstellen.

 

De stem achter de pijn

 

Hoe kom je in contact met dat verloren deel in jezelf, de energie die de ziekte veroorzaakt?

 

Neem om te beginnen aan dat zo’n deel bestaat. Dat is niet vanzelfsprekend. We zijn immers, zoals gezegd, opgevoed met het idee dat ons lichaam een machine is.

 

❥ Stap 1 is dan ook: stel je open voor de mogelijkheid dat er achter de ziekte een verloren deel van jezelf zit dat verlangt naar eenwording met jou. Een deel dat gehoord wil worden en zich nu uit via de ziekte.

 

Als je dit niet doet krijgt dit verloren deel geen kans. Je blijft dit deel dat steeds weer opnieuw afstoten door de ziekte te gaan onderdrukken door middel van symptoombestrijding.

 

❥ Stap 2: gebruik je fantasie. Begin gewoon over dat deel te fantaseren. Zie de ziekte als een deur. Wie klopt er op de deur. Doe maar open en kijk, wie of wat er verschijnt. Achteraf kun je altijd kritisch zijn. Probeer verschillende beelden uit, varieer. Voel wat het best klopt bij je ziekte.

 

❥ Stap 3: Geef die figuur achter de deur een stem. Laat hem (of haar, of het) praten, zijn verhaal vertellen. Geeft niet dat je het gevoel hebt dat je aan het fantaseren bent, laat je fantasie lekker zijn gang gaan, vroeg of laat hoor je wel iets waarvan je beseft dat het meer is dan alleen fantasie. Als je maar met je fantasie aan de slag gaat dan ontstaat er naar verloop van tijd vanuit de fantasie een kanaal naar het verloren deel van jezelf.

 

Stel je hebt last van je knie. Begin dan te fantaseren over iemand die in je knie zit. Laat die persoon zich vervolgens uiten op een manier die in overeenstemming is met wat jij in je knie voelt. Laat je maar lekker gaan, misschien begint die persoon te klagen over de zware lasten die hij moet dragen, misschien is het wel een heel star en onbuigzaam iemand, misschien iemand die niet vooruit wil op de weg die jij ingeslagen bent – een deel dat niet mee wil. Herhaal steeds de stappen 1, 2 en 3 tot je het gevoel hebt: dit is het. En oordeel niet, luister.

 

De helende dialoog

 

De helende dialoog begint met luisteren. Werkelijk luisteren naar dat deel van jezelf dat je verstoten hebt, dat je niet meer wilde zien, het deel wiens stem je niet meer wilde horen.

 

En als je geluisterd hebt, vraag je dan af wat je wilt zeggen. Wat wil je zeggen tegen dit verloren deel van jezelf, dat je eens, om wat voor reden dan ook, hebt afgestoten.

 

Vraag je af waarom je dit hebt afgestoten. Het is belangrijk dit te begrijpen. Ooit heb je besloten dat dit deel niet bij je hoorde omdat het niet paste bij de ideeën over jezelf.

 

Ooit heb je jezelf kleiner gemaakt, in een hokje opgesloten. Wij zijn geneigd ziekte te zien als een belemmering; spiritueel gezien probeert ziekte ons te bevrijden. Te bevrijden van overtuigingen over onszelf waarin we ons gevangen houden.

 

Je kunt niet vrij zijn als je gelooft dat je iets bent dat in een hokje zit. De gevangenis waarin je leeft zijn alle gefixeerde ideeën over jezelf. Ziekte dwingt je om die los laten.

 

Wees bereid te groeien.

 

En als niet duidelijk wordt wat het is dat je los moet laten, luister dan opnieuw. De ziekte probeert het je te vertellen.

 

Begin de helende dialoog pas als je bereid bent, en in staat bent “ja” te zeggen. “Ja” tegen het verloren deel van jezelf.

 

Praat niet voordat je de ander helemaal begrijpt.

 

Als je denkt dat je oud bent, kun je het kind in jezelf niet welkom heten.

 

Als je denkt dat je een vrouw bent, kun je de man in jezelf niet welkom heten.

 

Als je gelooft dat je machteloos bent, kun je de schepper in jezelf niet welkom heten.

 

Als je denkt dat je dom bent, kun je het wijze deel in jezelf niet toelaten.

 

Als je denkt dat niemand iets om je geeft, kun je het liefdevolle deel in jezelf niet toelaten.

 

Als je denkt dat je klein bent, kun je je grootsheid niet toelaten.

 

Als je denkt dat je sterfelijk bent, kun je het onsterfelijke deel van jezelf niet toelaten.

 

Voor je het nieuwe kunt ontvangen, laat het oude los. Wees bereid het oude beeld van jezelf los te laten, wees bereid te groeien. Stap uit jezelf en ga dan praten.

 

Gebruik de klank van je stem om het gewonde deel van jezelf te helen; gebruik woorden van wijsheid en liefde.

 

Bouw met je stem een brug op naar het gewonde deel van jezelf, een brug naar jou toe. Zeg tegen het gewonde deel: kijk hier is ruimte voor jou in mij, jij bent welkom, je hoort er bij.

 

Stel je maar voor dat het zieke deel de brug oploopt. Je wisselt af; dan weer is het zieke deel aan het woord, dan jij. Gebruik klanken en woorden. Voel het dichterbij komen.

 

Laat de ontmoeting plaatsvinden.

 

Laat heling plaatsvinden.