In de hoeveelheid trillingsverhogingen maar ook chaos in de wereld, waarbij grootser dan ooit de gepolariseerde wereld uitgelicht wordt. Niet alleen op aards, 3D vlak, maar het reikt inmiddels al veel verder en belicht in die zin vele lagen of dimensies.
Waarbij vele misverstanden ook zichtbaar zijn of worden over wat bewustzijn of spiritualiteit nu eigenlijk echt is of waar het (echt) over gaat. Wat 5D, multidimensionaliteit en groei inhouden waarbij vaak misinterpretaties meespelen en er nog vele illusies van verlichting nagestreefd en geleefd worden.
Het doet soms pijn doet aan mijn hart om te zien en ervaren hoeveel spiritueel misverstaan en kopieer-en-plak-spiritualiteit er nog aanwezig is.
Hoeveel onbewustzijn, passiviteit, niet werkelijk aankijken van het Zelf en eigen verantwoordelijkheid leeft.
Hoeveel illusies er nog aan worden gehouden vanuit onbewuste angst of ego.
Waardoor wegzweven en dus vluchten uit de realiteit van het op aarde en in jouw leven aanwezig zijn ontstaat. Waardoor spiritueel ego, misleiding, onbewustzijn, oude patronen, manipulatie, respectloosheid en meer van dat in stand gehouden wordt. Hoe men zichzelf of elkaar daarmee afhoudt van werkelijke verbinding met zichzelf en elkaar. En dat te creëren (onder het mom van licht en liefde) waar het precies niet om gaat en wat op aarde al eeuwen gaande is: het gapende gat van dualiteit en afgescheidenheid.
Ego maakt meer kapot dan je lief is
Ook recent mocht ik weer een ultiem voorbeeld daarvan op mijn pad treffen. En ja ik weet, ieder heeft een eigen timing om ‘wakker te worden’, heeft een eigen evolutiepad te lopen. Heeft eigen zielsafspraken met betrokken personen. Maar….ook daarin zijn nog zoveel misverstanden en illusies die vanuit onbewuste spiritualiteit nagestreefd worden. Die niet gebaseerd zijn op wat werkelijk vanuit de essentie komt, maar verkapt ego is. Want als de zogezegd ‘verlichtingsgroei’ een spoor van vernieling in de wereld om je heen achterlaat, mag men zich werkelijk gaan afvragen of het wel over verlichting (en Eenheid) gaat. Want, in hoeverre is het de ziel die dan werkelijk aan het stuur van het leven staat? Of in hoeverre een angstig ego?
Een ziel kan met een prachtige missie en potentie op aarde komen, vol mooie voornemens. Maar wanneer het ego gekwetst genoeg is, angstig of onzeker genoeg is, sterk genoeg is, kan dat volledig het stuur in het leven overnemen. Vasthoudend aan oude patronen, overleefmodus en vluchtgedrag. En de ziel met al haar mooie voornemens heeft het nakijken.
Wat achterblijft is een spoor van vernieling. Gebroken relaties, gekwetste mensen of zelfs eigen kinderen verlaten omwille van een ‘hogere missie’ of ‘tweelingziel ontmoeting’. Wat daar in bijna elk voorbeeld bij naar voren komt is ook verantwoordelijkheden afschuiven, afspraken niet nakomen, opgaan in ‘hogere sferen’ want dat voelt aantrekkelijker en fijner dan de realiteit van alle dag. Er ontstaat asociaal en respectloos gedrag in de illusie van het ‘zelf in verlichting’ zijn of ‘met de eigen zielsmissie bezig zijn’. En vaak maakt dat meer kapot dan je lief is.
Overigens is de landing terug op aarde, die onvermijdelijk komt op een gegeven moment, beslist geen zachte.
Vlucht uit die lastige realiteit
Ik heb het in de vele jaren dat ik werkzaam ben al zo vaak voorbij zien komen. Vaak mooie zielen die echt met een mooie potentie en missie zogezegd op aarde komen. Maar ergens in hun groeiproces verstrikt raken in de ‘harde aardse wereld’, de druk, de prikkels, de intensiteit ergens niet meer kunnen handelen. Ergens op ‘het spirituele pad’ terecht komen. Daar een deel aan antwoorden of inzichten vinden, maar ook de nodige triggers die zoveel oeroude angsten omhoog halen, dat er soms een punt bereikt wordt dat het oeroude vluchtmechanisme zo sterk aan gezet wordt dat er geen andere optie meer is dan vluchten uit die lastige (3D) realiteit.
Vaak sluipt het er al langere tijd in en als je de signalen herkend is het redelijk op tijd aan te zien komen. Daarmee is het helaas lang niet altijd te voorkomen, want vaak is het spreken tot dovemansoren een gegeven wat daarbij ook komt kijken. Het is deel van het proces van steeds verder loskoppelen van het lichaam, de gronding en de aardse realiteit.
In andere gevallen kun je op tijd bijspringen en wordt er wel gehoor gegeven en is ondersteuning mogelijk om door de donkere nacht van de ziel te gaan. Want dat is vaak waar dergelijke processen om gaan.
De diepste schaduw of pijnlagen worden aangeraakt om er dwars doorheen te gaan, zodat die oeroude ballast echt tot op de bodem uitgewerkt kan worden. Dat is niet niks en dus is het deels ook logisch dat alle alarmbellen aan springen als het groeipad dat punt nadert. Want ego wil koste wat het kost voorkomen om die diepte van wonden te betreden en te ervaren. Het is echter de enige weg naar verlichting (van de pijn en zwaarte). Er dwars doorheen gaan. De angst voor de angst is echter vaak grootser dan wanneer er bereidheid is om het echt aan te kijken en doorleven, waardoor er relatief veel makkelijker doorheen te werken is. Juist in deze tijd is de ondersteuning bij bereidheid zo groots dat het veel vloeiender te doorleven en helen is.
Spirituele illusies
Vasthouden aan mooie spirituele quotes of denkbeelden, die niet doorleefd en dus niet werkelijk van binnenuit komen, zijn surrogaat spiritualiteit. Er ligt dan geen werkelijk bewustzijn aan ten grondslag, wordt niet gegrond en belichaamd.
Spiritual bypassing is een veel voorkomend iets, waarbij men niet alleen de buitenwereld maar vooral het zelf een verdraaid beeld voorhoudt. Mensen zijn een meester in het voor de gek houden van zichzelf. Spiritueel ego vaart er wel bij.
Spiritualiteit als vlucht uit de alledaagse verharde wereld draagt niet werkelijk bij aan groei, niet van zichzelf, maar ook niet van het collectieve bewustzijn.
Euforische staten van gevoel beleven (waarvan gedacht wordt dat het een 5D beleving is) zijn nog altijd emotiestromen en een teken van onbalans. Want werkelijk leven in hogere frequenties is gebalanceerd en in rust, flow en in verbinding met alles en ieder om zich heen.
Dan ontstaat werkelijke eenheid. Wat overigens niet wil zeggen dat alles statisch wordt of men niet meer getriggerd zal worden. Groei is een altijd uitdijend iets. Triggers zullen dus blijven, maar zijn bedoeld om nieuwe groei en expansie in gang te zetten. Vanuit balans worden triggers ook op die manier herkend en hoeven geen weerstand meer op te roepen.
Een euforische staat van zijn ervaren zou een waarschuwingssignaal mogen zijn want meestal is het een groots gebrek aan gronding en een balanceren op het randje van illusie en realiteit.
Ik gun het iedereen, oprecht vanuit mijn hart, om hart en ogen te openen voor de illusies die we onszelf voorhouden. We zijn al meester geworden in het creëren van illusies. Laten we onszelf nu uitdagen in het bemeesteren van de andere kant: het doorprikken van de illusies door werkelijk ons Zelf weer te gaan her-inneren!
© Willemien Timmer