Onze gemeenschappelijke opdracht is om de ziel als het ware te redden uit de materialistische verdichting van het bewustzijn. Maar niet te vluchten in een Luciferische en illusionaire wereld die het duister ontkent.
We leven in een dualistische wereld en door dat dualisme leren we keuzes maken en daardoor vrij te worden. De menselijke tekortkomingen met mildheid benaderen en het zogenaamde duister erkennen, meenemen en omvormen, dat is… Liefde.
Oppervlakkigheid kun je herkennen aan de mate waarin je nog (geestelijk) afhankelijk bent. Afhankelijkheid blijft altijd aan de oppervlakte, omdat er geen innerlijke verdieping is, maar
afhankelijkheid van anderen. Het alsmaar weer herhalen van het oude dat geweest is, er vindt geen vernieuwing plaats, maar blijft steken in een soort groepsdenken. Geen eigen keuzes maken maar
liever volger zijn.
Afhankelijke mensen zijn goedgelovige mensen. Ze willen zo graag iets buiten zichzelf geloven, omdat er geen geloof is in zichzelf. Afhankelijk van een tarotkaart, afhankelijk van een zichzelf
verklaard medium, afhankelijk van een leraar/goeroe of van de groep die daar rondom heen is opgericht. Hierbij opgemerkt dat iedereen een periode van afhankelijkheid doormaakt, zoals een kind van
haar ouders, niets mis mee, maar op een gegeven moment moet het grote kind toch het huis uit en op zichzelf gaan staan en niet tot z’n dertigste bij moeder blijven hangen.
Dit alles komt voort uit een totaal gebrek aan Zelf-vertrouwen op het gebied van de eigen ziel of geest. Er bestaat geen vaststaande waarheid buiten jezelf, maar wat je er als individu van maakt in je Zelf.
Leer van de ervaring en inzicht van de leraar of van je buurman of vrouw, maar blijf niet hangen omdat alleen eigen ervaring wijs maakt.
De duivel en zijn vriend waren samen aan het wandelen. Ze zagen toen voor zich een man bukken en iets van de grond oprapen, dat bekijken en daarna in zijn zak stoppen. De vriend zei tot de duivel: ‘Wat heeft die man opgeraapt?’ ‘Hij raapte een stukje van de Waarheid op’, zei de duivel. ‘Dat is dan een slechte zaak voor jou’ zei de vriend. ‘O, zeker niet’, antwoordde de duivel hem, ‘Die laat ik hem organiseren.’
Spiritualiteit kun je niet organiseren, omdat het een strikt individuele queeste is
Krishnamurti maakte een eind aan de orde van de Ster omdat hij gezien werd als de nieuwe Christus. Hij wilde de mensen vrij maken en niet afhankelijk. Hij wilde geen slaafse volgelingen.
Maak je vrij van oppervlakkigheid, maak je vrij van opgelegde kennis, maak je vrij van groepsbewustzijn, maak je innerlijk vrij van wat voor overheersing dan ook!
Word een moedige Alleenganger! Die niet bang is voor eenzaamheid. Om je van de oppervlakte te verwijderen om dieper te duiken, steeds dieper in jezelf naar de parel, de lichtvonk die in jezelf verborgen ligt. Al-één.
In het boek filosofie van de vrijheid van Rudolf Steiner beschrijft hij hoe hij daar mee omgaat, dit is te toepasselijk om hier niet even te benoemen:
‘Ik erken voor mijn handelen geen uiterlijk principe, omdat ik in mijzelf de grond van het handelen, de liefde tot de daad, heb gevonden. Ik ga niet met mijn verstand te rade of mijn daad goed of slecht is; ik breng haar ten uitvoer omdat ik haar uit liefde doe. Zij wordt ‘goed’, wanneer mijn in liefde gedompelde intuïtie zich op de juiste wijze in de intuïtief te beleven samenhang der wereld invoegt. Ik vraag mij ook niet af: hoe zou een ander in mijn geval handelen?
Geen algemene plichtplegingen, geen algemene zede, geen conventie.’
Het gaat hier dan ook over een sterk zelfvertrouwen, erop vertrouwen dat jouw intuïtie rechtstreeks is verankerd in de liefde.
Jan Verduin