Zoals ik al jaren roep: dit is de tijd waarin de onderste steen boven komt. Een beweeglijke tijd van verandering en aan elke verandering gaat zogenaamde chaos vooraf. Chaos omdat al het oude bekende af gaat breken. Om dat wat houvast en of (schijn)veiligheid, zekerheid gaf te kunnen vernieuwen. Dat wat zuiver, puur en in lijn met Bron is blijft. Dat wat gebaseerd is op illusies, onwaarheden en gebrek aan liefde, breekt af.
Ja, veranderingen doen soms pijn.
Zijn spannend, wekken angst op. Vragen om comfortzones te verlaten, om je Zelf zo eerlijk en oprecht mogelijk onder de loep te leggen, om alles wat krom is te belichten. Pas dan ontstaat dieper bewustzijn en kan er een andere keuze gemaakt worden en verandering ingezet worden in manifestatie.
Veranderingen kosten tijd. Dat wat lange tijd begraven was neemt tijd om laag voor laag naar boven gehaald te worden.
Ik ben vaak stil de laatste tijd, al heb ik soms zoveel geïnspireerde woorden. Er is een tijd voor het één en een tijd voor het ander. In stilte zijn de duizenden ‘stemmen’ van al die lagen hoorbaar. In stilte luisterend naar alles wat vervlogen is, om in het nu de weg te vormen van vernieuwing.
Veranderingen zijn noodzakelijk om steeds meer vrij te breken van het oude en volledig te kunnen gaan staan in het oorspronkelijke. Het is een proces van geboorte, de weeën vooraf zijn een pijnlijk gebeuren, voordat nieuw leven het licht ziet.
“Zie, ik maak alles nieuw” zijn de woorden die geregeld terug komen. Woorden vanuit de ziel, de Bron of hoe je het maar wil noemen. Het is onze scheppende aard, die diep in ieder verborgen ligt. Het is die diepste kracht die wenst te ontwaken uit de krochten van het afgescheiden onbewust geraakte. Om vanuit een rechte lijn, puur, liefdevol en zuiver, te her-inneren wie je werkelijk Bent. Wat je waard bent, wat je bestaansrecht is. Wat je rechtmatige plek is. Hier op aarde en binnen schepping.
Zie, ik maak alles nieuw. Die stuwende kracht van onvoorwaardelijke Liefde, als een Belofte aan je Zelf. Om te staan in vertrouwen, met opgeheven hoofd de stormen trotseren. Van oud naar nieuw….dwars door de barensweeën heen!
We zijn zo vaak zo veel sterker dan we (als mens) denken te zijn. We zijn plooibaar, flexibel en kunnen werelden op onze schouders dragen.
Het is tijd om de oude wereld af te werpen en een nieuwe wereld van licht, verbinding, harmonie en vrede te scheppen!
© Willemien Timmer