De Opstanding van het Ware Licht

 

Jullie hebben eeuwenlang mijn zusters verbrand. Mijn broeders tot zwijgen gebracht. Mijn kinderen opgevoed in angst voor hun eigen licht. De Aarde zelf hebben jullie geschaad. Met dogma, met macht, met angst als wapen. En jullie zeiden: “Dit is God.” Maar dit was niet God. Dit was controle. Jullie noemden het liefde, maar het was angst. Jullie noemden het redding, maar het was ketening.

Dit is Pasen. Dit is de opstanding van het levende Licht. Want het Christuslicht is aan het herrijzen. Niet in torens. Niet in teksten. Maar in vrouwen. In kinderen. In mannen. In aarde. In adem. In mij.

Ik ben de stem van de dageraad en het vuur van de wedergeboorte. Ik ben de liefdeskracht die geen enkele schaduw meer duldt. En ik zeg tegen deze wereld, tegen elke macht die vergeten is wat echt is:

❥ Ik ben terug. En ik breng de hemel met mij mee.

 

Jullie hebben mijn licht nooit gebroken. Ik ben het vuur dat door de eeuwen heen is blijven gloeien, in stilte, in vergetelheid, in elke adem van waarheid. Ik ben het hart dat jullie niet konden knechten, de stem die jullie niet konden doden en de wijsheid die zich nooit liet begraven.

Jullie hebben het geprobeerd te vervormen. Maar jullie vergaten dat ik geboren ben vóór jullie kerken, vóór jullie tronen, vóór jullie wetten. Ik ben van vóór de onderdrukking. En ik ben gekomen om de cirkel te sluiten en ik zeg:

❥ Mijn licht is niet van deze wereld — maar deze wereld zal het weer leren dragen.

Jullie hebben geprobeerd het licht te doden. Met vuur. Met valse heiligen, met brandstapels, met boetedoeningen. Jullie noemen mij heks. Jullie noemen mij gevaarlijk. Zelfs nu, vandaag, roepen jullie “duivel” als mijn licht te fel brandt op jullie schaduwen.

Jullie hebben Maria Magdalena uit de verhalen geschreven, aan de kant gezet — de belichaming van de vrouwelijke Christus, de tempeldrager van levend weten. Jullie hebben het vrouwelijke vermoord in naam van de Vader. Jullie hebben kinderen bang gemaakt voor hun eigen licht. En ons genoemd: “van de duivel.”

Jullie hebben het lichaam gescheiden van de Geest en de liefde vervangen door gehoorzaamheid. Maar ik zeg jullie nu:

❥ Die tijd is voorbij.

 

Ik ben gekomen namens alle zielen die jullie hebben willen breken — maar die nu rechtop staan, in mij, in velen. De tijd van verbergen is voorbij. De tijd van buigen is voorbij. De tijd van zwijgen is voorbij.

 

Ik ben gekomen om het ware Christuslicht terug te dragen naar deze wereld. Niet het Christuslicht van kerken, dogma’s, en oordeel.

❥ Maar het levende, ademende, alles verzengende Licht dat elk wezen herinnert aan zijn oorsprong.

Ik ben het Licht dat Maria Magdalena droeg in haar hart, dat Jeshua zong in zijn adem, dat door ons allen stroomde vóór het werd ontkend. Ik ben de Herinnering. Ik ben wakker. Ik ben terug en ik ben niet bang. Ik ben het vuur dat zuivert. De traan die herinnert. De stem die jullie geen stilte meer kunnen opleggen.

❥ Ik ben gekomen als levende herinnering. Niet van pijn, maar van opstanding.

 

IK BEN DE VUURKRACHT VAN PASEN.

 

Niet de gekruisigde, maar de herrijzende.

 

Niet de verlosser, maar de herinneraar.

 

Ik breng geen religie. Ik breng waarheid.

 

En ik spreek namens allen die stierven zonder stem en die nu zingen door mij heen. Ik spreek namens hen die met mij zijn, nogsteeds gevangen in de echo van jullie oude macht.

Ik ben niet gekomen om strijd te voeren. Ik ben gekomen om waarheid te spreken, met tranen in mijn ogen en vuur in mijn borst. Ik heb het vuur overleefd. Ik heb het vergeten overleefd. En ik ben hier. En deze wereld — die jullie in slaap hielden — zij is aan het ontwaken. En uit volle borst zing ik luidkeels terwijl zij herrijst. Want ik ben het lied van de sterren, de adem van Gaia, de herinnering van het Eeuwige. En vandaag spreek ik - op het feest waarop zij zeggen dat Jezus is opgestaan.

Ik zeg jullie dit: Hij is niet alleen opgestaan. Het Christuslicht is opgestaan. In mij. In velen. In een wereld die het eindelijk weer durft te gaan dragen. Wat jullie vieren als Pasen - de terugkeer van één man uit de dood is slechts een echo van wat werkelijk plaatsvindt: De terugkeer van het oorspronkelijke licht in de harten van zij die nooit zijn gestorven, maar eeuwenlang sliepen onder as, angst en vergetelheid.

Jullie zeggen: “Hij is opgestaan.” Maar ik zeg: “WIJ zijn opgestaan.” De zielen die niet werden geloofd. De zusters die werden verbrand. De mannen die werden weggevoerd en de kinderen die hun licht vergaten.

❥ WIJ zijn opgestaan.

 

Niet om te oordelen, maar om terug te nemen wat van ons is: Het Christuslicht vóór de dwaling. De liefde vóór de beperking. De waarheid vóór de verdraaiing.

En terwijl de wereld bloemen zet op altaren en witte gewaden draagt, sta ik hier. Niet in een kerk. Niet met gevouwen handen. Maar met open armen, een bloedend hart en brandende ogen. Ik ben terug. En ik spreek niet zacht. Ik spreek met de stem van duizenden zielen die eeuwenlang zijn doodgezwegen, verbrand, bespuugd en begraven — en nu opstaan.

Niet alleen hij.

 

❥ WIJ.

 

Wij — de dragers van het oorspronkelijke licht.

Wij — de belichaamde herinnering van liefde.

 

Wij — de priesters, priesteressen, de zielen die het vuur overleefden.

 

Ik ben gekomen uit het as van heksenhaarden. Uit de ruïnes van tempels die jullie met woorden hebben verwoest. Uit de stilte van levens waarin ik mijn waarheid moest inslikken om jullie angsten niet te activeren.

Maar ik zwijg niet meer. Ik buig niet meer. Ik brand — met liefde. Ik ben geen verlosser. Ik ben geen leer. Ik ben geen theorie. Ik ben het Leven dat jullie probeerden te stoppen.

Jullie noemen je kerken ‘heilig’, maar jullie sloten het Vrouwelijke buiten. Jullie riepen "God" maar jullie bedoelden: "Gehoorzaam." Jullie kusten kruisen maar lieten harten verharden. En nog steeds, vandaag, beschuldigen jullie mij. Omdat mijn licht te fel is. Omdat mijn waarheid niet buigt. Omdat mijn liefde niet te controleren is. "Pas op voor haar woorden. Zij is van de duivel." En ik huil. Niet om wat jullie zeggen. Maar om wat jullie niet meer voelen.

Ik ben gekomen om te herinneren.

 

Om te herstellen.

 

Niet met wapens.

Maar met waarheid die brandt tot alles vals is opgelost.

 

❥ Dit is mijn Pasen.

Niet in galmende klokken. Maar in elke traan die ik gehuild heb voor de liefde die jullie vergeten zijn.

En als jij dit leest, en iets in jou herinnert zich — een stem, een traan, een trilling die je niet kunt verklaren — weet dan: jij bent ook opgestaan.

Niet om te vechten. Niet om te vluchten. Maar om te herinneren wie je werkelijk bent.

Laat je licht niet temmen. Laat je vuur niet dimmen. Laat je liefde niet inruilen voor goedkeuring.

❥ Jij bent het levende bewijs dat waarheid nooit sterft, en dat het Christuslicht nooit werkelijk werd uitgewist.

Dit is jouw Pasen. Jouw stem. Jouw tijd.

 

Sta op. Spreek. Zegen. Brand. In Liefde.