De terugkeer van de vrouwelijke energie

 

Voel de schoonheid ervan! Kijk er eens naar van binnenuit. Voel de krachtige energieën in je lichaam: de passie, de emoties, de gevoelens, de verlangens. Het zijn krachtige energieën waar jullie soms mee in gevecht zijn. Houd daar eens mee op, en voel de pure schoonheid ervan zonder dat je daar iets aan doet, zonder dat je het wilt sturen.

 

Voel het krachtenveld dat jij bént als lichamelijk wezen.

 

Doorlopend krijg je informatie van je lichaam. Je negeert die vaak omdat je vanuit je hoofd denkt te weten wat goed voor je is, en wat fout.

 

Jullie negeren vaak dit geschenk van mij: je lichaam.

 

Ik vraag je: ga terug naar die basis, naar de grond onder je voeten, het fundament waarop je staat in dit leven, je heilige lichaam, de woning van je ziel. Sluit er vrede mee.

 

Vecht niet langer tegen de energieën die zich in je lichaam manifesteren. Buig je er naar toe.

Jouw bewustzijn, jouw ziel is uitgenodigd om de dans aan te gaan met de energieën van de Aarde, met de energieën van het vrouw zijn, het man zijn en het samen zijn.

 

Laten we dit doen vandaag. Probeer het denken los te laten, het denken in termen van oordelen: van goed of fout, dat iets wel of niet mag, dat iets weg moet of veranderd moet worden. Probeer dat eens helemaal te laten varen.

 

Laat de energieën zélf spreken.

 

Als je om je heen kijkt in de natuur, dan zie je doorlopend een spel van energieën, van krachten: in de wind, in het water, in de temperatuur, in de seizoenen, in het weer. Alles is constant in beweging, en neigt vanzelf naar een bepaalde balans, naar evenwicht, als we niet ingrijpen en de dingen hun gang laten gaan. Overmatig ordenen en sturen van de natuur leidt tot onbalans, tot onevenwichtigheid. Zo gaat het ook in jullie zelf, in je eigen natuur, want ook jij bent een stukje natuur.

 

Laat het sturen en controleren los, en kijk eens naar wie je bent, hier en nu, op dit moment. Laat je verlangens spreken, ze mogen er zijn.

 

Ieder van jullie hier aanwezig verlangt naar liefde: liefde in relaties met anderen en liefde voor jezelf, liefde om te geven en liefde om te ontvangen. En dat is goed. Dit verlangen is oprecht.

 

En juist omdat jullie dit verlangen koesteren en het vaak boven alles zetten, kom je ook plekken in jezelf tegen, stukken angst en duisternis, waarin je bang bent voor liefde en je er onbedoeld voor afsluit.

 

Jullie zijn voorlopers van een Nieuwe Tijd, jullie zijn pioniers, bezig stappen te zetten op nieuw terrein, op onontgonnen gebied.

Je wilt leven vanuit je hart, vanuit je ziel, en je wilt kennis maken met wat liefde echt is. Dat is iets anders dan de plaatjes van liefde die jullie voorgespiegeld krijgen in de maatschappij. Nee, het gaat om een liefde die groter en weidser is, die de ander toestaat helemaal zichzelf te zijn, en die ook jou toestaat te zijn wie je bent. Dat is liefde zoals de natuur het bedoelt: zijn wie je bent, en jezelf dat toestaan.

 

Jullie zijn voorlopers. We leven op aarde in een overgangstijd. Steeds meer mensen verlangen naar diepte in hun relaties, naar een werkelijk ontmoeten van de ander. Dat is waar je naar op weg bent.

 

Maar die weg gaat niet alleen omhoog, hij kan je ook door diepe dalen leiden.

 

Op die weg kom je je eigen angsten, de oordelen van ouders en voorouders, en de pijnen van voorafgaande generaties tegen. Daar kies je voor, zodra je voor het nieuwe kiest, voor relaties in de nieuwe tijd.

 

Je kiest dan voor een andere manier van zijn.

 

Je kiest dan voor een openheid en een oprechtheid die tot de kern gaan van wie je bent.

 

Daarom daagt die keuze je uit tot in het diepst van je ziel bloot te leggen wat nog  ‘belicht’ mag worden, wat nog naar het licht mag worden gebracht.

 

Laten we daar nu in openheid, zonder oordeel naar kijken.

Welke pijnen, welke angsten leven er in jou? Angsten die je belemmeren jezelf en een ander lief te hebben.

Laten we eerst kijken naar het verleden, naar de wijze waarop de mannelijke en vrouwelijke energie zich in de afgelopen eeuwen ontwikkeld hebben. We zien dan dat de mannelijke energie eeuwenlang een dominante rol heeft gespeeld en dat beide seksen, zowel mannen als vrouwen, hieronder geleden hebben.

 

De mannelijke energie die in jullie geschiedenis dominant werd, was heel erg een energie van het hoofd, van het willen sturen en ordenen van de natuur, ook van de menselijke natuur. Deze energie wilde bedwingen en controleren, vaak vanuit machtsmotieven.

 

In alle lagen van de maatschappij was die energie werkzaam: in het bestuur van landen, in de kerk, en in de religie. Ook in het dagelijks leven werd het vrouwelijke, het gevoelsmatige, het intuïtieve, onderdrukt, onder druk gezet.

 

Als gevolg hiervan gingen vrouwen zich minderwaardig voelen.

 

De vrouwelijke kwaliteiten werden niet of minder op prijs gesteld. Dat was het heersende beeld. Vrouwen werden als minderwaardig beschouwd, als tweederangs burgers behandeld. Ook de vrouwelijke energie in het algemeen stond in een kwaad daglicht.

 

Als je heel sterk je focust op controle, macht en manipulatie vanuit het denken, vanuit het mentale, dan wordt het vrouwelijke al snel je vijand.

Want het vrouwelijke is van nature meer vloeiend, flexibel en stromend, meer verbonden met kwaliteiten van gevoel en emotie.

 

Het vrouwelijke is de bron van alle inspiratie. Het legt de brug met je ziel. Je ziel stroomt door je vrouwelijke energie. De mannelijke energie is bedoeld om die inspiratie te ondersteunen en het mogelijk te maken om die inspiratie handen en voeten te geven in deze wereld, in de materiële werkelijkheid.

 

Zo zou het zijn als het mannelijke en het vrouwelijke goed zouden samenwerken, maar in de loop van de tijd kwam er een einde aan die natuurlijke samenwerking, en gingen mannen en vrouwen als vreemden tegenover elkaar staan. Dit is niet alleen gebeurd tússen mannen en vrouwen, maar ook binnen in henzelf.

 

Mannen raakten vervreemd van hun eigen gevoelsleven; dat raakte op slot. Vrouwen gingen zich steeds meer onzeker voelen, vroegen zich af: Wie ben ik? Wat kan ik? In beide seksen leidde de mannelijke dominantie tot verwondingen.

 

Om dit aanschouwelijk te maken, wil ik je vragen voor jezelf een beeld op te roepen van een man en een vrouw, die de mannelijke en vrouwelijke ziel voorstellen.

 

Zie die man en die vrouw nu voor je.

 

Vanuit de geschiedenis zoals we die zojuist geschetst hebben, zie je dan een man voor je die pijn heeft geleden, zie je een man staan waarin het gevoel, waarin het hart, niet of onvoldoende mag stromen. Die man heeft zich vereenzelvigd met zijn denken en ook met handelen, met doen. De verbinding met het hart is echter verbroken of moeilijk terug te vinden. Als je naar de gestalte van deze man kijkt, kun je zien dat hij half in een harnas leeft. Dit harnas geeft hem aan de ene kant het gevoel van zekerheid, van veiligheid, maar tegelijk verstikt het hem, want zijn  hart – dat je kunt zien als een stroom water, als een stortvloed van passie en liefde – kan door dat harnas niet goed uitvloeien. Er ontstaat binnenin een verstopping.

Mannen kunnen hun gevoel niet goed uiten. Ze hebben te maken met een oud harnas dat hun eigenlijk niet goed meer past. Er zijn al scheuren in waar te nemen: scheuren in het collectieve beeld van de man.

 

Mannen vechten tegen dit oude harnas, ze willen meer naar buiten treden. Maar dat valt niet mee, want in dat harnas zit nog het oordeel uit het verleden dat je als man je niet zomaar kunt uiten, dat je je emoties niet mag voelen en naar buiten brengen. Vanuit dat harnas kunnen mannen zich dus niet zomaar vanuit hun hart verbinden met een ander. Vanuit dat harnas gezien is dat gevaarlijk en eng, en geef je je zekerheden op, zodra je dat harnas loslaat.

 

Laten we nu eens kijken naar de vrouw.

Hoe ziet zij er uit op dit moment, in deze eeuw, na een lange periode van pijn en onderdrukking?

 

Als je de vrouwelijke, collectieve gestalte ziet, dan is het eerste wat je voelt een bepaalde afwezigheid. De vrouw is niet helemaal aanwezig als gevolg van de onderdrukking en het seksuele geweld dat zij heeft ervaren. In de afgelopen duizenden jaren is er ook iets op slot gegaan, vooral in haar buik, in de onderste chakra’s. De pijn is daar vaak te zwaar geweest, te heftig om verwerkt te kunnen worden.

 

En wat doen mensen als trauma’s te groot zijn om te doorleven? Dan vluchten zij enigszins.

 

Ze verlaten in zekere zin hun lichaam, zijn niet meer goed geaard, niet goed meer verbonden ook met hun eigen levenskracht. Het doet te veel pijn om helemaal aanwezig te zijn in hun lichaam.

 

Dat is grofweg wat er met vrouwen is gebeurd.

 

Het is moeilijk voor hen geworden, zelfbewust en geaard te zijn, in hun kracht te staan. Als je naar de vrouwelijke gestalte kijkt, voel je fragiliteit, teerheid, een gebrek aan stevigheid, en ook verdriet in haar hart, omdat zij haar zielsenergie niet volledig vorm kan geven op aarde. Zij durft er nog niet helemaal te zijn en te staan...

 

Nu vraag ik jullie: verbind je eens met deze twee gestalten.

 

Laten we beginnen met de man.

Stel je voor dat jij met jouw bewustzijn in die man gaat. Voel de pijn die er in hem leeft, en ook het verlangen om weer te mogen voelen, te mogen zijn vanuit zijn hart.

 

Kijk eens of je in jezelf ook stukken van dat harnas herkent.

 

In hoeverre draag jij het ook met je mee?

 

Dit harnas dat ogenschijnlijk de zekerheid biedt van controle, maar dat jou in feite beklemt en tegenhoudt om je ziel echt te laten stralen op aarde.

 

Kijk eens of je die man kunt vertellen en daarmee ook jezelf, dat je dit harnas stukje bij beetje mag afleggen, mag loslaten. Wat er te veel is, wat niet meer nodig is, mag je loslaten.  Doe dat maar. Doe dat niet door kracht uit te oefenen. Kijk wat er vanzelf weg mag, wat vanzelf van je afvalt.

 

En kijk eens, als je je dan wat vrijer voelt in je energie, in je gevoel, waar die vrij gekomen energie naar toe wil stromen..

 

Misschien is er een plaats in je lichaam waar ze spontaan naar toe gaat. Het kan zijn dat er nog een deel van het harnas blijft staan, dat dit deel nog niet weg wil of kan; laat het dan zo, het hoeft niet allemaal tegelijk.

 

Je hebt nu niet alleen jezelf geholpen, maar in ruimere zin ook de mannelijke energie in haar geheel, die nu in deze tijd wil transformeren, wil veranderen.

 

Stap dan nu uit die man, en breng je bewustzijn weer bij elkaar in een gefocust punt.

 

Kijk nu eens naar die vrouw.

Kijk naar haar gestalte … en zie het onzekere, het fragiele, het tere in haar, het er niet helemaal durven zijn. Ga daar eens naar toe met je bewustzijn, en laat je voorzichtig in haar veld zakken, in haar lichaam.

Kun je contact maken met haar angst?... en ook met de weerstand om hier helemaal te zijn, om helemaal in dat tere gebied van de buik te zakken? … Doe het maar! Ik, Moeder Aarde, ben bij jou als je dit doet. Je bent veilig … ik vang je op… wees niet bang!

 

Ga maar in die vrouwelijke energie, in die vrouwelijke gestalte en wees daar aanwezig.

 

Laat haar weten dat jij er voor haar bent, dat jij haar opvangt. Vertel haar hoe mooi ze is, en hoe welkom in deze wereld, op deze Aarde.

 

We hebben haar nodig vanwege haar intuïtieve gaven, vanwege de verbinding die ze legt met de ziel, vanwege haar weten, vanwege de schoonheid die ze brengt in het leven.

 

Wij hebben haar nodig op Aarde.

 

Stel je voor dat er een laddertje afdaalt uit de hemel, en dat zij langzaam naar beneden komt. Kijk maar of het lukt … Dit doe je niet alleen voor jezelf, maar ook voor de vrouwelijke energie in het geheel op dit moment. Zij heeft het nodig om verwelkomd te worden op Aarde. Zij had zich gedeeltelijk teruggetrokken van de Aarde vanwege de agressie en de pijn die ze heeft ervaren. Die pijn is in jullie allemaal aanwezig, of je nu man bent of vrouw.

 

Daarom is het zo moeilijk om je gevoel helemaal toe te laten en te durven zijn wie je bent, in het diepst van je ziel.

 

Kijk maar of het lukt. Of ze een paar treetjes naar beneden komt… en laat het dan zoals het is; het hoeft niet allemaal ineens.

 

Stap nu uit deze vrouw, en kom weer terug bij jezelf, in je lichaam, in het hier en nu.

 

Zie jezelf nu in een driehoek met deze twee gestalten, met de mannelijke en vrouwelijke energie.

 

Deze beelden hebben met jou te maken, met jouw individuele leven. Tegelijkertijd overstijgt het ook jouw individuele leven want het zijn ook krachtvelden die door de hele samenleving heen gaan.

 

Door de wonden van het verleden in deze gestalten te herkennen, heel je ook een stukje in jezelf, word je vrij van het verleden, kun je weer een voelende, geïnspireerde man worden, en een krachtige, zelfbewuste, intuïtief begaafde vrouw.

 

Zo maak je je vrij van de pijn van het verleden en dat voeg je weer toe aan het collectieve bewustzijn.

 

Ik dank jullie voor het werk dat jullie hierin willen doen.

 

Jullie zijn de voorlopers van een Nieuwe Tijd.

 

Dank je wel daarvoor.

 

© Pamela Kribbe

www.pamela-kribbe.net