Terwijl onze zichzelf noemende volksvertegenwoordigers een middelmatige cabaretvoorstelling opvoeren, vindt er achter de schermen een ramp plaats.
Je zou bijna denken dat dit theater bedoeld is om ons te entertainen, zodat we vergeten onze aandacht te richten op waar hij werkelijk nodig is.
Dat we in een transitie terecht zijn gekomen van een oude manier van samenleven naar een nieuwe is ondertussen iedereen wel duidelijk.
Dat velen deze ‘goede crisis’ niet willen verspillen, is ook geen complot meer.
En dat dit al dan niet georkestreerd is, sijpelt ook steeds meer door in de (mainstream) media en in de verschillende bevolkingsgroepen. Het maakt niet meer uit wie je bent of dacht te zijn. Collectief staan we voor dezelfde uitdaging.
Hoe houden we ons hoofd boven water?
Want dat er een storm aankomt, waardoor het water menigeen aan de lippen zal komen te staan en helaas ook velen dreigen te verdrinken, dat is ondertussen een fait accompli. Ieder weldenkend mens voelt dit aan zijn eigen water. Dit kan niet lang goed gaan.
Toch lijken onze regeringsleiders ons vooral anders te willen doen geloven. Of ze dit verhaal zelf ook geloven, is nog maar de vraag. Wellicht is het enkel om tijd te rekken, zodat het nieuwe door hen zo gewilde systeem kan worden doorgezet. In elk geval zorgt het er wel voor dat de volksopstand nog wat wordt uitgesteld. Zij zijn niet de enigen die aan pappen en nathouden doen.
Nog teveel doen we wat we denken dat een ander nodig heeft, wat diegene wil horen of aankan.
Ik zie in veel netwerken dat de zogenoemde leiders de boodschap iedere keer weer wegen. Ze zijn bang om hun tere zieltjes te raken, waarmee ze eigenlijk vooral de ander ont-krachten. Ze zijn bang om volgers te verliezen, waardoor ze bereid zijn de eigen waarheid te -ver-krachten.
We vertellen elkaar nog steeds niet wat op ons hart ligt. En wie dat wel doet, krijg vaak de deksel op zijn neus.
Want liever vertellen we elkaar verhalen die we willen horen en verstoppen we dat wat we moeten horen.
Het enige resultaat hiervan is dat we onszelf en elkaar verzwakken. Als je niet eerlijk durft te zijn naar de ander, ben je meer nog dan dat niet eerlijk naar jezelf. En nu we in een periode zitten waarbij we worden uitgenodigd om elkaar de juiste verhalen te gaan vertellen, denk ik dat we nog een weg te gaan hebben.
Vooral omdat pas als we in de spiegel durven kijken en reflecteren op het donker in onszelf, we nog meer vanuit liefde en verbinding kunnen gaan leven.
Als we enkel de gewenste boodschap brengen, dan doen we op micro niveau niets anders dan op macro niveau en verwijt de pot de ketel dat die zwart ziet.
Wil je leiden en volgen, of wil je verbinden?
Het daadwerkelijk samen doen gaat enkel als het politiek (correcte) gedrag achterwege laten. Overduidelijk blijkt wel dat dit niet echt voorbeeld(ig) gedrag is. Dus laten we vooral stoppen met dit te kopiëren.
De rauwe pure waarheid kan zich pas openbaren als we eerlijk kunnen zeggen wat we voelen en denken.
Niet met de wijsvinger gericht naar de ander, maar met de hand op het eigen hart. Zo ontstaat verbinding. Zo helen oude wonden. Ze voeden we creativiteit en oplossingsgerichtheid. Als we daadwerkelijk gaan zien wat er diep van binnen speelt en hoe dit wordt weerspiegelt in onze externe wereld, dan kunnen we het tij keren.
Dat begint echter bij stoppen met aanpassen en conformeren.
Niet meer richten op wat gewenst is, maar op dat wat nodig is.
En wat er nodig is, is helderheid, transparantie en eerlijkheid.
Er gaan bijvoorbeeld momenteel veel berichten de ronde die aangeven dat de shift nu komt. Ze vermelden erbij dat het licht heeft gewonnen, arrestaties zijn gemaakt, nieuwe systemen staan klaar, en weldra opent zich de nieuwe wereld. Nou geloof ik zeker dat als we de keuze maken voor liefde en licht, de nieuwe wereld zich automatisch openbaart. Toch is het interessant dat dit collectief natuurlijk niet met de blink of an eye gaat. Een nieuwe samenleving bouwt zich niet vanzelf.
Al zouden we collectief de kwantumsprong maken en de shift van 3D naar 5D, dan nog is de transitie van oud naar nieuw niet zoiets als het omzetten van een light switch. Op energetisch niveau misschien wel. Alhoewel ieder bewustwordingsproces fasen kent en zelden in een dag is gedaan.
Op fysiek niveau is dat een andere zaak. Materie volgt bewustzijn.
Nu het collectief bewustzijn nog vooral gehuld is in sluiers van mist, velen bang, gefrustreerd, machteloos en verdrietig zijn en hun levens ineenstorten, is het niet zo gek dat dit zich uit, dan wel nog gaat uiten in de samenleving.
Deze transitie zal niet zonder slag of stoot zal gaan.
Als er wel gewoon van systeem wordt gewisseld alsof er een light switch wordt omgezet, dan betekent dat dat deze wisseling van wacht, net als bij het koningschap, al voorbereid en klaar stond om in de voetsporen van het vorige systeem te treden.
Nu ben ik niet wantrouwend van aard, en wil dat ook niet zijn. Maar heel realistisch: ieder systeem dat achter onze rug, in het geheim, wordt voorbereid, opgezet en ingericht zonder de inspraak van het collectief is wat mij betreft niet pluis.
Dat het tij keert lijkt uiteindelijk wel het geval
De ineenstorting van het oude op korte termijn is onvermijdelijk.
We zullen honderd procent zeker nog lange tijd chaos hebben.
Het is de simpele uiting van de natuurwetten.
Tenzij we ons weer ergens in laten moffelen omdat we ons laten entertainen, of omdat we elkaar verhalen van prachtige nieuwe systemen vertellen die klaar staan om ons te redden.
Vele mensen hebben de shift nog niet gemaakt. Zij zullen een veilige bedding nodig hebben om de storm te overleven. We hebben nu de keuze om eerlijk te zijn in wat er op ons af komt, dan wel om te blijven pappen en nathouden.
Nu alles waar we nog aan vast hielden ineenstort, het nieuwe nog niet zichtbaar is en we de keuze voor iets waar we niet aan hebben meegebouwd hopelijk langs ons heen laten gaan, is het te hopen dat we door de waarheid onder ogen te zien, zelf met een goed plan komen.
Dat begint wat mij betreft bij in de spiegel kijken, je innerlijke duisternis verlichten, verzachten en vergeven, en dat gaan doen waar jij de wereld mooier mee maakt.
Het is niet het collectief waarin we moeten opgaan. Die leidt tot massavorming en massahypnose.
Het is ieder voor zich die de shift mag gaan maken en orde mag gaan scheppen in zijn chaos.
Alleen met een rechte rug kun je het duister aan.
Ik schreef dit in Eva is lief. Ik geloof daarnaast dat alleen met een helder ver-licht hoofd je naar je hart kunt luisteren. Alleen dan zal de ware weg vooruit zich openbaren en zal je niet meer worden afgeleid. Het licht van onze ziel is ons innerlijk kompas. Die straalt het felst als de rest donker is.
Laat het dus maar donker worden.
Dan gaan we weer verbinden. Eerst met onszelf, dan met elkaar. Dan met de samenleving die we vanuit gezamenlijke normen en waarden mogen laten ontstaan.
Ik zie altijd kansen, het glas is nooit half leeg en zo is in het duister tasten wat mij betreft juist een geschenk.
Liefs,
Eveline van Dongen