De gevolgen van stress worden ontkent en dat is in mijn beleving een ziek-maker.
Stress richt veel schade aan in het lichaam omdat de levensenergie niet kan doorstromen. Er ontstaan blokkades waardoor je immuunsysteem hard aan het werk moet om energie te geven aan herstelwerk.
Vaak wordt deze stress weggemoffeld door weg te duiken in verslavingen (o.a. ongezond eten, veel roken, alcohol drinken, hard werken enz) waardoor we het niet hoeven te voelen, terwijl het juist gevoeld wil worden.
Als je keuzes maakt vanuit een stress-trigger, kan het zijn dat je kiest vanuit angst en laat dat nou eens een niet zo krachtige raadgever zijn.
Je ademhaling stokt en daarmee houdt ook het voelen op.
Dan wordt de veiligheid gezocht in en vanuit het hoofd (het denken).
Mede door de manipulerende druk die is en wordt gecreëerd in de maatschappij nemen we geen ruimte meer om de diepere oorzaken van stress te doorvoelen, want er is blijkbaar geen tijd meer voor.
Het mag niet want de tijd dringt.
Als je niet meedoet met dat wat men denkt dat belangrijk is, val je buiten de boot en wordt je buitengesloten.
Ik heb het nu niet alleen over de hele discussie omtrent een prik of geen prik, want als je wat dieper kijkt is het een diep weggestopt patroon wat nu zichtbaar wordt gemaakt.
Een manipulatie patroon wat al heel lang zorgt voor onveiligheid.
Buiten gesloten worden raakt op/in de diepste lagen van het menszijn want we willen juist met elkaar verbinden, ook al kan dat heel spannend zijn.
Voor mij gaat gezondheid ook over het doorvoelen van deze lagen van onveiligheid die stress veroorzaken en dat gaat ook over hoe je omgaat met autoriteit en loyaliteit.
Vader en moeder stukken. Op je eigen benen leren staan.
Er wordt zoveel angst verspreidt en men wil zijn/haar gelijk halen. Men zoekt mede standers en mensen die met je mee strijden tegen de ander die het niet goed ziet. Allemaal angst in mijn beleving.
Ik zie het als een uitdagende tijd waarin we mogen ervaren of we loyaal kunnen zijn aan onszelf en of we onze eigen autoriteit weer mogen claimen. Niet vanuit strijd naar/met elkaar, wel vanuit verbinding met elkaar. Voor het angstige denken is dit een onmogelijke paradox en voor het hart is het gesneden koek.
Blijven ademen is wel handig, want ademen is voelen en voelen is leven.
Als je de stress mag aankijken maak je ruimte voor je eigen natuurlijke kracht.
In mijn beleving hebben we het dan over volksgezondheid.
We zijn zoveel krachtiger dan dat wat het denken kan snappen want als we het voelende lichaam weer insluiten sluiten we ook onze kracht in.
Ralph Nelissen