Een vrouw met een vaderwond normaliseert vaak emotioneel niet beschikbare mannen. Ze blijft steeds weer hetzelfde soort man aantrekken. Eerst gelooft ze dat het probleem bij mannen ligt... dat
zij degenen zijn die haar pijn doen, haar achterlaten of niet genoeg om haar geven. Maar diep van binnen gaat het niet alleen om hen. Het gaat over de wond die ze uit haar kindertijd draagt... De
wond die haar vader achterliet.
Als klein meisje wilde ze alleen maar liefde, aandacht, aanwezigheid en bescherming. Maar haar vader was emotioneel niet beschikbaar.
Misschien was hij afstandelijk, kritisch, afwezig, of te verteerd door zijn eigen strijd om haar behoeften op te merken.
Dat kleine meisje heeft stil geleerd dat liefde met emotionele afstand komt. Om gezien te worden, moet ze optreden. Dat haar behoeften misschien nooit volledig worden voldaan.
En dus, wanneer ze opgroeit en een man ontmoet die emotioneel afstandelijk, onvoorspelbaar of koud is - voelt het vreemd bekend aan. Het voelt als thuis.
Zelfs als hij haar negeert, haar niet respecteert of haar bekritiseerd, blijft ze. Omdat de chaos normaal voelt. Omdat het kleine meisje in haar nog steeds gelooft dat als ze wat beter haar best doet, misschien deze keer eindelijk van haar gehouden zal worden.
Ze voelt een verwrongen soort opwinding als er emotionele afstand is. Haar zenuwstelsel is aangesloten op liefde, om het te verdienen - net zoals ze deed met haar vader. En net als voorheen, eindigt ze gekwetst, verlaten en verward.
Maar lieve vrouw, het is niet jouw schuld. Je was nog maar een klein meisje op zoek naar liefde op de enige manier die je kon.
Nu is het tijd om te stoppen met wachten.
Stop met hopen dat iemand anders je zal redden of zien. Het is tijd om naar binnen te gaan Om dat kleine meisje te ontmoeten. Om haar te troosten. Om haar te vertellen dat ze nooit liefde hoefde
te verdienen.
Genees haar. Hou haar vast. Kies haar.
Want als je begint te genezen, word je je bewust. Je voelt je niet langer aangetrokken door pijn vermomd als passie. Je jaagt niet langer op emotioneel onbeschikbare mannen. Je begint jezelf te eren.
Je begint te herkennen hoe echte liefde voelt... zacht, stabiel, veilig.
En het kleine meisje in jou?
Ze stopt eindelijk met wachten.
En dan begint de transformatie.
Je draagt je wonden niet langer mee in je relaties.
Je smeekt niet langer om liefde - je belichaamt het.
Je gaat niet langer settelen... Sta op.
Je begint je krachtig te voelen in je zachtheid. Gearresteerd in jouw waarde.
Je wordt de vrouw die met gratie wandelt, die elke keer voor zichzelf kiest.
Tamara Beekmans
vrouwenkrachtacademie.nl