En als de dood nu niet het ergste blijkt? - leven na een beroerte ♥ Boekenactie ♥ Lichtwerkers Nederland

 

Jaska de Bree

 

‘‘Mijn januari 2020 verschenen boek “En als de dood nu niet het ergste blijkt? - leven na een beroerte” zal voor de 2e druk later dit jaar een nieuwe titel, omslag en binnenwerk krijgen. De inhoud blijft ongewijzigd.

❥ Daarom schonk uitgeverij Obelisk twintig van de laatste exemplaren van de 1e druk aan Lichtwerkers Nederland.

De nieuwe titel zal zijn: 

 

Bevrijd van dit leven

 

De lijdensweg * De verlossing * Het geestelijk perspectief.

* CVA is een afkorting van de medische term: Cerebrovasculair Accident. Volgens Bauke was het  woord beroerte doeltreffender omdat het duidelijk weergaf welke ravage er in zijn hoofd werd aangericht. ‘Ik voelde me hondsberoerd.’ Voor nadere omschrijving  van symptomen, behandeling en gevolgen zie bijlage….achterin het boek.

** Bron: De Hersenstichting. www.hersenstichting.nl

Van deze natuurramp die ons op 50 jarige leeftijd trof, wilde ik zeventien jaar na dato verslag doen. De pijnlijke wederopbouw van twee levens en tenslotte Bauke’s wens om na veertien jaar dapper zijn ‘En alle mogelijkheden tot op het bot te hebben afgekloven.’ zoals hij het zelf noemde, de handdoek in de ring te gooien.

En om euthanasie te vragen

Hetgeen geen vanzelfsprekendheid bleek voor degenen die je daarvoor nodig hebt. Daarom werd ook dit een belangrijk thema in het boek.

❥ Om artsen, SCENartsen en de Nederlandse Staat ervaren te doordringen dat niemand dan de betrokkene zelf kan en mag bepalen of zijn/haar lijden ondraaglijk is of niet. 

En indien gewenst daar vanzelfsprekend een goed en humaan middel voor kan krijgen om dat leven te beëindigen. We weten echter sinds de laatste 1,5 jaar hoe weinig overheden en hun vazallen rekening wensen te houden met onze autonomie.

 

Een aantal naasten uit ons trouwe netwerk vroeg ik om hún belevingen van hetgeen ons overkwam te vertellen. En dat wilden ze graag. Via een aangeleverde tekst of een interview. En ook hun ervaringen staan in dit boek. Zelfs Bauke komt postuum aan het woord, doordat ik vrienden bereid vond om hun mailverkeer met hem van die 14 jaar, met mij te delen.

 

Het laatste deel van het boek De Afsluiting, is bedoeld voor wie ervoor open wil staan. Een terugblik op die veertien jaar vanuit een op mijn 61e , eind 2012 verkregen spiritueel perspectief. 

Zie voor een indruk daarvan hierna volgende weergave van de eerste drie paragrafen van dat hoofdstuk. En het gechannelde nawoord van een van mijn twee gidsen, Tasmir.

Dit laatste deel van het boek is met name voor lichtwerkers extra interessant. Omdat het een illustratie is van dat rampen niet toevallig op ons pad komen.

 

Eerste drie paragrafen uit het laatste deel van mijn boek: De afsluiting

Voor wie ervoor open wil staan.

Een pleidooi- Mijn ontwaken – De stargate-experience.- Verslag van Bauke’s overgang-  Materialistische- versus holistische wetenschap-  Terugblik vanuit geestelijk perspectief- Contact met Hanan, Bauke’s hogere zelf.- Het leven zonder Bauke maar met Hanan - Heimwee naar huis.-Keuze voor verdere ontwikkeling hier- Mijn laatste opdracht- Nawoord van God.

Een pleidooi

 

‘Het lijkt steeds minder waarschijnlijk dat bewustzijn zuiver en alleen een product  kan zijn van de hersenen, niet alleen vanwege het feit dat gemeten activiteiten in de hersenen niets zeggen over de inhoud en de gevoelens en gedachten, maar ook omdat bewustzijn in staat is de anatomie en de functie van de hersenen te veranderen (neuroplasticiteit, placebo) en omdat is aangetoond dat bewustzijn, onafhankelijk van hersenfuncties, ervaren kan worden (bijna- dood- ervaringen).’ Pim van Lommel in het voorwoord voor het boek ‘Het spirituele brein’ uit 2008, van  de Canadese neurowetenschapper Mario Beauregard  en wetenschapsjournaliste Denyse O’Leary.  

❥ Voordat ik verder ga over mijn ervaringen voor - en na Bauke's overlijden en welke zaken daarin een belangrijke rol speelden, wil ik een pleidooi houden. 

Mensen die nergens in ‘geloven’, dat wil zeggen: die pertinent geloven dat dit aardse leven het enige leven is wat wij hebben, vraag ik om toch met een open instelling dit hoofdstuk te lezen. Probeer de ongetwijfeld opkomende reserve, scepsis, afweer, of misschien zelfs afkeer, te bedwingen. Ervan uitgaande, ook gezien mijn achtergrond, dat ik niet een van de domste ben. Lees door. Neem waar dat ik niet schrijf vanuit een religieus perspectief, niet vanuit een van die- door mensen opgezette - godsdienstige systemen die vooral bedoeld zijn om onze vrije wil in te tomen en om macht over ons uit te oefenen. Alles wat u hier gaat lezen en ik hoop van ganser harte dat u doorleest, zijn waarnemingen vanuit een gebied in mij dat ik vóór december 2012-  ik was toen al 61 - niet kende.

Van het een op het ander moment, terwijl ik een bepaalde tekst las (3), werd ik me bewust van een groots geheel waarvan ik onderdeel uitmaak. Ik dácht dat niet, ik vóelde het. Met heel mijn wezen. Ik, die ook ‘nergens’ in geloofde, werd geraakt op een manier die ik absoluut nog nooit eerder meemaakte. Tranen liepen over mijn wangen van ontroering. Ik hoorde mijzelf fluisteren: ‘ik ben thuis.’ Ik voelde mij gezien. Innig geliefd. En ik las verder en verder en ik ontwaakte. Ik kan het niet anders noemen. Dat gevoel is nooit meer weggegaan. Ik herinnerde mij, leek het, wie ik eigenlijk ben: een geestelijk wezen in een menselijk lichaam.

Na die herkenning volgde een zeker weten dat er wel degelijk ‘veel meer is tussen hemel en aarde, Horatio’ dan voor het blote oog zichtbaar is. Niet alleen ná, maar ook vóór dit leven. Door vele boeken te lezen (4) van zowel wetenschappers uit verscheidene relevante disciplines als van ervaringsdeskundigen, werd en wordt mijn innerlijk weten alleen maar bevestigd. Een belangrijk basisboek was en is ‘Eindeloos bewustzijn’ (5). Het volledige onderzoeksverslag plus zijn conclusies en commentaar daarop uit 2007 van cardioloog Pim van Lommel, over de bijna- dood- ervaringen (BDE) van 344 mensen na een hartstilstand. Hij kon niet anders concluderen dan dat er sprake is van een eindeloos bewustzijn. Dat los van ons lichaam, ook na de dood, voortleeft. Dat maakte het voor mij extra aannemelijk dat er een leven na en naast dit aardse bestaan is. En waarschijnlijk ook een god. Ik huiver nog steeds om dat woord met een hoofdletter te gebruiken als aanduiding van een almachtig, liefhebbende energie, omdat ik die benaming onwillekeurig nog steeds koppel aan religie.

❥ (1) Details volgen later in dit hoofdstuk.

❥ (2) Zie de literatuurlijst achterin het boek.

❥ (3) Een samenvatting werd in 2001 gepubliceerd in het toonaangevende medische blad ‘The lancet”.

Ook voor die mensen die wel in een hiernamaals en in een van daaruit heersende en oordelende God geloven, hou ik een pleidooi.

Vanuit religies met meer en minder strenge ge- en verboden, die door God, Jehovah, Allah bedacht en uitgevaardigd zouden zijn. Ook hen wil ik van harte uitnodigen om met een open instelling en open hart te lezen hetgeen ik in dit hoofdstuk beschrijf.

Wij zijn, zoals in de Bijbel staat, niet alleen maar naar Gods beeld en gelijkenis geschapen, wij  maken déél uit van God. De grote schepper die er altijd en eeuwig al was, wilde zichzelf manifesteren. Hij/zij/het (hoewel de albron geslachtsloos is, voor het gemak schrijf ik voortaan hij) wilde zichzelf kunnen ervaren. Dat kan alleen als  je vergelijkingsmateriaal hebt. Daartoe explodeerde hij zichzelf (de oerknal, Genesis), daarmee het heelal scheppend en alles wat daar is, klein en groot.

Deze Albron/God schiep ook ons vanuit zichzelf en stuurde ons, goddelijke vonken, zijn kosmos in, Naar miljoenen verschillende werelden. Dus niet alleen als mensen naar deze aarde. Zo kon en kan hij vanuit de ervaringen van die onnoemelijk vele zielen zichzelf ervaren en verder ontwikkelen.

Hij vaardigde nooit verboden of geboden uit.

Er is geen hel en verdoemenis en ook geen hemel anders dan die we zelf, goddelijke schepsels, creëren. Zowel op de aarde als in de geestelijke wereld. Wij zijn vormwisselaars. We leven honderden levens hier op aarde of/en op een andere wereld, om te ervaren wie we zijn. We wéten als ziel wel wie we zijn, maar we weten niet hoe het is om te zijn. In de geestelijke wereld is er geen mogelijkheid om dat intens te ervaren.

Vandaar dat God ons en daarmee zichzelf, als mensen de gelegenheid bood om in een vaste materie, in het vlees, te gaan

Te incarneren. Niet alleen Christus een zeer hoogontwikkelde ziel, werd mens hier op aarde, wij eveneens. Hij kwam niet op aarde om een zogenaamde erfzonde van ons teniet te doen. Hij kwam op aarde om ons te tonen dat je na het sterven van je fysieke lichaam niet dood bent, maar verder leeft. En niet alleen voor eeuwig in een geestelijke wereld, maar dat je eindeloos vaak, zolang je wilt, als ziel terug kunt naar de aarde, of een andere planeet, om nieuwe dingen te ervaren. Je verder te ontwikkelen. Niet zijn kruisdood was relevant, maar het gegeven van zijn wederopstanding!

Die relevantie is later uit het nieuwe testament gehaald.

Omdat het de machtshebbers beter van pas kwam om de mensheid als slaafse volgelingen te kunnen mennen.

Dreigingen met ‘straf van God’ als we iets deden of nalieten wat ‘God’ zogenaamd wilde, waren en zijn tot op de dag van vandaag, zeer effectief.  En brengt mensen zelfs tot het demoniseren- of erger- van andersdenkenden. Deze wijsheid haal ik voornamelijk uit de boeken ‘Gesprekken met God’(GMG) (6) door Neale Donald Walsch, een streng religieus opgevoede Amerikaan, die op een dag in 1994 merkt dat hij in een dialoog met God is beland.

Er volgen drie boeken waarin God hem in een drie jaar durende dialoog uitlegt hoe alles werkelijk in elkaar steekt. Compleet met aardwetenschappelijke onderbouwingen. Grootste ‘geheim’: de evolutie gaat zoals natuurkundigen en biologen beweren, maar het is óók allemaal zo ontworpen door een hogere, intelligente, liefhebbende almacht. Èn èn dus. Niet òf òf. Onthullend, voor mij volstrekt aannemelijk, is ook dat hij na de Bijbel niet gestopt is met tegen ons te praten. Hij zegt hierover zelf in GMG:

‘De vraag is niet of ik nog wel met de mensen praat. Ik ben nooit gestopt met praten. De vraag is of er wel iemand luistert. Dat is heel iets anders!’

 

Heerlijk om de woorden te lezen van een wijze, maar ook humoristische, liefhebbende, heilig in òns gelovende god. Die altijd onze vrije wil zal respecteren. Als soort en als individu. Ook hier kwam ik helemaal thuis. Tijdens het lezen werd ik zelfs direct door hem/haar aangesproken en stevig aangemoedigd om dit boek nu echt te gaan afschrijven. Dat uitgeven zou vanzelf gebeuren. Daarover hoefde ik me geen zorgen te maken. Waarvan akte!

❥ (6)  Zie voor nadere omschrijving en uitgeverij de literatuurlijst achterin dit boek.

Last but not least, nodig ik van harte die lezers uit die al langere of kortere tijd weten of wellicht een sterk vermoeden hebben, dat we een eindeloos bewustzijn hebben. Onsterfelijke wezens zijn. En hier op aarde verblijven om volledig te ervaren wie we zijn.

Door levens lang in allerlei situaties en milieus te leven, als vader, moeder, man, vrouw, slachtoffer, dader, bakker, chirurg, musicus, wetenschapper, dief, moordenaar, egoïst, filantroop, rijk of arm, mooi of lelijk, ziek of gezond, goed of slecht.

En hoe meer ervaringen we hebben opgedaan, levens hebben geleefd, hoe groter het collectief zielen wordt dat ook steeds meer hier op aarde zal ervaren dat we allemaal een zijn. En dat ‘de waarheid’ in het midden ligt.

Door te leven in een dualistische wereld, ervaren we beide polen van iets dat in feite een geheel is. Dat zonder die twee polen niets op zichzelf staand kan bestaan. Er is immers geen licht zonder donker, geen goed zonder kwaad, geen warm zonder koud. Het yin/yang teken, dat het vrouwelijke en het mannelijke in ons symboliseert, laat dat zo overduidelijk zien: elk essentieel anders, maar samen een geheel vormend. 

Die lezers die niet meer onbewust van hun ware grootsheid leven, maar zich tijdens deze incarnatie herinnerd hebben wie ze werkelijk zijn, roep ik op om dit ook zo veel mogelijk uit te dragen. Niet als missiewerk, ieder ontwaakt op zijn/haar tijd- of niet- maar door steeds meer vanuit dat perspectief naar uw leven en de wereld om u heen te kijken en dat niet te verloochenen.

Want hoe meer mensen ontdekken wie ze werkelijk zijn, des te meer kans dat wij dan ook vanuit die eenheid en die wetenschap gaan leven en het zo eenzijdig op de materie ingestelde bestaan kunnen ombuigen naar een liefdevollere versie.

Waarmee we kunnen voorkomen dat we opnieuw tegen een door onszelf veroorzaakte zondvloed aanlopen en net als na de ondergang van Atlantis (7), weer opnieuw moeten beginnen. 

Want net als toen zijn we hard op weg om de technologische ontwikkeling en de materialistische invalshoek, op zowel medisch-, als militair, als farmaceutisch, als wetenschappelijk gebied, als dominant leidend principe te hanteren. Al driehonderd jaar, sinds de ‘verlichting’. Zonder al teveel mededogen en liefde voor onszelf en anderen, zonder al teveel moraal. Hetgeen duizenden jaren eerder tot de door onszelf veroorzaakte ondergang van Atlantis leidde. En heus, als je óók kennis zoekt binnen holistische literatuur, dan vind je boeken genoeg waarin dit aannemelijk wordt gemaakt.

❥ (7) Atlantis is geen fabeltje zoals de dominante,  materialistisch ingestelde wetenschap ons wil doen geloven. Atlantis was wel degelijk duizenden jaren geleden, technologisch gezien, een hoge beschaving hier op aarde, die uiteindelijk ten onderging aan een  te ver doorgeschoten materialistische technocratische ontwikkeling. De Atlantische oceaan dankt aan het vergane continent haar naam. 

 

Mijn ontwaken

 

Dit hoofdstuk schrijf ik grotendeels vanuit het door mij- eind 2012 verkregen geestelijk perspectief op ons bestaan en de daarop volgende ervaringen. Het wordt nu tijd om die ervaringen wat uitgebreider uit de doeken te doen. 

Léonne Meiresonne publiceert eind 2012 op haar website het- in samenwerking met haar gidsen geschreven -  ‘Gidsjuweeltjes’ (8). Een heldere, concrete uiteenzetting over de ware betekenis van de Mayakalender die eind 2012 eindigde en waar vele mensen de meest uiteenlopende, soms apocalyptische, ideeën over hadden. Ze schrijft over de zingeving van ons bestaan hier: over zielsontwikkeling. Er is geen sprake van religie, geen (ver)oordelende goddelijke instantie. Wijzelf kiezen voor dit leven als mens om iets te leren en te ervaren t.b.v. onze persoonlijke ontwikkeling.  

❥ (8) Zie voor de volledige versie haar website www.gidswerk.nl

 

Een voortdurend proces van: geboren worden in de stof als mens, dit leven te leiden, het fysieke lichaam weer te verlaten en herboren worden in de geestelijke wereld, om op ons leven terug te blikken en conclusies te trekken om vervolgens op een door onszelf gekozen moment weer terug te gaan in de stof om een volgend leerdoel uit te werken. Volledig verantwoordelijk voor de keuzes in ons leven.

We zijn hier uit vrije wil. We kiezen zelf voor de omstandigheden waarin- en waar we geboren zullen worden. Wie onze ouders, familie zullen zijn. Welk land, welk milieu. Eindeloos reïncarneren, hier of elders, om te leren, om steeds meer en meer volmaakt en vol liefde te worden. Een goddelijke vonk, onderdeel van een almachtige oerbron. Die ooit alleen was en zichzelf uitdijde in ontelbare universa en uit zichzelf lichtwezens, ons, liet ontstaan die elk in staat waren om door vele incarnaties op verschillende werelden, zich verder te ontwikkelen, te groeien, naar een volmaakte staat van liefde. Omdat al die goddelijke vonken verbonden blijven met deze oerbron, blijft ook de oerbron zichzelf verder ontwikkelen.

Zodra we geboren worden of niet lang erna treedt er vanzelf een geheugenblokkade op zodat we vergeten wie we eigenlijk zijn: geestelijke wezens.

Dat gebeurt omdat anders de impact van onze ervaringen in de stof onvoldoende zou zijn. Als je je haarscherp zou herinneren dat je eigenlijk in een toneelstuk speelt en waarom, dan zou je gebeurtenissen niet al te serieus of intens ervaren.

Omdat de zielsontwikkeling van vele nu levende aardbewoners langzaam aan naar een liefdesniveau aan het stijgen is wat paradigmaverschuivingen op planetair niveau mogelijker maakt, ontwaken in deze tijd steeds meer mensen. In die mate dat ze minstens sterk ervaren dat ze geestelijke wezens zijn en daardoor ook meer vanuit dat perspectief naar hun leven, hun omgeving, en de aarde als geheel kunnen kijken.

Er zijn vele zielen die ervoor kozen in deze tijd te reïncarneren om een bijdrage te leveren aan dat ontwaken. Mensen over de hele wereld, de nieuwe ‘profeten’, die via alle genres boeken, films, documentaires, beeldende kunst, muziek of door gidswerk (9) te doen zoals Léonne Meiresonne of via wetenschappelijk onderzoek zoals Pim van Lommel, mensen de informatie bieden waardoor ze kunnen ontwaken en zich ervan bewust worden dat hun rol hier groter is dan alleen het individuele leven dat ze hier leiden. Hetgeen overigens op zichzelf al een meerwaarde is. Omdat we met ons leven een voorbeeldfunctie kunnen vervullen voor anderen en zelfs in staat zijn een energetisch pad uit te rollen rond bepaalde thema’s. Een pad dat dan weer voor anderen betreedbaar wordt en verder kan worden uitgebreid en geplaveid. Zoals onder andere Bauke en ik deden rond het thema euthanasie. Onze gidsen zien alle zielen als een netwerk van licht over de aarde verspreid. En zodra een van die zielen iets doet wat voor anderen van belang kan zijn, attenderen de gidsen (10) elkaar daarop, waarna die het weer kunnen doorgeven aan ‘hun’ zielen die er baat bij kunnen hebben.

❥ (9) Kort gezegd legt zij contact met iemands gids of gidsen die- voor zover dat past in de voor dit leven gemaakte afspraken- de persoon kunnen helpen met levensvragen. Voor nadere uitleg zie haar website www.gidswerk.nl 

❥ (10) Hoe gidsen werken en  hoe het hele systeem van geboorte- leven- terugkeer naar de geestelijke wereld werkt, wordt  uiteen gezet in de volgende boeken:  ‘Achter de sluiers van het bestaan’ door Thea van Leent, 2006 Ankh- Hermes en in de boeken :  ‘Journey of souls’ en ‘Destiny of souls’ door de psycholoog reïncarnatietherapeut, Michael Newton, 23e druk 2014  Llewellyn Publications. De laatste heeft jarenlang honderden cliënten onder hypnose teruggebracht naar het leven tussen hun laatste twee aardse levens in. En hun verhalen kwamen allemaal overeen. Als u helemaal het naatje van de kous wilt weten over wat ons sterven en herboren worden precies inhoudt, lees dan vooral het boek ‘Home with God” van Neale Donald Walsch , waarin god zelf vertelt hoe het allemaal in elkaar steekt. Deze boeken zijn ook in het Nederlands verkrijgbaar. Het boek: De boeken van Thea Terlouw , o.a. De Heelkamers, ook uitgegeven bij Obelisk vertellen eveneens beeldend en boeiend over die andere wereld waar we vertoeven als we niet hier in de stof zijn.

Terwijl ik deze teksten van Léonne Meiresonne en haar gidsen lees, word ik gaandeweg overmand door mij voorheen onbekende gevoelens van thuis komen. Van onvoorwaardelijke liefde. Van intens gezien en begrepen te worden.

Door het lezen van deze gidsboodschappen lijk ik te ontwaken uit een eerdere staat van niet bewustzijn.

Als ik het aan jou vertel voel ik me zo´n ongelovige die plotseling meldt dat hij/zij ´de Heere Jezus´ heeft gezien. Maar hoewel je er niet in  ‘gelooft’ respecteer je hetgeen ik zeg, omdat ik het ben. Jij kent mij als een weldenkende, intelligente vrouw, dus als ik iets lees wat mij aangrijpt en waarvan ik vind dat het zinvol is en geen apenkool, dan is dat gewoon waar. Jij zult het altijd jammer blijven vinden dat het je niet lukt om, zoals je het noemt, ‘de knop om te draaien’ (11). Te gaan voelen dat een mens eigenlijk een geestelijk wezen is dat in de stof/op de aarde komt om een bepaald thema uit te werken. Hetgeen jouw lijden hier wellicht dragelijker en in ieder geval begrijpelijker had kunnen maken.

Dat lijden niet zozeer wordt veroorzaakt door hetgeen een mens overkomt, maar door hoe je ermee omgaat (12). Er is overigens geen sprake van schuld ergens aan hebben. Het is ook geen oordeel. Het is een constatering dat wanneer het je lukt om gebeurtenissen in je leven te ervaren als iets wat je toe-valt, en niet als een al dan niet prettig toeval in de zin van ‘samenloop van omstandigheden’, je jezelf niet als slachtoffer hoeft te ervaren. Maar enerzijds als de ontwerper van je eigen leven hier en anderzijds als degene die bepaalt hoe je er tijdens die realisatie van dat ontwerp concreet mee om zult gaan.

Zo leer ik na deze onthulling gaandeweg dat jouw lijdensweg niet noodzakelijkerwijs ook de mijne hoeft te zijn. Erg lastig voor mij, omdat ik behept ben met een groot empathisch vermogen, waardoor ik hevig aanvoel hoe jij lijdt en de voortdurende neiging heb daar iets aan te doen. Hetgeen ik al eerder schetste. Een herhaling van zetten uit mijn jeugd. Maar het lukt me steeds meer om mij losser te maken van jouw lijden. Mij opnieuw, net als voor de ramp, vooral te richten op mijn eigen ontwikkeling. Daarbij word ik - inmiddels merkbaar- geholpen door mijn gidsen. Die ik leer kennen op 13 maart 2013 om 13.00 uur, tijdens mijn eerste live sessie met Léonne, in haar huis in Den Haag. Mijn geboortestad. Van tevoren vraagt Léonne mij om haar een mail te sturen met vragen die ik heb. Zij bereidt de sessie namelijk voor met haar en mijn gidsen. 

Als de voordeur opengaat tref ik een vrouw, ik schat zo’n tien jaar jonger dan ikzelf, met een liefdevolle zachte blik in de ogen, die mij hartelijk welkom heet. Ik volg haar naar boven, naar haar werkkamer. We zitten tegenover elkaar, een lage tafel tussen ons in, waarop een kaars en theekopjes staan. Ze zegt: ‘wat fijn dat je er bent!’ En ik voel me opnieuw door liefde omhult. En weer vloeien er tranen en ik hoor mijzelf zeggen dat ik ook zo blij ben dat ik gekomen ben. Het is wennen, deze plotseling zoveel meer dan voorheen voelende Jaska die langzaam maar zeker naar de oppervlakte stijgt. Kwetsbaar voelt het ook. Maar ik weet zeker dat in deze omgeving mij niets kan deren. In tegendeel, ik voel sinds tijden weer liefde naar mij toekomen. Hetgeen ik de laatste tien jaar, sinds jouw herseninfarct, steeds meer ontbeer.

Mijn verstand dat mijn hele leven op de voorgrond stond omdat ik in mijn jeugd- terecht- het gevoel had dat ik moest overleven, en later dat gedragspatroon – grotendeels onterecht denk ik- doorzette, dat verstand kan niet uit de voeten met wat er hier gebeurt. Maar mijn hart en mijn ziel des te meer. Ik voel mij gelukkig. Léonne zegt dat ze even verbinding moet maken met haar gidsen. Ze nijgt het hoofd alsof ze luistert en zegt dan: ‘Oké’. En begint vervolgens als spreekbuis van mijn gidsen, een man genaamd Tasmir en Camelia, een vrouw,  mijn vragen te beantwoorden. Vragen over de zin van mijn leven. 

❥ (11) Lees in paragraaf…. …..waarom  hem dat niet lukte.

❥ (12) Zie ook Eckart Tolle in zijn boek: ‘De kracht van het nu .’ en zijn spreekbeurt op youtube: ‘Küss den Frosch’ (kus de kikker).

 

Over het waarom van al die -  relatief toch wel erg veel - rampen die mij te beurt vielen. Over wat mijn voornemen was voordat ik hierheen kwam. Welke posities ik in een aantal levens heb ingenomen. Onder andere als man, hoor ik, die in een vorig leven de nodige ‘collateral damage’ veroorzaakte, hetgeen in dit leven als zelf gekozen karma (13) weer terugkwam. En er vallen heel veel kwartjes, om niet te zeggen euro’s.

Behalve de keus om anderen aangedaan leed ‘recht te zetten’ door zelf grote verliezen te ervaren, heb ik ook nog een grotere taak op mij genomen: een bijdrage leveren aan het opheffen van het verschil tussen man en vrouw. Zoals eerder uitgelegd leven wij (nog) in een dualistische dimensie, om alle facetten van ‘zijn’ te kunnen ervaren.

Zo leefde ik vele levens als man en vele levens als vrouw. Als man o.a. in Atlantis – waar ik Sanne, in dit leven mijn lievelingsstudente en later goede vriendin ook al kende-  een technisch gezien hoogontwikkelde cultuur.  Als vrouw leefde ik in een matriarchale cultuur, die als reactie na de ondergang van Atlantis ontstond. Een vrouw die leefde binnen een natuurgodsdienstig concept en met natuurelementen en planten werkte.

Voor dit leven heb ik mij voorgenomen om voor mijzelf die scheiding tussen het mannelijke (de rechterhersenhelft) en het vrouwelijke (de linkerhersenhelft) op te heffen. En ik herken onmiddellijk wat ze bedoelt. Vanaf dat ik me kan heugen, heb ik mij nooit een meisje of vrouw gevoeld. Niet in de zin dat ik me meer een jongen of man voel, maar ik voel mij noch het een noch het ander. En dat uit zich van begin af aan in mijn gedrag. Ik speel wel met poppen en heb zelfs een prachtig poppenhuis, maar ik speel geen vadertje of moedertje. Ik speel scènes na uit mijn leventje. Ik gebruik poppen om mijn verhaal te vertellen. Verder houd ik absoluut niet van rokken en jurken. Ik vind ze onpraktisch. Wat tot mijn twaalfde vervelend is, want tot die tijd (1963) dragen meisjes nu eenmaal nog geen broeken. Ik klim graag in bomen, en lees van alles en nog wat, behalve mierzoete sprookjes of later, romannetjes. In alle sociale verbanden, op school, in het schoolkoor, met peers, voel ik me anders dan de rest. Ik bekijk alles om mij heen niet alleen vanuit mijn eigen perspectief, maar ook vanuit dat van anderen. Of vanuit een eigen standaard of norm. Pesten voelt wezensvreemd. Als het gebeurt kom ik steevast, en met succes, op voor diegene. Klasgenoot of docent, maakt niet uit. Door niemand van mijn klasgenoten word ik gemeden. Als ik wil kan ik overal bij horen, alleen voel ik me zelden ergens bijhoren maar: heb ook die behoefte niet. Ik ben een autonoom levend kind en dat blijf ik ook als volwassen vrouw. En dat is, weet ik nu, een gevolg van het toelaten van zowel het mannelijke als het vrouwelijke in mijzelf. Ik was meisje noch jongen, en later vrouw noch man. In mijn liefdesleven stap ik altijd zelf op de jongen/man af die ik leuk vind. Ik zit niet in een hoekje te wachten tot er iemand op me afkomt. En dat is normaal voor mij. Ik doe het niet om bijzonder te zijn. Zo was en zo ben ik.

In mijn opeenvolgende studie- en werkomgevingen voel ik geen zogenaamd glazen plafond. Als ik iets voor elkaar wil krijgen of iets wil ‘worden’ dan ga ik dat ‘gewoon’ doen en ik heb nooit gemerkt dat ik speciaal door mannen daarvan word weerhouden.  Hoewel ik – terugblikkend- als kind en later ook als volwassenen, redenen te over heb om mijzelf van wat of wie dan ook slachtoffer te voelen, is dat toch niet het geval. Als docent methodiek binnen HBO- Inrichtingswerk-, later de Sociaal Pedagogische Hulpverlening opleidingen, staat het slachtofferschap voor mij altijd als een immer te bestrijden neiging in de schijnwerpers (14). 

❥ (13) Zoals God in de trilogie van Walsch ‘Gesprekken met God’, blz.195, zegt: ‘Er bestaat niet zoiets als de schuld van het karma. Een schuld is iets dat moet of zou moeten worden terugbetaald. Je bent niet verplicht   om ook maar iets te doen. Niettemin zijn er een aantal dingen die je wilt doen, die je kiest om te ervaren. En sommige van deze keuzes hangen af van- het verlangen ernaar is geschapen door- wat je eerder hebt ervaren. Dit is ongeveer het dichts dat woorden kunnen komen bij wat men de schuld van het karma noemt. Indien karma de aangeboren wens is om beter en groter te zijn, om te groeien en je verder te ontwikkelen en om naar voorbije gebeurtenissen en ervaringen te kijken als maatstaf hiervoor, dan bestaat het karma inderdaad. Maar het stelt geen enkele voorwaarde. Er wordt nooit iets vereist. Je bent, zoals je altijd bent geweest: een wezen met een vrije keus.’

❥ (14) De HBO-IW-en SPH studieboeken die ik tussen 1991 en 2004 schreef voor Uitgeverij Nelissen (zie mijn website www.jaskadebree.nl ) en later voor uitgeverij SWP (triologie: Sociaal pedagiogische Hulpverlenen) , gaan ook volledig uit van het kennis nemen van je bestaande attitudes en gedragingen om die vervolgens via een leerling- gezel- meester systeem om te buigen naar -voor het beroep- gewenste attitudes en gedragingen. Verantwoordelijkheid nemen voor de eigen beroepsontwikkeling stond centraal. Daarmee ook bedoelend kritisch naar leerstof (ook de mijne!) kijken en naar het beleid van opleidingen en instellingen. En: leren denken en bedenken van haalbare en werkbare alternatieven!  Dat betekende dat het beroep op meerdere niveaus moest worden eigen gemaakt. Micro: de hulpverleningsmethodieken, meso:  team en managementmethodieken en macro: het beleid van de instellingen en waar dat op macroniveau mee te maken heeft: politiek,economie, en mensbeeld. Veel collegae vonden mij te streng in deze benadering omdat veel studenten dat HBO niveau niet aankonden. Vanwege het perverse bekostigingssysteem van het onderwijs door de overheid, waarin het budget gekoppeld zit aan het aantal studenten en daarmee ook het aantal docenten, was alle toegelaten studenten op HBO niveau opleiden  eigenlijk ondoenlijk. Men liep daarmee feitelijk de kans om zelf boventallig te worden verklaard.  Mijn voorstel om tot toelatingsasessments over te gaan  om te testen of mensen überhaupt geschikt waren voor denken en handelen vanuit micro- meso-  en macroniveau, c.q. dat ook wilden, werd om diezelfde rede (hoewel niet expliciet uiteraard) verworpen.  Het leek me wel zo eerlijk zo’n assessment vooraf, omdat veel studenten veel te laat alsnog struikelden of van hertentamen naar hertentamen door de opleiding werden gesleept.

 

Hetgeen zowel de psychiatrische cliënten, als de kinderen en ouders, als de studenten waarmee ik werkte, in mijn bejegening waarschijnlijk sterk ervaren hebben. Het in de zestiger/zeventiger jaren populaire kuikentje Calimero, die altijd roept: ‘zij zijn groot en ik is klein, en dat is niet eerlijk, oh nee!!!’ staat daarvoor model. Slachtoffergedrag staat bij mij gelijk aan geen verantwoordelijkheid willen/durven nemen voor je eigen leven. Naar mijn idee heb je, in iedere situatie hoe moeilijk of gruwelijk ook, altijd een keuze. Maar daarnaast was en ben ik ook heus een betrokken en empathisch mens…….

Gelaafd met veel kennis en liefde ga ik na deze eerste sessie huiswaarts. Blij dat ik de tocht Harlingen- Den Haag met de trein heb ondernomen, want ik ben bekaf en een autorit van 2 uur is, vermoed ik, nu niet verstandig. In de trein kan ik nog volop navoelen  en nagenieten.

Na deze sessie volgen er t/m september 2017 nog zeven. Twee bij haar thuis, en de rest via de telefoon. De sessies worden altijd opgenomen zodat ik ze naar behoefte kan terugluisteren. Immers je neemt zelden alles in je op wat er wordt gezegd. Zowel voor, maar vooral ook na jouw over- lijden, heb ik veel baat bij het terughoren ervan. Interessant is dat ik telkens weer informatie pas voor het eerst lijk te horen. Kennelijk ben ik er eerder niet aan toe.

 

De stargate - experience

 

Voordat ik - nu vanuit een geestelijk perspectief bekeken- verder ga met ons verhaal, wil ik de lezers mijn ervaring met een zogenaamde stargate (15)- of sterrenpoort, niet onthouden.

Een sensatie die deels  te vergelijken is met een BDE (16) zoals mensen die beschrijven in het onderzoek van Pim van Lommel. Met name het gevoel van onbeschrijflijke, onaardse, onvoorwaardelijke liefde, volledige acceptatie van wie je bent. En daarná de totale, blijvende, existentiële verandering die in je wezen plaatsgrijpt, wat je graag in je leven zou willen integreren. Hetgeen lastig blijkt omdat het gros van je omgeving daar sceptisch of cynisch, soms zelfs vijandig, tegenover staat.

Een stargate is een constructie van - in geometrische patronen gelaste - koperen buizen (17) waar je onder kunt liggen en die met behulp van iemand zoals Léonne, toegang geeft tot andere dimensies, waardoor contact met wezens uit die dimensies mogelijk wordt. Dat kunnen wezens zoals u en ik zijn die eerder op aarde leefden en nu weer in de geestelijke wereld vertoeven, of wezens van andere planeten en/ of hogere dimensies, die verder ontwikkeld zijn dan wij en ons iets te bieden hebben. Hoe dan ook krijgt iedereen die in de stargate ligt datgene waaraan hij/zij behoefte heeft. 

❥ (15) Zie ook de website van Léonne Meiresonne, voor verdere uitleg over de stargate en ervaringen van mensen: www.gidswerk.nl   

❥ (16) Bijna –Dood- Ervaring. Zie de paragraaf ‘Materialistische- versus holistische wetenschap’.

❥ (17) De stargates worden gebouwd door de Amerikaan Prageet Harris. Zie verdere uitleg en maak ook de werking ervan mee (!) op www.youtube.com Titel: Experience The Stargate.

Zodra ik erin lig en mijn ogen sluit lijkt het alsof ik word aangesloten op een gigantische accu, die zachte elektrische impulsen naar me uitzendt hetgeen aanvoelt alsof ik van onder tot boven in onvoorwaardelijke liefde word gehuld. Het is eigenlijk een onbeschrijflijke sensatie die eindeloos lijkt te duren. Ik krijg weer, maar nu onnoembaar veel sterker, het gevoel daar te zijn waar ik eigenlijk thuishoor. De onvoorwaardelijke liefde die ik ervaar is absoluut onaards. Tijd bestaat hier niet.

Opeens hoor ik Léonne mijn naam roepen. Ik kom weer terug in mijn aardse bewustzijn en voel onmiddellijk een groot gemis. Een heimwee naar die overstelpende liefde (18). We gaan aan een tafel zitten en Léonne biedt me thee en water aan. Er blijken 45 minuten verstreken te zijn. Ze vertelt me uitgebreid wat zij allemaal heeft gezien terwijl ik daar lag. En het sluit helemaal aan bij wat ik voelde.

Er stond een grote kring van lichtwezens om mij heen, die allemaal een groen hart hadden en van daaruit licht naar mij straalden. Vervolgens werd ik op energetisch niveau, helemaal uit elkaar gehaald en weer in elkaar gezet. Ze vergelijkt het met de beelden van een MRI scan waarin je onderdelen in plakjes kunt zien. Er werd ook heel veel energie in mij gestopt. Tenslotte werd de signatuur van ‘the human angel’ (19) in mij gelegd. Dat is een soort merkteken dat aangeeft dat iemand in staat is om onvoorwaardelijke liefde te geven. Het komt me, ook al klinkt het misschien wat pedant, niet helemaal onbekend voor. Dan heeft ze nog een verrassing voor me. ‘Je moeder was er ook.’ Mijn MOEDER? Wat doet die hier? Daar had ik als kind niet bepaald een fijne moeder aan, dus….

Léonne vervolgt: ‘Ze zei ‘Ze zal het wel niet willen horen van mij, maar: ik ben apentrots op haar.!’ Tot mijn verbazing zeg ik:’ nou, dat wil ik best wel horen hoor!’. Beter laat dan nooit, zoiets? Later, als ik de boeken ‘Journey of souls’ en ‘Destiny of souls’ van Michael Newton (20) lees over hoe in de geestelijke wereld zielen elkaar opzoeken om samen een volgende incarnatie in te gaan en de rollen zodanig te verdelen dat iedereen toekomt aan hetgeen hij/zij in dit leven wil ervaren, snap en voel ik dat mijn moeder een van die rollenspelers was die een bepaalde rol verkoos te vervullen. No hard feelings dus! We spreken elkaar later, tijdens de terugblik op dit leven, wel nader. 

Al na het lezen van Léonne’s artikelen, maar zeker na deze stargate- experience, weet ik dat ik onsterflijk ben en dat ik permanent verbonden ben met alles en iedereen en met ‘iets’ groters. Mijn leven verandert op slag omdat ik nu ook vanuit een geestelijk perspectief, dat veel wijder is dan alleen het aardse, naar mijn leven en dat van jou kan kijken. Mijn angst voor de dood is compleet verdwenen (21), tot op de dag van vandaag. Hetgeen mede ervoor zorgt dat ik jouw aankomend over- lijden, behalve dat ik je hier zal moeten missen, vooral als heel geweldig voor jou beleef. En ik zo blij ben dat Léonne heeft toegezegd om mij over jouw overgang te berichten. 

❥ (18) Eveneens een sensatie die vele mensen nog heel lang na een bijna-dood-ervaring hebben.

❥ (19) Meer uitleg daarover is genoeg te vinden op internet.

❥ (20) Zie voor details literatuurlijst achterin boek.

❥ (21) Ook dat is een ervaring die de meeste mensen na een BDE hebben.

 

Onverwachts via mij gechanneld nawoord van Tasmir, een van mijn twee gidsen

 

Onverwachts, omdat ik nooit eerder direct contact met mijn gids Tasmir had. 

Ik vroeg aan Léonne of zij hem om een nawoord wilde vragen. Zij mailde terug dat Tasmir zei dat ik dat zelf kon en dat hij mij het zou dicteren.

Ik geloofde wat ze zei, maar kon me toch niet voorstellen dat ik het echt kon… Dat was toch werk voor mensen die regelmatig dat soort contact konden leggen? Het werd de vreemdste ervaring ooit.

Omdat verstand niet bepaald een goede raadgever is voor dit soort connecties, besloot ik er niet langer over na te denken. Ging direct na haar mailtje achter mijn laptop zitten, opende een document en zei hardop: “ Tasmir, ik ben klaar om jouw nawoord te schrijven.’

Ja en toen…. mijn vingers begonnen zinnen te tikken die echt niet uit mijzelf kwamen. Ze kwamen wel in mij op, zoals ik nu dit zit te tikken, alleen….het waren niet mijn gedachten.

En frappant verschil was ook dat ik met schrijven na iedere zin, zelfs nog tijdens, woorden verander. Of de zinsbouw. Maar nu: niets van dit alles. Onderstaande tekst kwam achter elkaar uit mijn vingers. En ik heb er ook naderhand NIETS aan veranderd. Had die behoefte tijdens en erna ook helemaal niet. De redactrice mocht er ook niks aan veranderen. Waar ze het helemaal mee eens was overigens. Sterker nog, zij bleek helderziend. Tijdens haar redactiewerk aan mijn boek zag ze regelmatig een man over haar schouder meekijken. Uit de beschrijving bleek dat Tasmir, een van mijn twee gidsen te zijn. Léonne Meiresonne had hem in onze eerste sessie uitgebreid beschreven. Ikzelf ben niet helderziend. Wel wat helderhorend wat betreft overgegane mensen uit mijn zielengroep zoals Bauke/Hanan, mijn overleden broer Paul/Javas en sinds de channeling Tasmir.. Maar ben vooral heldervoelend. 

 

Hieronder als toetje het gechannelde nawoord van mijn boek

 

Beste lezer,

 

Dit boek zal u veel vreugde brengen als u zich ervoor open kunt stellen.

Het is een verhaal in alle oprechtheid en met veel goede intenties geschreven.

Deze ziel, Jaska heeft heel wat moeten overwinnen om dit aan het papier toe te vertrouwen. Overwinnen van gène over passages die intiem waren, horend bij het leven van haar en Bauke.

Maar ze was er ten volle van overtuigd dat dit boek het licht moest zien. Om meerdere redenen; zoals ze zelf in de inleiding schreef wilde ze mensen die een dergelijke ramp troffen erkenning en herkenning bieden. Alsmede een licht in de duisternis. De mens is hier op aarde om te ervaren, te leren. In allerlei hoedanigheden en omstandigheden leren we aan zowel positieve als negatieve zaken die ons overkomen. Ik zeg nu we en ons omdat ook ik regelmatig ben geïncarneerd op aarde, net als Jaska, net als u, lezer.

Momenteel ben ik weer in de geestelijke wereld, want ik koos er voor om de hoofdgids te worden van deze ziel, in dit leven Jaska genaamd. Vele levens hebben wij al samen doorgebracht. In verschillende hoedanigheden. Ook Hanan, in dit leven bekend als Bauke, ken ik goed. Dit nawoord is voor Jaska moeilijk om te doen. Omdat zij , anders dan in het boek wat u gelezen heeft, in deze tekst geen aandeel heeft. Zij schreef op hetgeen ik haar doorgaf.

Beste lezer, ik ben mij er terdege van bewust dat dit boek, met name het laatste deel en dit nawoord, bij u wellicht gemengde gevoelens zal oproepen. Dat is niet erg. Dat is heel begrijpelijk. De meesten onder u zijn (nog) niet ontwaakt, zoals Jaska het noemt. En dat is niet iets waar u bewust macht over heeft. Het gebeurt wel of niet. En dat hangt samen met het gegeven òf en hoe u dat ontwaken vóór uw incarnatie heeft gepland, samen met uw gids(en) en anderen uit de geestelijke wereld. Het is voor nu niet belangrijk in welke ‘staat’ u wat dat aangaat verkeert. Van belang is dat u uw leven zo bewust mogelijk leeft. Bewust van uw aandeel en verantwoordelijkheid in de voortgang van uw bestaan en dat van anderen. Niet alleen van die in uw directe omgeving of van uw naasten, maar ook van de mensheid als geheel en de aarde waarop u woont. Uw leven mag gelukkig en voorspoedig zijn. Het zou fijn zijn als u daarin ook uw bijdrage kunt leveren aan het geluk van de samen-leving als geheel. Rest mij om u veel heil en zegen toe te wensen. Een ouderwetse uitdrukking misschien maar ik loop dan ook al een poosje mee in het Kosmisch Rad. Zoals zo velen van u.

Tasmir

 

Kom in aanmerking voor het boek

Als je in aanmerking wilt komen voor een van de twintig exemplaren van deze 1e druk, tegen betaling van de verzendkosten + verpakkingsmateriaal, à € 5,85,  is de werkwijze als volgt.

 

Stuur een mail naar jaska@hetnet.nl met je adres en telefoonnummer. Dan stuur ik je een betaalverzoek per WhatsApp of sms, wat je wilt. Zodra ik de verzendkosten binnen heb, stuur ik je het boek toe.

 

Op is op, dus ik verstuur een boek op volgorde van binnenkomst van de aanvraag. Vriendelijk verzoek om na lezing een beoordeling op mijn auteurspagina van mijn uitgeverij te plaatsen. https://obeliskboeken.nl/jaska-de-bree

Blijf op de hoogte van nieuwe ontwikkelingen

❥ Schrijf je in voor de nieuwsbrief