Hoe hard je ook probeert je schaduwkanten te verbergen, vroeg of laat zullen ze door je uiterlijke verschijning heen sijpelen.
Het is de aard van opgebouwde spanning om te zoeken naar een uitweg, een plek om te ontladen. Het grootste deel van deze energetische lading verblijft in het onderbewuste. Dat het daar zit betekent echter niet dat het onschuldig of inactief is, het is letterlijk een scheppende kracht.
Het scheppende vermogen van deze energie is te vergelijken met een steen die je in een rimpelloze vijver gooit. Klein steentje, klein rimpeltje, grote rots, tsunami.
De steen is de metafoor voor de energetische lading en de vijver voor het zero-point field, het kwantumveld van creatie. Dat veld komt tot leven door de spanning tussen uitersten, de polariteiten, die erin wordt gestopt. En zo is het dat jij de spreek-woordelijke steen bent die in de vijver springt. Wie je op dat moment bent, althans denkt te zijn, komt letterlijk voor je ogen tot leven.
De tragiek, en tegelijkertijd ook de magie, is dat je niet doorhebt dat je dit zelf creëert.
Het is de ultieme illusie van het leven om ervoor te zorgen dat je een persoonlijke en menselijke ervaring kunt hebben. Je kijkt dus in ieder moment naar een directe creatie, grotendeels
gemanifesteerd vanuit je onderbewuste, op basis van wie je nu bent.
Als je op deze manier naar je leven kijkt is het bijzonder zinvol om jezelf de vraag te stellen wat het in jou is dat het (mede) mogelijk maakt dat steeds dezelfde situaties, personen en relaties
in je leven opduiken.
Je hebt misschien nu het gevoel dat dit alles je overkomt en dat het allemaal iemand anders schuld is. Niets is minder waar. Je creëert het zelf, alleen hoofdzakelijk onbewust. Die realisatie is
confronterend en tegelijkertijd bevrijdend. Want als dit zo is betekent het dat, wanneer je deze schaduwstukken in jezelf heelt, je ze niet langer terugziet in jouw innerlijke en uiterlijke
'werkelijkheid'.
De spanning die je in je onderbewuste meedraagt is toxisch. Door hoe je geleerd hebt om met het leven om te gaan heb je veel van je levenservaringen geïnternaliseerd. Dit gebeurt omdat je onbewust en onbekwaam vrijwel alles wat je ervaart persoonlijk neemt, wil begrijpen en oplossen. Door standaard in verzet te zijn tegen wat zich aandient in je belevingswereld bouw je voortdurend spanning op en wordt die in alledaagse situaties continue getriggerd.
Zodoende loop je in meer of mindere mate rond met een spreekwoordelijke rugzak vol met onopgeloste spanning die op zoek is naar een release.
Maar juist omdat haast iedereen dit doet is er vrijwel niemand beschikbaar voor de spanning van een ander. Je eigen rugzak zit tenslotte al zo vol. En dat is wat je voelt wanneer je iemand
ontmoet die veel met zich meedraagt. Enerzijds pik je de spanning op die deze persoon uitzendt en zo graag wil ontladen, anderzijds is er jouw onbewuste verzet hiertegen. Dit verzet wordt
aangezet omdat je geen ruimte hebt en de energie van de ander mogelijk soortgelijke issues in jou triggert. Daarmee wijzen we elkaar energetisch voortdurend af. Je ervaart letterlijk en
figuurlijk geen ruimte voor wat er in jezelf en in een ander leeft.
Veel mensen ervaren dit als besmettingsgevaar. Je wilt niet geïnfecteerd worden met de 'negatieve' energie van een ander. Maar als je goed kijkt heb je geen last van wat je van die ander oppikt maar van hoe jij daar mee omgaat. Dat bepaalt namelijk dat je de energie die je van een ander voelt vasthoudt en door je onbewuste verzet steeds krachtiger maakt en bij je houdt. Hoe je precies met de energie van een ander omgaat weet je waarschijnlijk niet bewust. Je ervaart alleen de symptomen maar hebt geen direct inzicht in welk mechanisme het in jou is dat dit doet. Dan zit er niets anders op dan die ander de schuld te geven van hoe jij je voelt.
Wanneer het zo is dat de persoon die jou dit gevoel geeft een letterlijke creatie is van wie jij nu bent kijk je dus jezelf recht in de ogen. Wie en wat zie je daar? Door alles wat je daar aantreft met open hart te ervaren en te omarmen ontkracht je de lading rondom de onbewuste aspecten van je scheppende wezen. Door dit tot een nimmer aflatende levensbeoefening te maken en alle facetten van het leven te ervaren en te laten zijn, schoon je je energiehuishouding op. Nu verontreinig je niet langer jouw werkelijkheid met de giftige, donkere en polariserende aspecten van het leven. And guess what? Valse schoonmoeders, vervelende collega's en onmogelijke partners verdwijnen als sneeuw voor de zon...
Juno Burger