Humor mag geen pijn doen
Liefde hoort geen pijn te doen. Vriendschap hoort geen pijn te doen. Vriendschappelijk plagen hoort ook geen pijn te doen.
Plagen als uiting van genegenheid
Een echt zuivere vriendschappelijke plagerige opmerking is juist een actie waarmee je de ander aandacht geeft. Het is zelfs een uitingsvorm van liefde. Eigenlijk zeg je: ‘’Hee, ik zie dat persoonlijke trekje van jou, ik zie er de humor van in, ik hou je graag een grappige spiegel voor en geef je daarmee aandacht. Ik laat je merken dat ik je zie, waardeer en accepteer zoals je bent, met al je unieke trekjes – en dat we er samen smakelijk om kunnen lachen.’’
Een goeie grappige opmerking is daarmee zelfs een cadeautje, en kan tot verdieping van inzicht in zelf en verdieping van de vriendschap en het vertrouwen leiden.
Als plagen kleineert
Als plagen pijn doet, als het niet leidt tot vertrouwen, verdieping van het contact, maar afstand schept, en de ontvanger zich er kleiner door voelt, verschuift de meter al meer richting pesten.
Pijnstukje
Natuurlijk kan het gebeuren dat wat als een vriendschappelijk plagerijtje bedoeld is, een pijnstukje raakt bij de ander. Dan wordt het niet als leuk ervaren. Maar als de grappenmaker in staat is dat te zien, er respect voor te hebben en het pijnpunt met rust te laten of er een goed gesprek over te hebben (mits de ander daar voor in is), is het oké. Dan kom je weer dichter bij elkaar.
Pesten
Als er bij de grappenmaker geen begrip is voor het feit dat een plagerij die pijn doet, niet gewenst is, en dus beter gestopt kan worden, of dat de ontvanger dichtklapt en er geen zin in heeft diens pijnpunt te bespreken met de plager, kan deze zich afvragen of hij of zij niet eigenlijk aan het pesten was.
Liefde of pijn?
Was het plagerijtje eigenlijk wel liefdevol bedoeld? Of wilde de plager er iets anders mee bereiken? Was er wellicht onbewust sprake van een poging, zichzelf beter te voelen door de ander in diens gevoelige plek te raken?
Geven of afnemen
Energetisch gezien geef je de ander energie door ze liefdevol en met respect voor diens zijn te plagen.
Andersom neem je energie van de ander en is het in feite en vorm van energiediefstal als je door pesten de ander laat schrikken, in verlegenheid brengt, zich gekleineerd, pijnlijk en ongemakkelijk laat voelen.
Wanneer plaag ik uit liefde?
Je kunt het verschil voelen. Wanneer je op het punt staat een grap te maken over en naar een ander, voel dat eerst even: is mijn hart open? Maak ik deze grap vanuit een gevoel van genegenheid, liefde, humor, vreugde en verbondenheid? Voel ik dat ik het doe vanuit de stroom van geven en delen?
Wanneer pest ik uit onbewuste woede of pijn?
Of voel ik er onbewust boosheid bij, het verlangen een prikje uit te delen? Voel ik me eigenlijk niet zo lekker en wil ik me beter voelen door deze opmerking te maken? Doe ik het vanuit de energie van uithalen of nemen? Dan is het een pesterijtje. Pesten, hoe klein ook, is funest voor elke vorm van relatie: het brengt langzaam maar zeker verwijdering, verlies van vertrouwen, verlies van verbinding.
Ga bij jezelf te rade
Als je je herkent in het laatste, is het zeker aan te raden eens bij jezelf te rade te gaan. Heb ik veel onbewuste boosheid in me? Ben ik vroeger zelf gekleineerd en probeer ik nog steeds iets te bewijzen via de ander? Dat laatste zal nooit tot gelukkige, gelijkwaardige relaties leiden. Als je tot de conclusie komt dat je eigenlijk best veel gebruik maakt van de strategie van het pesten, kan het tijd zijn eens wat graafwerk in jezelf te doen, en je eigen eigenwaarde weer terug te gaan halen, je eigen innerlijke stralende zon, al dan niet met behulp van een betrouwbare coach of therapeut.
Want pesten: daar wordt niemand blijer van!
© drs. Wendy Gillissen