Voordat de wereld haar een hoer noemde, voordat de kerk haar verhaal begroef onder eeuwenlange schaamte... Maria Magdalena was de tegenhanger. Geen volgeling. Geen toeschouwer. Maar de
gelijke.
DE VROUWELIJKE FREQUENTIE VAN HET CHRISTUSBEWUSTZIJN.
Terwijl anderen zich verspreidden... bleef zij. Ze huilde bij het graf... wachtte in stilte... en werd de eerste die het verrezen licht aanschouwde.
Ze was getuige van de opstanding. Voelde het in haar botten. Hoorde haar naam uitgesproken door het goddelijke. En op dat moment... werd de heiligste waarheid onthuld:
Het leven is eeuwig.
Liefde overstijgt vorm.
Het vrouwelijke was nooit secundair... zij was de poort. Jezus droeg misschien het licht... maar Maria droeg de herinnering. Het weten. De codes.
Het evangelie dat nooit met inkt geschreven kon worden... omdat het altijd bedoeld was om gevoeld te worden.
En misschien is dit wel het echte evangelie... Dat de dood niet het einde is. Dat opstanding echt is. Dat het goddelijke in ons leeft... in ons verdriet... in onze toewijding... in onze terugkeer naar de waarheid.
De opstanding was geen wonder voor één man. Het was een profetie. Een erfenis... Voor ons allemaal.
Een oproep om te onthouden dat geen enkel deel van jou ooit echt verloren gaat. Niet de delen die gebroken zijn. Niet de delen die afdwaalden. Niet de delen die door het leven gekruisigd zijn. Ook zij staan op.
Deze Pasen...
eer ik de Magdalena in ons allemaal.
Degene die blijft.
Degene die weet.
Degene die geen preekstoel nodig heeft om heilig te zijn.
En ik eer Christus niet alleen als redder... maar als spiegel van wat mogelijk is wanneer we liefde belichamen... en sterven aan alles wat vals is.
Hij stond op.
Zij herinnerde zich.
En hun verhaal leeft nog steeds in ons.
~ Onbekend
