Onderdrukking
Het is wat mij betreft nu een duidelijk gegeven dat Nederland, en vrijwel de hele wereld geconfronteerd wordt met een uiterste uitwas van onrecht. Een onrecht dat al decennia, en eigenlijk millennia broeide en groeide en nu weer eens zijn ware gezicht laat zien. Onderdrukking is overal. Overal komen mensen in opstand.
Wet van aantrekking
Maar de Wet van Aantrekking laat zien, dat waar we ons tegen verzetten, groeit. Sterker nog, duwen tegen onrecht voedt het paradoxaal genoeg, en geeft het meer ammunitie.
Dus hoe kun je je leven leiden in waarheid en staan voor rechtvaardigheid zonder te buigen voor onrecht, maar ook zonder het onrecht meer voedsel te verschaffen?
Donkere pool
Ik vind het ook geen makkelijke vraag. Mijn instinctieve reactie bij onrecht is vechten. Geen flight, geen freeze, maar fight. De aard van het beestje. Maar gedurende vele levens is het kwartje steeds meer gevallen – dat strijden tegen het kwaad geen zin heeft. Onrecht bestaat. Het kwaad IS. Het is een uitwas van de donkere pool. En ertegen strijden zorgt alleen maar voor meer strijd en polarisatie. Maar hoe ga je er dan mee om als er weer eens een onderdrukker opduikt die niet alleen jou, je familie, je stad, nee de hele mensheid tot slavernij wil dwingen?
Dat waar je aandacht aan geeft, groeit
Narcisten, sociopaten, psychopaten, tirannieke machthebbers: ze zijn in wezen leeg en uiterst beschadigd. Ze hebben geen verbinding met hun ziel en de Bron. Ze zijn allemaal uit op je aandacht en energie. Hoe meer verwarring en verdeeldheid ze kunnen zaaien, hoe meer verontwaardiging ze aan je kunnen ontlokken met weer een bizarre maatregel, weer tegenstrijdige informatie, des te beter. De onlust groeit, de boosheid, de energie die ze aan je ontlokken, en daarmee krijgen ze meer excuses om hard op te treden en verder te onderdrukken. Hoe meer drama ze kunnen creëren, des te beter: het voedt ze zowel energetisch als strategisch.
Wegkijken is geen optie
Het onrecht en de leugens, de misleiding en manipulatie ontkennen of onderschoffelen onder spirituele sausjes van ‘’liefde’’ is ook geen levensvatbare optie. Dat is struisvogelpolitiek en ouderwetse rationalisatie. Wanneer je het onrecht niet bevecht maar ontkent, oefen je feitelijk je vrije wil niet uit maar laat je de tirannie gelaten over je heen komen.
Een derde optie
Het kwaad wel degelijk zien voor wat het is, en ervoor kiezen vervolgens toch te leven zoals het bedoeld is, je goed recht is, is volgens mij de beste weg naar vrijheid. Wil de machthebber niet dat ik me verbind met anderen? Dan bewandel ik elke weg die ik kan vinden om sociaal contact te hebben die ik maar kan. Ga ik kleppen met iedereen die ik tegen kom. Wil de overheid dat ik bang binnen ga zitten en rampen-tv kijk? Dan zet ik de TV uit en ga dansen in de woonkamer. Wil de huisarts dat ik allerlei rommel in mijn lijf stop? Dan doe ik mijn eigen onderzoek, zeg ‘’nee, dank je’’ en ga verder met het maken van gezonde keuzes. Indien nodig zwaai ik vriendelijk met de Neurenberg code. Krijg ik onzinnige maatregelen opgelegd? Dan ga ik onderzoeken wat dat nog triggert aan oude traumastukken, pijnstukken, onbewuste stukken die geheeld willen worden zodat ik nog meer in mijn kracht en licht kan gaan staan.
Vrije wil
Hoe listig en manipulatief ook, ook de krachten van het donker komen niet uit onder het Universele principe van Vrije Wil. Daarom zijn alle gegevens over de waarheid achter de dictatuur ook zo makkelijk te vinden. Wezens van de donkere pool kunnen je alleen zover krijgen dat je zélf je macht weggeeft. En daar hebben ze een kunstvorm van gemaakt.
Strategie
Gaslighting, bangmakerij, draaien, twee-en driedubbel draaien, liegen, verwarring zaaien, polariseren – het hoort allemaal bij het spel. Het is zaak er niet boos over te worden maar het te zien voor wat het is – een tactiek. Een militaire strategie. De beste reactie is: niet reageren. Zien en vervolgens negeren. Je niet laten intimideren. Je rug recht houden en zeggen: ‘’Nee, dank je.’’ ‘’Nee, dit hoort niet bij mijn waarheid.’’ ‘’Ik kies voor waarheid, voor gifvrij, voor contact, voor integriteit, voor echte communicatie, voor humor, verbinding, genezing, liefde.’’
Hoe ziet dat er dan uit?
Wat mij betreft zouden alle burgers van Nederland op straat koffie gaan drinken, een barbecue houden - niet in Amsterdam maar voor hun eigen huizen, in de buitenlucht, en gooiden alle horecazaken en winkels hun deuren open en zetten terrasjes op straat. Gingen mensen zingend door de straten na 21:00, net als laatst in Frankrijk. Geen demonstraties, niet de confrontatie zoeken, op plekken gaan staan waarvan je weet dat het tot politieoptreden leidt – echt, dat is voor de krachten van het onrecht té makkelijk - maar voor je eigen deur. Demonstratief leven zoals het bedoeld is en ons goed recht is. Dat werkt helaas pas als genoeg mensen bewust genoeg zijn geworden.
Goede voorbeeld
Tot het zover is, kun je het beste zoveel mogelijk het goede voorbeeld geven. Lach om de bizarre maatregelen. Praat met mensen. Laat zien dat je niet bang bent. Informeer je huisarts, je moeder, je oom. Als ze nog in de hypnotisch geïnduceerde angst zitten en het niet willen horen, oké. Laat je gehechtheid aan de uitkomst los. Ze zijn waar ze zijn in hun proces van bewustwording en meesterschap. Dat kun je niet afdwingen.
Het gaat niet om de uitkomst
Wat daarbij belangrijk is te onthouden, dat het er niet om gaat dat er een strijd gewonnen moet worden. Laat het idee van strijd los, anders blijf je in de strijd. Het is onderdeel van een proces van millennia – het proces van bewustwording en groei naar meesterschap. Het overstijgt onze fysieke incarnatie en beslaat vele levens.
Kosmische grap
Velen van ons zijn, juist door het tegen ons aanduwen van het duister, in versneld tempo aan het wakker worden en groeien in bewustzijn. Dat is de grap: andersom werkt het ook.
Hoe harder het duister tegen ons duwt, des te sneller worden wij wakker.
In wezen zijn we daarbij eeuwige, onschendbare wezens – geen machthebber, geen tiran kan ons wezenlijk onderdrukken. De keuze voor vrijheid is er een van de ziel. En die is altijd vrij.
© drs. Wendy Gillissen