Ik zie veel frustratie langskomen over de pandemiewet die op zijn zachts gezegd een discutabel doel dient en een nogal instabiele grondslag heeft. Hij zou volgens velen een gat slaan in onze
democratie. Nu geloof ik in de woorden van Cruijff: ieder nadeel heeft zijn voordeel. En dus is het net als met alles in het leven, het hangt er maar net vanaf hoe je het bekijkt.
Ik juich het namelijk toe.
In deze tijden waarin alles zichtbaar wordt, mag ook eindelijk duidelijk worden dat de democratie, die door velen nog wordt gezien als het hoogste goed waar het gaat om de bescherming van de belangen en de rechten van de mens, slechts bedoeld is als vehikel voor de bescherming van de belangen van de elite.
Door deze pandemiewet wordt voor een steeds groter aantal mensen duidelijk dat hun belang niet wordt behartigd in de politiek en dat we collectief ons lot in handen van een ander hebben gelegd.
Tegelijkertijd zal zo’n wet indien men deze ooit nodig hebben, dusdanig weinig draagvlak hebben, dat uiteindelijk niemand er gehoor aan zal geven.
Hoogstwaarschijnlijk zal tegen die tijd de grondslag ook al onderuit zijn gehaald en mist deze wet dus iedere legitimiteit. Wat overigens bij veel meer wetten het geval is, velen zijn slechts een slap aftreksel van de universele mensenrechten, anderen zelfs een verbastering ervan met een totaal tegenovergesteld effect. Maar tot op heden zag slechts een enkeling dit en worden ze door de meerderheid gewoon nog opgevolgd.
Ik ben dus blij dat ook dit aan het licht komt
Hoewel ik begrijp dat angst nu om de hoek komt kijken, geloof ik ook dat angst een slechte raadgever is. Regels en wetten horen vanuit de samenleving te ontstaan, vanuit normen en waarden en
gemeenschappelijk belang. Niet doorgedrukt uit control drang. Nu het oude fundament in elkaar stort, mogen we daarom gaan vertrouwen op elkaar, opdat wij, diep van binnen, weten wat het juiste
is.
Nu het licht doorbreekt en de scheuren in onze samenleving verder opensplijten geloof ik namelijk oprecht dat steeds meer mensen gaan vertrouwen op hun innerlijke autoriteit. Ik zie het om mij heen gebeuren. Zij kiezen een andere realiteit, een andere tijdlijn, en laten het oude verder van zich afglijden om de wereld waarin zij wel willen leven vorm en vooral kleur te geven.
Niets blijft bestaan dat niet zuiver is, en daarom weet ik dat het precies gaat zoals het moet gaan.
Iedere beweging heeft een tegenbeweging en bestaat niet zonder een deel van de ander. Het is als yin-yang. Uiteindelijk gaan we voorbij die dualiteit naar eenheid. En zo zal liefde en licht ons de wijsheid geven om in de toekomst een solide florerende samenleving te bouwen voor een ieder.
Ik schreef gisteren dat velen mij vragen ‘Hoe dan?’ en ook ‘Hoe kun je zo positief blijven?’. Nou zo dus, door omdenken, kansen zien, en volledig vertrouwen op een hogere intelligentie, de Bron, het leven én ook elkaar.
Ik merk dat ik me soms onzichtbaar voel in de oude wereld, en tegelijkertijd opent de nieuwe wereld zich voor me. We zijn al met zo velen, laten we vooral niet vergeten dat wij zelf de scheppers van onze werkelijkheid zijn. Maar als we vastzitten in angst kleurt de wereld duister. Laten we daarom kiezen voor liefde. Creëer jij mee?
Liefs Eveline