Het gesprek met de tijdreiziger vond plaats via mijn paranormaal begaafde vrouw, Pamela Kribbe. De gesprekspartner is
een niet-fysieke intelligentie – Jeshua – die eeuwen geleden op aarde leefde. Vanuit de toekomst maakte hij een
tijdreis naar zijn fysieke ik in het verleden. Daar kwam hij in contact met zichzelf en veranderde de geschiedenis.
Vraag:
Als de toekomst niet vast ligt, hoe is het dan mogelijk om naar het verleden te kunnen reizen om het verleden te veranderen?
Jeshua:
Door mijn reis naar het verleden heb ik mijn toekomst veranderd.
Het nu is het centrum van een web van waaruit allemaal draden – tijdlijnen – lopen, zoals een spinnenweb. Ieder moment, ieder nu, is het centrum van zo’n spinnenweb.
Als je dan ergens in de toekomst zit, zit je ergens aan de rand van het web. Als je dan teruggaat naar het verleden dan ga je terug naar het nu moment.
Op het moment dat ik contact maakte met mijn ik in het verleden, creëerde ik voor mezelf een nieuwe toekomst. Mijn ik in het verleden maakte iets mee dat zijn toekomst – en dus zijn toekomstige ik – veranderde. Op het moment dat ik in het verleden mezelf ontmoette creëerde ik voor mijn ik in het verleden een nieuwe toekomstig ik.
Er ontstond een nieuwe draad – een nieuwe tijdlijn – vanuit dat nu.
En dus moet je concluderen dat ik, ten opzichte van mijn ik in het verleden, multiple identiteiten heb in de toekomst.
Het geheim zit er in dat we meerdere identiteiten hebben, niet alleen in de zin van meerdere levens door de tijd heen. Maar ook identiteiten in al die tijdlijnen die vanuit het nu ontspringen.
Als je door de tijd reist verander je ook iets. Je kunt niet door de tijd reizen zonder iets te veranderen. Dat web moet je driedimensionaal zien. Je creëert een nieuwe draad.
Als je dat van buiten bekijkt is dat heel ingewikkeld. Maar als je in dat web zit en je beweegt heen en weer tussen al die identiteiten is dat heel vanzelfsprekend. Je maakt verbindingen tussen al die stukken die je interessant vindt.
Vraag: Wat is tijd?
(Hij lacht en stelt een tegenvraag)
Vanuit welk standpunt is dit een raadsel? Vanuit het standpunt van de mens. Voor ons mensen gaan dingen voorbij; ze lijken voorgoed te verdwijnen in het verleden.
***
(Naar aanleiding van deze vraag realiseerde ik me later dat het opmerkelijk is dat wij mensen tijd als een groot raadsel ervaren en ruimte niet. Ik vroeg me af waarom. Volgens mij komt dit omdat tijd een asymmetrie heeft die ruimte niet heeft: we kunnen maar in één richting in de tijd reizen – naar de toekomst. Dat dingen voorbijgaan heeft voor ons iets tragisch. Kostbare dingen lijken voorgoed voorbij te gaan. Met de ruimte is dit anders: we kunnen in alle richtingen door de ruimte reizen; we kunnen altijd terug naar een plaats waar we geweest zijn. Dit laatste ervaren we als vanzelfsprekend, het eerste niet.
Hieruit volgt dat een wezen dat ‘vrij’ door de tijd kan reizen tijd helemaal niet als zo’n probleem zal ervaren.)
***
Jeshua:
Dus je vraagt je af waar de dingen naar toegaan als ze uit het nu verdwijnen.
Het nu is de focus van je bewustzijn.
Je kunt het verleden en toekomst zien als velden en jouw focus is telkens, in ieder geval hier op aarde, in een nu moment.
Daardoor lijkt het verleden te verdwijnen, maar het is er nog steeds in een veld. Het verleden is een niet vastliggend iets, het is een ervaring, niet een ding. De tijd is een landschap waar je doorheen reist, en terwijl je er met je bewustzijn doorheen reist verander je het steeds. Daardoor is het steeds in beweging. Het is een veld wat door de interactie met je bewustzijn steeds van vorm en inhoud veranderd.
Maar omdat het aards bewustzijn gekenmerkt wordt door een grote mate van focus, dat hoort ook bij de zintuiglijke werkelijkheid, lijkt het alsof het nu er alleen nu is.
Het is ook zo dat je door het hebben van een lichaam beperkt wordt in je waarneming. Stel je voor dat je een energetisch wezen bent dat op drie plaatsen tegelijk kan zijn. Dan ervaar je ook tijd heel anders.
Je bent dan op alle drie de momenten, de plaatsen, volledig gefocust. Kun je je dat voorstellen?
En kun je dan voorstellen dat die drie plaatsen in het heden, verleden en toekomst liggen, en dat je toch op alle drie de momenten aanwezig bent. En dat in die zin de definitie van het nu heel erg vervaagt.
Het perspectief is dan heel anders dan op aarde.
Hoe dat voelt kun je als aards mens niet goed voorstellen omdat je in een lichaam aanwezig bent.
Voor een buitenlichamelijk bewustzijn is dit een mogelijkheid om de werkelijkheid te ervaren. Dit geeft een beetje weer waarom jullie noodgedwongen zo’n beperkt begrip van tijd hebben. Dit beperkte begrip is er de oorzaak van dat tijd voor jullie zo raadselachtig is.
Uit het voorafgaande begrijp ik dat er dus parallelle werelden bestaan?
Ja, talloze.
Talloze of oneindig veel?
Oneindig veel.
Zijn sommige van die werelden belangrijker dan anderen?
Nee. Het is wel zo dat een wereld gebruikt kan worden om een probleem tot een oplossing te brengen. Deze krijgt dan een extra subjectieve waarde.
Op het innerlijke vlak zijn al die werelden niet van elkaar gescheiden. Op een diep niveau worden alle gemaakte keuzes door de ziel beleefd.
Wordt er ergens in één bepaalde tijdlijn een probleem tot een oplossing gebracht dan werkt dat via de ziel door in alle andere tijdlijnen.
Het is een beetje te vergelijken met de manier waarop je door vorige levens beïnvloed wordt.
© Gerrit Gielen