Enkele weken geleden was ik bij een vriend van mij en keken we een film. Het ging om een jongen die in een gezin was opgegroeid waarin status erg belangrijk was. Hij zou afstuderen van highschool en was klaar om naar de universiteit te gaan. Nu was hij overal aangenomen waar hij zich ingeschreven had, behalve op die ene universiteit waar zijn ouders hem naar toe wilde sturen. Dus werd hemel en aarde bewogen om hem daar toch naar toe te laten gaan. Al leefde er in hem een hele andere beweging.
Aan die beweging in hem, gaf hij gehoor. Hij zette een filmpje op internet, waar hij zich volledig uitsprak. Wat hij werkelijk voelde, wat hij eigenlijk wilde zeggen en vooral, wat hij eigenlijk wilde doen.
Hij noemde het de Fuck-it list
Dat filmpje begon een eigen leven te leiden op internet en stak veel anderen aan hetzelfde te gaan doen. Om, zonder angst, zonder ergens over na te denken, puur te doen wat er al zo lang in hen bewoog, om te bewegen zoals ze diep vanbinnen voelde. Voorbij alle restricties die ze daarin voelde.
Na die film, is ergens in mij ook iets gaan bewegen. Niet dat ik het echt door had. Pas vannacht viel alles op zijn plek. Waardoor er een hele vrolijke maar vooral ook rebelse energie in mij loskomt nu.
Het voelt als innerlijke vrijheid!
En geloof me, dit voelt heerlijk. Alsof ik opnieuw in de pubertijd schiet en voorbij ga aan ‘opgelegde’ sociaal maatschappelijke waarden en normen. Of eigenlijk voorbij ga aan alles wat ik dacht te zijn. Wat ik vond dat ik moest zijn.
Onderweg naar meesterschap komt er een leven waarin we oude contracten, beloftes van ooit gaan loslaten. Vooral ook zelf opgelegde straffen.
Er zijn namelijk levens geweest waarin we ook de dader-rollen hebben uitgewerkt. Daarin hebben we dingen gedaan die we niet altijd even netjes vonden en je vooral jezelf daar behoorlijk in hebt gestraft. Steeds meer legde ik mijzelf restricties op na een leven waarin ik vond dat ik over grenzen was gegaan.
Na zo'n leven kan je besluiten om nooit meer je Kracht te gebruiken, nooit meer je licht zo te laten schijnen, de schuld op je genomen hebben die je mag loslaten.
En zo kan ik nog wel veel meer van deze opgelegde straffen bedenken. Van heel groot, tot wat kleiner. Maar allemaal hadden ze nog effect op mijn leven nu.
Waardoor ik snel mijn licht dimde, vond dat ik voor anderen moest zorgen, vanuit een oud schuldgevoel. Mijn kracht wegstopte, niet meer boos durfde te worden. Mij aanpaste aan anderen. Mijn vrouw-zijn niet volledig durfde te laten zijn. Steeds als ik vooruit ging, kon ik ook weer terugzakken.
Deze straffen en contracten hadden zo in de weg gezeten dat ik deze op een bepaald moment wel moest loslaten. Ik mocht ervaren wat deze straf mij deed. Waar ik mij tegenhield om mijn ware potentieel naar buiten te laten komen. Om volledig in mijn licht te gaan staan. Zo lang je ergens in je vind dat je een straf verdient, zal de omgeving dat ook aan je spiegelen.
Na de Atlantis periode was ik al begonnen met deze opgelegde restricties en was ermee door gegaan in elk leven, waarin ik achteraf vond dat ik anderen pijn had gedaan.
Soms waren ze heel groot. Waardoor ik mijzelf behoorlijk in de weg zat, donkere energie had uitgenodigd, zodat mijn licht niet meer kon schijnen en veel manieren gevonden om mij vooral heel klein
te houden. Aan de zijlijn te blijven staan. Wat ik ook levens heb gedaan.
In de afgelopen jaren waren verschillende van deze straffen al voorbij gekomen en contracten verbroken. Maar toch bleef ik volgens mijn opgelegde regeltjes leven. Tot ik dit weekend opnieuw mocht verschuiven.
Ik mocht diep voelen, hoe ik mijzelf in de steek had gelaten. Ik had mijzelf pijn gedaan door maar niet te doen wat er echt in mij bewoog. Maar mij nog steeds hield aan hoe ik vond dat ik moest zijn. Nog steeds niet volledig mijn waarde durfde te voelen, nog steeds niet volledig mijn bestaansrecht voelde, ofwel aanpaste aan wat ik vond dat ik moest zijn. Mijn vrouwelijkheid nog niet volledig naar buiten mocht komen en ik mijn seksualiteit nog steeds deels onderdrukte. Omdat ik vond dat dat alleen maar in een bepaalde setting mocht zijn. I.p.v. daarvan mocht genieten op mijn manier.
Dat bepaalde dingen op een bepaalde manier moest gaan. Verwachtingen die ik mijzelf oplegde, waardoor er ook druk kwam op de buitenwereld. Ik kon dan ook teleurgesteld zijn als dingen er anders uitzagen dan ik ze verwacht had. Of vooral anders gingen dan ik gehoopt had.
En vooral, datgene wat wel naar mij toe wilde komen, niet zag. Of zelfs wegduwde omdat het niet was wat ik dacht dat ik wilde, omdat de verpakking anders was.
Nu ik deze straffen al had opgeruimd en oude contracten losgelaten had, mocht ik de rebel in mij weer loslaten.
Mag ik van mijzelf weer genieten, mijn licht stralen en eens gaan doen wat ik wil. Zonder na te denken wat de ander daarvan vindt en ineens voel ik mij zo vrij!
Het lijkt op een diepere laag te stromen. Zoveel grootser dan ik had kunnen bedenken.
Ik word er zo ontzettend blij van!
Een jaar geleden schreef ik onderstaande tekst, en vandaag klopt deze weer zo mooi, dat ik hem opnieuw graag deel.
Jij bent diegene waarop je hebt gewacht!
Aangeraakt worden in je ware essentie, in jouw liefdeslicht, maakt dat je jezelf opnieuw herkent. Je voelt jouw licht door je heen stromen en wordt geraakt door de schoonheid ervan. De schoonheid van jouzelf. Je voelt je gedragen, gekoesterd en geliefd, door alle cellen van je lichaam. Jouw licht is hier op aarde zo welkom.
Jij bent zo welkom!
Zonder het donker in jou, had je jouw licht niet kunnen zien, niet kunnen voelen, ervaren en niet kunnen aanraken. Zo diep in je. Je had het niet herkend als het licht van jou.
Nu al het donker voorbij is gekomen in jouw leven, kan jouw licht weer stralen. Kan jij weer stralen. Kan jij jouw licht op aarde weer neerzetten.
Jouw hemel hier op aarde halen.
Dat licht opnieuw in jou voelen, al is je donker nog zo groot, is het mooiste wat je jezelf kan geven. Je zou jezelf te kort doen, of je nu dader- of slachtoffervelden bij je draagt, als je je licht zou dimmen. Daarvoor heb je deze weg niet gekozen. Deze weg om al het donker in jou te onderzoeken. Je deed het, zodat je licht nog meer mag zijn. Zodat je jouw licht nog dieper in jouw hele essentie kan doorstralen. Door alle lagen van jouw bewustzijn. Je zou jezelf, maar een ieder op jouw pad tekort doen.
De weg door het donker is nu klaar. Het is tijd om op te staan. Om het donker en het licht in jou samen te laten komen. Jij, iedere ziel hier op aarde, verdient het om licht in zich te voelen. Door jouw hele wezen, Door jouw hele bestaan!
Ben het licht. Ben dat wat jou, jou maakt! Ben diegene die zich gedragen voelt door wie jij werkelijk bent. Jouw essentie en straal! Je bent het waard!
Jij bent diegene waarop je hebt gewacht.
Marlêne Evertz