Herken je dit? Dat je bevestiging zoekt bij anderen, door in een gesprek met de ander steeds te checken of dat wat je doet ok is? Dat je je voortdurend aanpast aan een ander om je veilig te voelen?
Veel mensen zoeken hun veiligheid voortdurend buiten zichzelf. Werkelijke veiligheid zit van binnen, maar wanneer je nog je nog volop in je overlevingsmechanisme zit dan kan het zijn dat je die veiligheid buiten jezelf zoekt.
Vaak zijn het onze gedachten die ervoor zorgen dat wij ons niet veilig voelen.
Gedachtengangen refereren aan het verleden, aan eerdere ervaringen die je hebt opgedaan. Een situatie in het hier en nu, kan je dus herinneren aan een onveilige situatie in het verleden, waardoor je op dit moment weer die oude, onveilige gevoelens ervaart. Hoewel het dan slechts een trigger is van een ervaring uit het verleden, denkt jouw brein dat het zich in het hier en nu afspeelt.
Zo wordt automatisch de huidige situatie als onveilig ervaren, terwijl het een trigger is in ons lichaam van oude emoties die worden aangeraakt.
Vanuit het overlevingsmechanisme ben je gewend om de omgeving voortdurend te onderzoeken en ben je op zoek naar die veiligheid buiten jezelf. Je wilt de controle houden. Vaak heb je een sterke controleur in je hoofd, net als de innerlijke criticus één van alle ikken die we hebben, die de controle wil, overzicht houdt en in de gaten houdt of jij wel veilig bent. Wanneer je getriggerd wordt en je onveilig voelt in de buitenwereld, nemen je innerlijke criticus en de controleur de hoofdrol in jouw leven in. Dat kan zijn in relatie tot een ander, maar dat kan ook een situatie zijn die groter is: het wereldgebeuren, de situatie in je land, staat van oorlog, angsten, ziekte, of andere dingen die we hebben ervaren.
Het kan zijn dat je daardoor geraakt wordt en dan gaat je amygdala aanstaan. Je amygdala is een klein deel in je primaire brein en als deze geactiveerd is, sta jij op scherp, waarop jouw lichaam reageert met een vlucht-, vecht- of bevriesrespons. Als je amygdala eenmaal is aangegaan, ga je adrenaline aanmaken, waardoor je lichaam ervaart dat je in gevaar bent. Dat kan ook al door een gedachtegang komen, of door zo’n trigger van buitenaf of van binnenuit, waarop jij dénkt bang te zijn, of dénkt dat jou iets overkomt, ook dan springt jouw amygdala aan.
Op dat moment vernauwt jouw brein zich en kun je eigenlijk niet meer helder, rustig en overzichtelijk nadenken. Jouw lichaam staat dan direct ingesteld op overleven en dus op vluchten, vechten of bevriezen, of een combinatie hiervan.
Dan zorgt jouw lichaam voor de aanmaak van de hormonen adrenaline en cortisol, dat jij kunt vechten, heel hard weg kunt rennen of kan bevriezen om te overleven. Duizenden jaren geleden, toen onze voorouders nog hard moesten rennen en vluchten voor grote roofdieren, was dit vernauwde brein nodig om te kunnen overleven.
Nu is de situatie zo dat wij niet meer letterlijk fysiek in gevaar zijn, maar het brein kent geen onderscheid tussen een spannende film op tv of een werkelijke levensbedreigende situatie. Wanneer we een film zien die heel erg eng of spannend is, dan reageert ons brein op dezelfde manier dan wanneer we werkelijk fysiek bedreigd zouden worden en in een noodsituatie zouden komen.
Op die manier staat de amygdala in onze tijd, in hoe wij nu leven, voortdurend aan.
Hij krijgt bijna niet de kans om uit te gaan, zeker nu met zoveel spanning in ons leven, in deze stressvolle tijd. We hebben allemaal onze eigen respons.
Wat is jouw reactie in een stress situatie? Ben jij een vechter, iemand die vlucht (of in je hoofd vlucht), bevriest, of is het een combinatie van twee? Welke herken je? Het is belangrijk om te weten, zodat je een stressreactie herkent van jezelf. Als je primaire brein aangaat, kun je niet meer helder en overzichtelijk denken en al zeker niet relativeren.
Door je interne veiligheid te vergroten, kun je leren je amygdala weer uit te zetten.
Dat kun je doen door een ander hormoon in actie te laten komen: oxytocine. Oxytocine, ook wel het knuffelhormoon genoemd, maak je heel eenvoudig aan door je linkerhand op je hartchakra te leggen. Met je hand op je hartchakra adem je naar je hand toe, laat je je hart helemaal opzwellen en adem je uit door je mond. Je vertraagt je ademhaling. Voel maar eens wat je voelt. Voel maar eens wat je waarneemt in je lichaam, zelfs na drie ademhalingen.
Je activeert hiermee je hartsbewustzijn
Dit is eenvoudig, maar magisch en heel effectief.
Leg zo vaak mogelijk, wanneer je kunt, je hand op je hart. Dat kun je eigenlijk te allen tijde doen, waar je ook bent.
Dit is een heel krachtige manier om je amygdala uit te zetten en je veel beter te gaan voelen. Vertel jezelf dat je veilig bent en kijk naar de feiten. Kijk maar eens om je heen, zodat je brein via je ogen signaleert dat het echt veilig is. Jouw lichaam moet kunnen waarnemen. Ben jij nu in levensgevaar? Nee. Zo breng je je lichaam op een eenvoudige manier tot rust. Adem met je hand op je hartchakra de woorden: liefde, heling en dankbaarheid in je hart. Deze drie woorden zijn de woorden met de hoogste trillingsfrequentie.
Tamara Beekmans