Je hebt niet voor jezelf geleefd

 

Je hebt altijd iemand anders NODIG gehad als REDEN om te leven. Die reden kan elk moment verdwijnen. Je vrouw kan elk moment verliefd worden op iemand anders, je man kan elk moment vreemdgaan en je inruilen voor iemand anders, je kind kan geen contact meer met je willen, een geliefde kan dood gaan, zelfs een dier kan je een REDEN voor leven geven. En ook een dier zal eens doodgaan. We worden allemaal ziek, geliefden worden ziek en vallen weg.

 

Je bedrijf kan failliet gaan, je huis kan afbranden, je kunt je baan kwijtraken, je kunt je spullen en je huis kwijtraken en dakloos worden.

 

Zodra je iets anders dan je EIGEN wezen REDEN maakt om te leven, beledig je jezelf. Je vernedert jezelf. En dit soort vernedering wordt ondersteund...

 

Je ouders hebben dit ondersteund. Iedere ouder wenst dat hun kinderen voor hen leven. Het is een heel vreemde wens, een heel vreemd verzoek, want als deze wens vervuld wordt dan kan niemand in deze wereld leven.

 

Jij moet dan voor jouw vader leven, voor je moeder leven, en jouw vader moet weer voor zijn vader leven, en jouw moeder voor haar moeder. Jouw kind moet voor jou leven, en je kleinkinderen moeten voor hun ouders leven en hun grootouders.

 

Maar niemand leeft voor zichzelf, en tenzij je voor jezelf leeft, kun je GEEN vreugde vinden. Geen enkel waarachtig geluk. 

 

Je hebt je leven gedegradeerd. Je hebt je waardigheid verloren, je zelfrespect.

 

Jouw ouders dienen voor zichzelf te leven en zij dienen voor zichzelf te sterven. Jij kunt NIET voor je ouders leven, je kunt niet voor en met je ouders sterven. En dit doet de mens wel. Men leeft en sterft met de geliefden mee. We lijden wanneer iemand sterft, iets in ons sterft mee. We leven helemaal niet echt. We sterven niet bewust. We lijden continue.

 

Hoe kun je het leven van een ander leven?

 

Het beledigt de ander niet wanneer jij voor jezelf leeft. Als ouders echt begrip zouden hebben, dan helpen ze hun kinderen om onafhankelijk van hen te zijn. Als geliefden werkelijk begrip voor elkaar hebben, dan helpen zij elkaar om onthecht, in vrijheid, in onvoorwaardelijke liefde, onafhankelijk van elkaar te zijn.

 

Dit zodat er GEEN fixatie ontstaat zoals een moederbinding, vaderbinding, man-vrouwbinding, kind-ouderbinding, dier-baasbinding, vriend-vriendinbinding.

 

ALLE fixaties (bindingen/gevangen) zijn afkomstig van een pathologische mind.

 

Alleen vrijheid en het totaal voor jezelf leven, is een teken van spirituele gezondheid.

 

Je zult dienen te leren voor jezelf te leven. Je zult dienen te leren om alleen te kunnen leven.

 

Anders zul je voor eeuwig een gevangene van een ander zijn. En dit is zeer ongezond.

 

De leegte welke in ieder van ons leeft, kan nooit door een ander worden opgevuld. Het opvullen van die leegte met anderen is een ziekelijke, egoïstische aangelegenheid.

 

Je dient van deze ziekte genezen te worden. Anderen dienen je daarbij te helpen, anderen dienen dit NIET te voeden.

 

Wanneer anderen dit voeden en in stand houden, dan doen zij dit puur uit eigenbelang, het komt voort uit diezelfde leegte welke jij ook ervaart.

 

Een gezonde ziel vraagt niets van anderen, verlangd niets van anderen, hoeft niets van anderen. Een gezonde ziel heeft de leegte in zichzelf opgelost. Een gezonde ziel is heel van zichzelf. Een gezonde ziel bemoeit zich niet met anderen en houdt zich niet met anderen bezig.

 

Een gezonde ziel geeft enkel. Deelt enkel.

 

Een gezonde ziel leeft in overvloed, en een gezonde ziel stroomt over van liefde, geluk, vrede, rust en waarheid.

 

Een gezonde ziel kan heel goed alleen zijn, een gezonde ziel is volledig geheeld, in balans, geheel onafhankelijk en deze gezonde ziel leeft bewust en sterft bewust.

 

In vrijheid. 

 

In waarheid.

 

In liefde.

 

In gelukzaligheid.

 

Één en heel. 

 

Als stralend bewustzijn.

 

Verlost.

 

Rani Savitri