Ontwikkeling van intuïtie via het dagelijkse leven.
In de eerste jaren van ons leven leren we geloven wat onze omgeving over ons zegt en vindt. Daardoor wordt een zelfbeeld opgebouwd wat vooral gebaseerd is op de mening en normering van anderen, ouders, familie, cultuur, geloof, omgeving. Dat opgebouwde zelfbeeld is gekoppeld aan hun positieve en negatieve emoties, aan hun goedkeuring en afkeuring.
Het opbouwen van zo’n zelfbeeld is het gevolg van het pure verlangen van de kinderziel om erbij te horen, aardig gevonden te worden, bemind te worden.
Omdat de onbevangen puurheid, het wezen van het kind, vaak niet (h) erkend wordt ontstaat hier een emotioneel inprentings-patroon van verwerping, afwijzing (afgewezen voelen), er niet bij
horen (isolement, verlatenheid).
Deze emotionele inprenting van buitenaf vormt gaandeweg een gedragspatroon ter bescherming van het gevoelige onbevangen kind-deel.
De pure levenstroom wordt dus al heel vroeg gemodelleerd en misvormd tot wat ouders en opvoeders vinden wat hoort, hoe jij volgens hen moet zijn, en wat kan en wat mag van hen. Zo ontstaat een onmachtig, of soms almachtig, zelfbeeld.
Dit zelfbeeld vormt een pantser rondom de pure wezenskern (het buik en maaggebied). Die kern bestaat dan nog steeds uit puur enthousiasme, levens- vreugde, ontwikkelingsdrang en nieuwsgierigheid. Maar het contact en de uitwisseling ermee gaan verloren (we zijn ons Zelf vergeten) en we gaan leven in het aangeleerde, aangepaste, overlevings- gedrag.
Je weet als opgroeiend mens dit alles niet bewust. Je voelt wel dat er iets niet klopt met hoe het aan de buitenkant gaat en hoe jij je aan de binnenkant voelt.
Vanuit kinderlijk vertrouwen én kinderlijke onmacht ben je gaan geloven wat ze over je zeggen, ook al wist je diep van binnen dat het niet klopte. Je bent er langzamerhand tegen wil en dank van
overtuigd geraakt.
❥ Zo vormde zich een instinctieve motivatie in jou, een “drive”, die vooral gericht was / is op het tevredenstellen van anderen méér dan op het
ontwikkelen van jouw authenticiteit, je creativiteit en je levensvreugde!
Deze aangeleerde motivatie, brengt je ertoe om bijvoorbeeld een pijnlijk gemis aan saamhorigheid, liefde, waardering of erkenning, om te zetten in compenserende verlangens zoals b.v. jaloezie, eerzucht en prestatiedrang.
Of je wilt vooral voor anderen gaan zorgen, andere mensen helpen zodat je niet hoeft na te denken over jezelf. Of je durft je niet te (ver)binden uit angst om opnieuw te verliezen.
Deze verlangens projecteer je dan onbewust op de buitenwereld, op andere mensen. Zo geef je, onbewust, anderen meer macht, aandacht, waardering, dan jezelf. Je voelt jezelf snel onzeker en
onveilig in contact met andere mensen. Dat komt dan ook, omdat je je gedraagt zoals je geleerd heb je te moeten gedragen, terwijl je dat van binnen niet zo voelt.
❥ Je bent dat gedrag niet en je bent ook niet de daarbij behorende emoties. Je hebt je er wel mee geïdentificeerd.
Zo ben je afhankelijk geworden van datgene wat andere mensen over jou zeggen, wat ze van je vinden, en ga je, net als dat kind, compenseren. Je gaat toegeven, “pleasen”. Je wil immers
ook erbij horen, aardig gevonden worden, “gezien” worden! Tegelijkertijd voel je, wéét je, dat je dingen zegt en doet die niet kloppen met jouw innerlijke gevoelde (ge)- weten.
Of wat ook veel gebeurt: je gaat de zaken omdraaien en geeft een ander of de wereld de “schuld” van jouw onhebbelijkheden en je vervelende emoties.
Je voelt je niet tevreden met jezelf.
Wat gebeurt er dan nu eigenlijk?
Jouw onbewust uitgestuurde projecties spiegelen zich weer aan jou terug in bepaalde gebeurtenissen en situaties, in bepaald gedrag van andere mensen, in meningen, in datgene wat die ander
doet of juist niet doet. Soms gelukkig ook in een ontmoeting met iemand die je wél herkent en die je wél ziet zoals je bent. Ook dat was een uitgestuurde projectie vanuit een diep verlangen
naar zelf-herkenning! Deze terugkaatsing (reflectie) van dat gedrag van andere mensen roept emoties in jou op. Innerlijk be-of ver-oordeel je die ander, of je veroordeelt jezelf.
❥ De functie van deze emoties is dus eigenlijk om, via jouw gevoelsbeleving, een signaal aan jou af te geven om
je bewust te worden van deze nog onbewuste onmacht in jou, die via deze weerspiegeling bij je terugkomt.
Als we onze emoties onbewust ervaren en we voelen enkel de weerstand, dan zetten ze ons aan tot machtsstrijd, willen bewijzen, gelijk willen hebben, erkenning afdwingen, etc. Op de lange duur zorgt dit voor chronisch stress en dat kan uitmonden in lichamelijke klachten, of in een gevoel van “opgebrand” zijn.
Vaak ziet de ander jou niet zoals je wezenlijk bent, maar zoals hij of zij jou waarneemt door zijn/haar gekleurde “bril”. Dan gaat die ander voortdurend met jou in de strijd omdat jij door die ander gezien wordt als een vertegenwoordiger van macht. Of je word gepest omdat die ander jou ziet als zwak en iemand waar makkelijk de baas over te spelen is. Zo kun je dus voortdurend in situaties van (macht) strijd terechtkomen, die je eigenlijk niet bewust wilt en die energie vreten.
❥ Omdat aan onze fundamentele behoefte van aandacht, erkenning en liefde/warmte niet is voldaan blijven we verlangen naar de waardering van anderen.
Er is een ontkenning geweest van het unieke bestaansrecht, een gemis van erkenning en waardering voor de unieke eigenheid en authenticiteit. Vanuit deze ontkenning ontstaat dus een zelfbeschermend pantser, zoals boven beschreven. We kunnen ons bewust worden van dit pantser door zachte duwtjes van binnenuit én door confrontaties van buitenaf. Deze confrontaties ontstaan vooral door wat anderen ons terug -spiegelen.
De emoties die dit gedrag van die ander bij ons oproepen zijn dus eigenlijk signalen die ons, via onze eigen gevoelsbeleving, bewust willen maken van zo’n oude overtuiging / verdediging die wij zijn gaan geloven en voor waar hebben aangenomen. Het pantser wil opgelost worden zodat de levenslust en de levenskracht weer makkelijker kan gaan stromen waardoor we weer opnieuw ontvankelijk worden voor de pure energie die we ZIJN. We herinneren ons weer wie we zijn en wat ons zieleplan is.
Belangrijke vragen om over na te denken hier zijn dan:
❥ Wát precies maakt je zo boos, onmachtig, verdrietig, gefrustreerd in het gedrag van die ander?
❥ Of: Wát precies maakt je zo machteloos in die situatie?
❥ Of: Wat zorgt ervoor dat je bepaalde gedachtes bent gaan geloven alsof ze de enige waarheid zijn?
Dit zijn belangrijke vragen om te leren daarover na te denken en er zo een ander perspectief op te krijgen (= zelfreflectie).
Beetje bij beetje leer je zo, door herkenning van de signaalfunctie van je emoties, waarde toe te kennen aan jezelf en jouw eigenwaarde te laten groeien.
Daardoor word je minder afhankelijk van de goed- of afkeuring van mensen uit je omgeving. Je wordt zelfstandig en zelfredzaam en waardeert je zelf meer en meer. Je gaat leven vanuit innerlijk weten en ontwikkelt je intuïtie.
Zo ga je, vanuit je intuïtie en je levenswijsheid jouw bijdrage leveren aan een betere wereld.
Je wordt medeschepper!
© Annet Hoeijmans-Boon