Om echt met het duister van een ander te kunnen omgaan, moeten we eerst ons eigen duister leren kennen. Alleen door dit innerlijke werk aan te gaan, kunnen we die delen van onszelf die we
liever verbergen of onderdrukken, herkennen en accepteren.
Dit proces laat ons zien dat we in zekere zin "bipolair" zijn: we dragen zowel licht als duisternis in ons, en juist deze dualiteit maakt ons menselijk. Wanneer we het duister in onszelf omarmen,
kunnen we er ook het licht naartoe brengen — niet om het uit te bannen, maar om het te belichten, te begrijpen en te integreren.
Dit betekent dat we verantwoordelijkheid nemen voor ons eigen schaduwwerk, in plaats van onze eigen duisternis op anderen te projecteren.
Wanneer iemand ons triggert, zijn zij vaak een spiegel voor die aspecten in onszelf die nog om aandacht vragen. Door deze patronen bij onszelf te onderzoeken in plaats van ze buiten ons te
zoeken, doorbreken we het patroon van projectie.
Carl Jung benadrukt dat zolang we onze schaduw blijven ontkennen, we het in stand houden, en het zal zich steeds opnieuw manifesteren, vaak op destructieve manieren.
De ware kracht van dit werk ligt in het erkennen van onze dualiteit — onze innerlijke polariteiten — en te kiezen om ze te omarmen en te integreren.
❥ Pas dan kunnen we met openheid en begrip omgaan met het duister van
anderen, omdat we het in onszelf hebben gekend en verlicht.
De inzichten van Carl Gustav Jung zijn inderdaad diep verrijkend en bieden een krachtige lens om naar onszelf en de wereld te kijken. Een van zijn belangrijkste bijdragen is het concept van de "schaduw": dat deel van onszelf waarin we eigenschappen verbergen die we liever niet onder ogen komen. In de ontmoeting met anderen worden we vaak getriggerd door juist die aspecten die we zelf hebben onderdrukt. Als we het duister of het kwade in de ander herkennen, weerspiegelt dat ons eigen onderdrukte ‘kwaad’.
❥ Mijn ervaring heeft me geleerd dat wanneer ik word getriggerd door iets wat duister lijkt in de ander, het
eigenlijk een uitnodiging is om dat deel in mezelf te erkennen.
Door het kwaad op mezelf te betrekken, kan ik het bestaansrecht geven en, zonder oordeel, omarmen. Dit proces vraagt moed en eerlijkheid, want het betekent dat we onze eigen schaduw belichten en
erkennen dat ook wij negatieve, moeilijke eigenschappen in ons dragen.
Door het kwaad zo te integreren, wordt het niet langer iets wat ik moet veroordelen of vermijden, maar iets wat ik kan begrijpen en zelfs accepteren als een waardevol deel van mezelf. Dit stelt me in staat het kwaad bij naam te noemen, het precies te benoemen voor wat het is, zonder angst of veroordeling. Het proces van zelfacceptatie en schaduwwerk is een essentiële stap op het spirituele pad, een weg naar volledigheid waarin we onszelf werkelijk leren kennen.
Echte spiritualiteit betekent voor mij de verbinding zoeken met alle aspecten van onszelf, inclusief het donkere, het zogenaamde 'kwade'. Het kwaad is niet iets dat buiten ons bestaat, maar een tegenpool van het licht, een deel van onze menselijke ervaring dat we kunnen leren omarmen zonder oordeel. Echte spiritualiteit gaat erom dat je het kwaad in jezelf betrekt, onderzoekt en accepteert als een integraal deel van wie je bent. Het kwaad bestaat in jezelf, en niet buiten jezelf.
Het principe "zo binnen, zo buiten" weerspiegelt de dynamiek tussen onze innerlijke wereld en de uiterlijke realiteit. De wereld zoals die vandaag is, is een directe spiegel van het collectieve bewustzijn en de innerlijke staat van de mensheid als geheel. Wanneer we een conflict ervaren met iemand, zijn we zelf ook een deel van dat conflict — anders zouden we er niet door geraakt worden. Ons aandeel in het conflict is vaak een uitnodiging om naar binnen te kijken: wat resoneert hierin met onze eigen innerlijke schaduw?
Als iemand ons uitdaagt en we reageren impulsief, zonder ons bewust te zijn van ons eigen duistere kant, dan zijn we niet bezig met de ander, maar met onszelf. We worden meegesleept door het duister in ons dat we niet onder ogen willen zien, en dat is precies wat ons triggert. Dit is niet altijd prettig om te erkennen, maar het is juist hier dat echte groei begint.
❥ Wanneer we het kwaad uitsluitend buiten onszelf plaatsen, en proberen het daar te bestrijden, houden we onze
eigen schaduw in stand.
We blijven blind voor de delen van onszelf die verantwoordelijk zijn voor de projectie en geven onbewust kracht aan de innerlijke patronen die ons gevangen houden in strijd en dualiteit. Het
werkelijke kwaad is dan niet in de ander, maar in onze onwil om in de spiegel te kijken en het binnenin onszelf op te lossen. Alleen door onze eigen schaduw te herkennen, aan te nemen en ermee in
vrede te komen, kunnen we bijdragen aan werkelijke harmonie — zowel binnen als buiten onszelf. Dit geldt voor iedereen, individueel en ook collectief.
De uitspraak "Ik wil niet focussen op het negatieve, maar mijn trilling hoog houden" klinkt mooi, maar laat een diepere waarheid onbelicht. Het vermijden van onze schaduw leidt er niet toe dat
deze verdwijnt.
❥ In plaats daarvan blijft de onbewuste schaduw, dat deel van ons dat we nog niet kennen of niet willen zien,
stil aanwezig en heeft een subtiele maar krachtige invloed op ons leven.
Zonder bewust schaduwwerk zal deze verborgen kant van onszelf vroeg of laat de overhand nemen, meestal door impulsieve reacties op triggers van anderen. Wanneer we worden geraakt door iets wat een ander zegt of doet, trekt onze schaduw als het ware aan de touwtjes. Hoe graag we ook onze "trilling hoog" willen houden, de onbewuste aspecten van onszelf vinden een weg naar buiten, vaak precies op de momenten waarop we de controle willen behouden. Je trilling zal zeer snel naar ongekende diepten zakken.
Het is essentieel dat we onze spirituele ontwikkeling baseren op werkelijke, bewuste zelfreflectie. Dat betekent de volledige breedte van onze menselijke ervaring durven omarmen, inclusief de donkere, moeilijke stukken. Alleen dan kunnen we groeien in ware verbondenheid en diepte.
Ik wens iedereen een prachtige dag toe.
Warme groet,
Daniël Derweduwen