In deze stoffelijke wereld lijken er slachtoffers en daders te zijn. Daders dienen gestraft te worden en slachtoffers zijn zielig en dienen beschermd te worden. Toch is géén van beiden waar.
De zogenaamde narcisten zijn in deze tijd in opkomst. Ze ploppen op als paddestoelen uit de grond, evenals vele andere aanverwante stoornissen zoals autisme, ADHD, borderline, etc etc. Toch is
het één en hetzelfde; het (valse) onware zelf (ego). De hele materiële wereld is gevuld met ego. Slechts een enkeling heeft dit valse zelf opgelost. Conclusie is dus dat we in een wereld leven
gevuld met krankzinnigen.
Als de narcist een stoornis heeft dan heeft het slachtoffer dit tevens. Ze zijn namelijk beiden in de leugen, beiden in afgescheidenheid en beiden in liefdeloosheid. Het is een wisselwerking.
In plaats van een slachtoffer te zijn van deze zogenaamde narcisten en hen tot dader te benoemen dienen we eens diep van binnen te kijken hoe het kan dat wij ‘slachtoffers’ het zover hebben kunnen laten komen dat een persoon met deze stoornis ons zou hebben kunnen misbruiken, ons zo voor de gek hebben kunnen houden.
Wij zogenaamde slachtoffers hebben het namelijk toegestaan.
Een mens die authentiek is, die van zichzelf houdt, kan namelijk nooit in de praatjes van een narcist trappen. Zo’n mens doorziet een narcist direct.
We zouden de vele zogenaamde narcisten in deze wereld eens met andere ogen kunnen bekijken. Zij zijn namelijk het slachtoffer van een liefdeloze jeugd, van een liefdeloze en lege maatschappij.
Zij zijn afgesneden van hun ware zelf en voelen zich volkomen verloren en leeg.
De vraag is waarom wij zelf zo verloren zijn in onszelf dat wij jaren van ons leven geven aan een zogenaamde narcist en wij onszelf zo hebben weggegeven aan deze persoon tot er niets meer van onszelf over is.
Ook dit gedrag komt voort uit dezelfde (onware en liefdeloze) bron van het ego.
Het ontbreekt aan zelfliefde in de mens.
Ego kan niet liefhebben. En toch leren wij in deze afgescheiden wereld dat we anderen nodig hebben, dat we dienen te strijden en te liegen om erbij te horen.
Zogenaamde narcisten zijn onze beste leraren. Ze komen niet voor niets op ons pad. Ze tonen ons waar wij nog dienen te werken in onszelf. Waar wij nog in duisternis zijn.
Er zijn geen daders, er zijn geen slachtoffers.
Er zijn enkel weerspiegelingen van ons ware zelf, die ons ieder moment tonen waar wij zijn en wie wij zijn.
Het is aan ons deze mogelijkheid aan te grijpen in dankbaarheid, nooit als slachtoffer of als dader. Er is geen schuld.
Dank lieve weerspiegelingen, dank voor de mooie zware lessen die mij thuis brengen in mijzelf. Lieve zogenaamde narcisten, moge ook jullie ontwaken in liefde net als ieder ander.
Dank voor jullie o zo nodige lessen die jullie geven aan jullie zogenaamde slachtoffers.
Het is aan ieder om ieder moment te kiezen voor slachtofferschap/daderschap of simpelweg voor Liefde en Waarheid.
Wat de ander doet is niet van mij.
Wat mijn ‘ik’ doet, daar gaat het om.
De ander toont mij slechts waaraan mijn ‘ik’ nog werk te doen heeft.
Enkel van binnen… (in mijn geest) nooit van buiten…. (bij zogenaamde anderen).
Rani Savitri