In een tijd als deze waar elk woord een ander uithaalt, wordt het spannend je nog te uiten. Het is uiteraard toe te juichen dat enig beschaafd bewustzijn zich ontwikkelt en dat we niet doorlopend van alles roepen. Want verbale oorlog en venijn onder de gordel is ook oorlog..
En toch is er een keerzijde aan het steeds verder censureren van hen die intuïtief begaafd zijn en hun energetisch onderscheidingsvermogen laten doven onder de noemer: je mag niet oordelen, want je weet niets. Het is een thema dat veel mensen in deze tijd waarnemen.
Wat overblijft is een soort spanning waarbij het risico bestaat dat je jezelf voortdurend censureert. Wat absoluut iets anders is, dan heel kritisch je innerlijke stem onderzoeken en jezelf durven bevragen/voelen of hierin nog iets van schaduw werkzaam is die geprojecteerd wordt op de buitenwereld.
Onderscheidingsvermogen is eigenlijk gewoon waarnemen en een innerlijke beoordeling maken van een situatie of mens of dier. We doen het dagelijks allemaal en het is erg helpend in het leven. Kan ik nu oversteken? Spreekt deze groente me aan, ziet hij er fris en gezond uit? Wil ik op vakantie naar Scandinavië of liever naar Zuid-Europa. Voelt het veilig om nu deze hond te aaien?
We hebben allemaal een innerlijk richtsnoer/kompas dat ons belletje doet rinkelen. En dat is maar goed ook. Als we niet zouden beoordelen, inschatten (wat voor mij een combinatie inhoudt van een goed werkende intuïtie en gezond boerenverstand) zou het behoorlijk chaotisch kunnen worden.
Daarnaast is het helemaal prima, dat jij met bepaalde zaken resoneert en met andere niet. Als jij niet van een koud klimaat houdt, betekent dat niet dat je een oordeel hebt over Scandinavië. Als jij waarneemt dat een banaan een rotte plek heeft, betekent dat niet dat je de rotte plek afwijst vanuit je ego. Je voelt gewoon vanuit een innerlijk neutraal registratiesysteem of jij dit tot je wil nemen of toch liever niet.
Alles staat en valt met de ontwikkeling van je bewustzijn.
Enerzijds is dit jouw helderwetendheid over hoe zaken in elkaar steken zonder dat je het begrijpbaar kunt uitleggen. En anderzijds is het datzelfde helderweten wat maakt dat je soms zwijgt en
soms spreekt, omdat je ook helder weet wat je over jezelf afroept.
Het is een dunne lijn… Natuurlijk ben jij het die zaken waarneemt maar of het altijd je ego is dat op basis vanuit onbewuste/ongeliefde eigen schaduw etiketjes plakt of je hoger zelf dat energetisch onderscheidingsvermogen afgeeft, merk je bijvoorbeeld aan de lading, die hetgeen je beoordeelt, in je oproept..
Het opgelegde credo, niet mogen oordelen kan een valkuil zijn voor velen die energetisch helder waarnemen. Het kan opnieuw een manier worden om dat wat je voelt en weet het zwijgen op te leggen.. Wat veel hooggevoelige zielen eigenlijk al hun leven lang doen.
Blijf kritisch op jezelf maar vertrouw je eigen oordeel ook. Een oordeel hoeft geen lading te hebben maar kan ook een neutrale waarneming zijn. Zoals je het weer beoordeelt, opmerkt dat het fris is en regenachtig en dat jij daar niet zo van houdt. Dat wil niet zeggen dat je dit weer veroordeelt..
De zin, je mag niet oordelen is misschien wel het heroverwegen waard.. In elk geval in jezelf. Toets jezelf aan je hoger zelf, dat is niet aan een ander, dat is aan jou, alleen jij weet wat voor jou kloppend is..
Of en hoe je daarmee naar buiten komt, is een tweede en blijft een persoonlijke keuze. Maar je eigen oordeel steeds weer censureren, want ja, wie ben ik.. kan ook maken dat je je wetend vermogen niet durft te ownen en je intuïtie onterecht negeert.. met alle gevolgen van dien...
Astrid Esmeralda