Twee diepe angsten

In het daadwerkelijk bouwen van nieuwe wegen in het bewustzijn heel je je oude pijn. Zo vaak kon dit níet. Je bent zo vele keren eerder op aarde geweest toen het nog onmogelijk was om nieuwe wegen te bewandelen. Het bewustzijn was toen nog teveel gevangen in structuren van macht en autoriteit, mensen werden toen nog bekneld door angst, door overlevingsangst op het fysieke vlak, of angst voor uitstoting op sociaal vlak. Beide angsten werken diep door in mensen.

Als je niet weet wie je bent, als je ondergedompeld bent in structuren van onbewustheid die door de maatschappij in stand gehouden worden, dan geloof je dat je je lichaam bént.

Overlevingsangst raakt dan je diepste kern.

Doodgaan wil dan zeggen vernietigd worden. Er komen dan in mensen diepe impulsen op gang die daartegen in opstand komen. Die leiden ertoe dat je desnoods een ander vernietigt om zo je eigen voortbestaan zeker te stellen. Dit is een uiterst basale primitieve angst. En dan is er ook nog de angst voor sociale uitstoting. Niet meer bij de groep horen, daar ben je als mens heel bang voor. Als je je niet bewust bent van je zielezelf, van je goddelijke kern, dan denk je a) dat je je lichaam bént en b) dat je de sociaal gevormde persoonlijkheid bent die in je lichaam zit. Die persoonlijkheid, zoals die in het verleden is gevormd vanuit maatschappelijke invloeden, werd en wordt nog steeds door angst geterroriseerd. Je wil bij het geheel horen, je wil gezien worden door andere mensen. In ieder mens zit een hulpeloos deeltje dat opgepakt, goedgekeurd en geliefkoosd wil worden. Dit is het deel van jou dat er bij wil horen. In ieder mens is dat heel sterk. Jullie komen immers nog maar net tevoorschijn uit een manier van denken, leven en samenzijn, die geheel in de ban was van machteloosheid, angst, en overheerst worden.

 

Voel nu binnen in jezelf, in je energieveld, waar die oude energieën nog werkzaam zijn. Voel dit intuïtief. Kijk eens of je in je aura of lichaam grijze of donkergrijze plekken kunt zien. Vraag of je die kunt zien. En voel of daar oude energieën werkzaam zijn, energieën zoals angst, overdreven gehoorzaamheid, angst om te overleven en angst om uitgestoten te worden en daardoor eenzaam te zijn, alleen te zijn. Dit zijn de twee grootste angsten die mensen van de oude tijd belemmerden. En de overgang naar de nieuwe tijd is een heel grote. Je kunt je wel voorstellen dat er heel veel moet gebeuren om die oude angsten los te laten, om echt te gaan vertrouwen op het hart, op het nieuwe, op een nieuw bewustzijn dat zegt: jij bent niet je lichaam; je lichaam is deel van jou, een kostbaar deel waarin je tijdelijk woont en jezelf uitdrukt. Weet dat jij veel meer bent dan dat. Je bent een zielebewustzijn, een levend licht dat onafhankelijk is van lichamelijke en materiële vormen.

 

Wat een sprong is dit in het bewustzijn! En misschien nog wel een grotere sprong is het je vrij te maken van sociale dwang. Want vaak duwt sociale dwang, bij de groep horen, je naar het laagste vibratieniveau toe. Vaak gebeurt dit via een machtsstructuur of een dominante persoon, die inspeelt op de grootste angsten in mensen. Daardoor wordt een wij-gevoel gecreëerd, een gevoel van verbondenheid, en tegelijk een zich verzetten en afzetten tegen mensen die anders denken, of tegen iets wat buiten de eigen groep valt.

Zo krijg je een wij – zij – denken, waarbij het van levensbelang is om bij de eigen groep te horen. Daartoe moeten de angsten steeds weer bevestigd worden en ook de remedies, de manieren om die angsten te bezweren. Die remedies bestaan vaak uit gewelddadig en overheersend gedrag jegens andersdenkenden die buiten de eigen groep staan. Je kunt op dit moment wereldwijd zien dat deze thema’s sterk naar boven komen.

 

Er wordt nu een beroep gedaan op een groter bewustzijn in mensen, een bewustzijn dat verbindt en het gelijke in andere mensen ziet, ook al komen die uit een totaal andere omgeving, met een andere geschiedenis en een andere cultuur. Het gelijke zien in de ander, ook wanneer die heel anders is, dat is de opdracht van deze tijd: op innerlijk vlak, maar ook tussen landen en culturen. Dat is de grote doorbraak die deze wereld moet gaan helen.

 

De grootste stap hierbij is je losmaken van je bepaaldheid door je lichaam en je maatschappelijk gevormde persoonlijkheid, er boven uitstijgen en weer de roep van je ziel gaan herkennen. Je ziel vertelt je dat alles mogelijk is, terwijl de angst je influistert dat heel weinig mogelijk is, dat je je moet beschermen, bijvoorbeeld tegen anderen of tegen ziektes.

 

De ziel die in jou woont is dapper en sterk. Ze doorbreekt grenzen. Tot jullie, degenen tot wie ik nu spreek, wil ik zeggen: jullie zijn al vele levens lang bezig het bewustzijn te helpen vergroten op aarde. Je hebt al eerder dan in dit leven geproefd van het gevoel van eenheid waarover ik spreek, het feit dat je meer bent dan je lichaam. Het gevoel van één zijn met een ander, ook al komt hij van een hele andere achtergrond, jullie kennen dit al. Dat je niet moet uitgaan van klassen en standen, jullie weten dit al. Maar deze energie was niet altijd welkom op aarde. Omgaan met het verschil tussen hoe jij voelt en denkt, en hoe de wereld of de meerderheid van mensen voelt en denkt, dat was een leerproces voor jullie..

 

Vergeet niet dat heel veel mensen anders zouden willen denken, anders zouden willen voelen. Voor niemand is het fijn om in de greep van de angst te leven. Niemand wil dat! In deze tijd zie je gebeuren dat een steeds groter deel van de mensen genoeg heeft van een leven dat gebaseerd is op angst. Er is nu in de aardesfeer heel veel energie, en een sterk besef dat het ook anders kan. Mensen worden wakker, zeker de jongeren, de nieuwe generaties die op aarde geboren worden. Steeds meer proeven zij van deze nieuwe energie, die jullie al eeuwen lang met jullie meedragen, en ze nemen steeds minder genoegen met het oude.

 

Vanuit de bestaande denkpatronen wordt de energie van de nieuwe generatie gezien als wild, niet passend in de bestaande ordening, als chaotisch of leidend tot gedragsproblemen. Maar het zijn geboortestuipen: er wil iets nieuws geboren worden!

Nu kom ik tot het belangrijkste punt in mijn verhaal. En dat is dat jullie in deze tijd hier zijn om als begeleiders, als vroedvrouwen te dienen voor de geboorte van deze nieuwe energie.

 

Dit vraagt heel veel van jullie die de trauma’s van miskenning en verstoten worden nog bij jullie dragen. Jullie weten wat het is om veroordeeld te worden om je nieuwe ideeën. Sociaal geïsoleerd raken, anders zijn, is deel van jullie erfenis; dit heeft emotionele wonden achtergelaten. Daarmee ben je nu geboren. Die emotionele wonden zaten al in je, voordat je aan dit leven begon.

Juist nu wordt van je gevraagd om uit je schulp te komen en jezelf te laten zien. Om mee te helpen die nieuwe energie, die zich steeds duidelijker, vooral in jonge mensen manifesteert, te geleiden, te begeleiden, als het ware te kanaliseren. Doordat jullie bij uitstek begrip hebben van zowel het oude als het nieuwe – één been van jullie staat als het ware nog, geblesseerd en al, in het oude – kunnen jullie compassie hebben met mensen die bang zijn om verstoten en eenzaam te worden. Jullie kunnen ook mededogen hebben met mensen die doodsbang zijn om te sterven, omdat ze ervan overtuigd zijn dat er niets is buiten dit leven hier. Jullie bewustzijn is vergroot, juist doordat je in het donker hebt moeten leven en werken. Daarom ook zijn jullie degenen die een brug kunnen slaan tussen het oude en het nieuwe. Dat is de reden dat ik een beroep op jullie doe. Ik vraag jullie om je plaats in te nemen. Ik weet hoeveel moeite je dit kan kosten. Je bent er immers zo aan gewend geraakt dat er voor jou geen plaats is. Je voelt je nu moegestreden. Voor jou hoeft het eigenlijk niet meer. En juist nu wordt er een beroep op je gedaan. Maar juist dit punt – het punt waarop je denkt ‘voor mij hoeft het allemaal niet meer’ – is het scharnierpunt, het punt waarop je kunt laten gebeuren wat er door jou heen wil stromen. Je persoonlijke wil, je ideeën over hoe het volgens jou zou moeten gebeuren, laat je los. In plaats daarvan laat je je meer meebewegen met de stroom van je ziel.

Door de kracht die je hebt ontwikkeld, en ook door de pijn die je hebt geleden, is op een of andere manier je ego gebroken. Dit is een pijnlijk proces omdat elk ego zich verzet tegen pijn en gebroken worden. Toch is dit de enige weg. In die zin zijn de pijn en de trauma’s die je met je meedraagt, deel van de weg. Wanneer je ze werkelijk doorvoelt en met compassie omringt, laat je los, ben je bereid in zekere zin te sterven, omdat je weet dat er iets groters is wat jou draagt. Je geeft je over aan je diepste en ware kern en strijdt niet meer met de aardse werkelijkheid. Ook het overtuigen van anderen geef je op. Je bent helemaal jezelf geworden. Je bent hier niet meer om anderen te veranderen, en ook niet meer om jezelf te veranderen. Je bént gewoon. En dít is nou precies je brugfunctie, de plek die voor jou bestemd is. Dit bedoel ik, wanneer ik het heb over ‘je plaats innemen’. Heb compassie met jezelf, met de oude pijn die er nog in je leeft. Laat het allemaal gewoon gebeuren. Zie dit als deel van je weg, laat het er zijn. Genezing volgt vanzelf, je wordt van alle kanten geholpen. Alles wat streeft naar leven, groei en vreugde, wil jou terzijde staan: gidsen, helpende krachten vanuit het universum. Je hoeft alleen maar bereid te zijn je plaats in te nemen en tegen jezelf te zeggen: ik laat me niet meer door oude angsten leven. Ze zijn er nog wel, maar ik ben meer, veel meer dan dat, en daaraan herinner ik mezelf, elke dag opnieuw. Je zult zien dat het leven je dan vanzelf op de plaats brengt waar jij thuishoort: waar je je goed voelt, waar je vreugde en blijdschap kunt ervaren, waar het lichtwerker zijn, het brenger van verandering zijn, niet meer zwaar voelt, niet meer als een lijdensweg. Dat behoort dan tot het verleden, dat is niet meer je bestemming.

De weg naar het nieuwe betekent, ook voor jou, een nieuwe geboorte, betekent in vrede zijn met de aarde en daar op natuurlijke wijze je plek innemen.

 

Kijk tenslotte eens of er bij deze woorden – je plek innemen, je natuurlijke plek innemen – spontaan beelden in je opkomen. Misschien zie je nu plekken uit je leven van alledag omhoog komen. Of specifieke situaties en bezigheden. Of misschien verschijnt er zoiets als een mogelijkheid in de toekomst. Waar voel jij je echt ontspannen bij? Waar word je echt blij van? Daar kun jij van nature je energie laten stromen.

 

Kijk eens of iets jou roept. Misschien verschijnt er het gezicht van iemand, misschien zie je iets anders, een omgeving wellicht. Is er iets dat jou uitnodigt op een blije manier, zo van: kom hier naartoe? Wees dan niet bang om dat uit te proberen, uit te zoeken. Je hebt vrije speelruimte.

 

In je kracht komen betekent thuiskomen op aarde als die je bent, betekent je plek innemen. Dit klinkt heel eenvoudig, maar het is het eindpunt van een lange reis als ziel. Ik vraag je: geef je daaraan over, want het is niet meer zo ver weg.

 

Dank je wel voor jullie aandacht.

© Pamela Kribbe

www.pamela-kribbe.net