Pamela Kribbe channelt Maria
Lieve mensen, lieve vriendinnen, ik ben moeder Maria.
Een energie van zachtheid kom ik jullie brengen.
Die hebben jullie nodig, want je bent in het leven op aarde verwond geraakt. Die wonden kunnen je soms zo diep raken dat je het spoor even kwijt bent, en je afvraagt: kan ik dit aan? Kan
ik dit dragen? Wat is de bedoeling hiervan?
Eerst wil ik jullie ervan doordringen hoe groot, hoe moedig en hoe mooi jullie zijn; ik wou dat je jezelf door mijn ogen kon zien. Ik zie de kern van moed en vastberadenheid in jullie. Ondanks alle pijn die je tegenkomt, is er een vlam, een innerlijke drijfveer om dit onder ogen te zien.
Je bent als een vogel, een mooie hemelse vogel die in een gevangenis terecht is gekomen, in een donkere, muffige, stoffige ruimte. Toch kom je daar iets doen in die gevangenis. Je komt er een kind ophalen, dat verstopt zit in een van de hoekjes. Dat kind is als het ware verlamd van angst door de beperkende ideeën van mensen, en van de maatschappij om zich heen. Die gevangenis is niet echt, maar voor het kind voelt dit wél zo, zijn de muren heel stevig en is de ruimte heel donker. Jij komt dit kind ophalen. Er is een raam in die gevangenis, maar eerst moet je het kind zien te vinden.
Stel je maar voor dat je in die donkere ruimte aanwezig bent als een vogel of een engel. Jouw lichaam, jouw wezen straalt licht uit. In die muffe ruimte, bedompt, straal jij een zacht, blauwig licht uit. Het kind ziet dit licht. Het voelt iets opspringen in zijn hart, want het herkent in jou de energie van thuis, van vertrouwen en licht. Zeg nu tegen dit kind: kom maar, kom maar tevoorschijn! Ik ben je moeder.
Voel even de moederenergie in jezelf, de warmte in je hart; het begrip dat je hebt voor dat wat kwetsbaar en vervormd is, verbroken in jezelf, maar ook in anderen. Voel die zachtheid in je hart. Jullie dragen allen die moederenergie in je.
Ik was een vertegenwoordiger daarvan in dat ene leven op aarde dat ik de moeder van Jeshua was. Maar het is een universele energie; een energie die leven geeft, die koestert en ook vrij laat.
Deze energie kom ik jullie brengen.
Het is mijn diepste wens dat je die gaat herkennen in je hart, want je hebt deze energie hard nodig om jezelf te helen.
Laat het kind nu tevoorschijn komen, en begroet het met je ogen en met je handen. Misschien ziet het kind er verwaarloosd uit, is het bang en afwerend, of juist verdrietig en kwetsbaar. Kijk ernaar. Neem het dan in je armen en troost het. Je probeert niets te veranderen, je omhult het kind gewoon met zachtheid, want die heeft het nodig.
Wanneer je het kind helemaal bij je voelt, het ook helemaal accepteert zoals het is, dan wordt het één met jou; je herkent het dan, want je bent het zelf. Het innerlijk kind is geen apart wezen; maar een aspect van jou, van jouw aardse zelf. Doordat jullie als mens geneigd zijn je emoties te onderdrukken of te verwaarlozen, wordt het soms een apart iets, een deel van jezelf dat opgesloten is geraakt, omdat het zijn spontaniteit niet mag laten zien. Dan kan het helpen om het innerlijk kind op deze wijze te visualiseren en zo te ontmoeten. Maar onthoud dat je één bent met dit kind: het is het leven in jou, het spontane leven met zijn emoties en passie.
Voel nu de levensenergie van dit kind, zijn onschuld en oorspronkelijke vreugde. Elk kind heeft vreugde in zich: de wil om te leven, te onderzoeken en ervaren. Laat de oorspronkelijke levensenergie van dit kind weer toe in je lichaam en in je energieveld, dus niet de pijn en de lasten van het verleden, maar de oorspronkelijke levendigheid en bezieling. Realiseer je: dit kind is onverwoestbaar. Je hebt vele levens geleid, trauma’s meegemaakt en pijn doorstaan. Het kind in jou wil nog steeds leven, maar het heeft wel jouw zorg nodig.
Omhul het daarom met jouw liefde en vlieg dan samen met het kind weg uit die stoffige gevangenis. Kijk maar hoe je dit doet. Misschien vallen de muren vanzelf weg, staat het raam wagenwijd open. Vind een weg naar buiten. Spreid je vleugels uit; laat je meedeinen op de lucht en voel je vrij. Voel je beschermd door de krachtige vleugels van deze vogel of deze engel. Je wordt echt gedragen in je leven. Je hoeft het niet alleen te doen. Wanneer je goed luistert naar je hart, zijn er krachten om je heen die jou willen helpen, keer op keer.
Je mag ook gerust vergissingen begaan, dat is heel menselijk. Je bent hier om te leren of beter gezegd om te spelen en uit te proberen. Je mag ook gewoon struikelen; gun dit jezelf. Net als een kind dat leert lopen of fietsen: dat moet ook mogen vallen en geschaafde knieën krijgen. Doe niet te moeilijk over ‘fouten’ die je hebt gemaakt. Krabbel weer op, en voel volop de steun die je van het universum krijgt. Voel je gedragen door de wind van het leven.
Dank je wel voor je aandacht.
Voel even de energie van liefde, hier verzameld, hier om je heen.
© Pamela Kribbe