Voel weer hoe het was

 

Mijn energie, die van de aarde, beweegt mee met degenen die op mij leven, dus ook met de mensheid, en staat open voor jullie energie. Die absorbeer ik. Ik leer ervan en probeer je aan te reiken wat voor jou steunend en goed is. In mijn hart ben ik vrij, niet onderhevig aan dualiteit. Daardoor kan ik voelen wat mensen nodig hebben en dat op energetisch niveau aanbieden.

In jouw lichaam is die hartenergie ook aanwezig; die is van nature gericht op evenwicht, op balans. Energetisch zijn jouw lichaam en ik met elkaar verbonden en vormen wij een geheel.

 

Ik zei zojuist dat ik in mijn wezen, in mijn kern, niet gebonden ben aan dualiteit. Dat is wel het geval voor het aardse leven op zich in planten, dieren en mensen: er is geboorte en dood, ziekte en gezondheid, jeugd en ouderdom; naast emoties van liefde en licht zijn er emoties van wanhoop en angst. Dat zijn allemaal aspecten van het leven op mij. In mijn kern ben ik vrij van emoties, maar ik geef er wel ruimte aan.

Voel wie ik in mijn kern ben. Ik maak deel uit van de kosmos als geheel, en heb daarbinnen toegestemd in mijn rol als drager van de mensheid. Ik begeleid jullie op je weg, maar kan die weg niet van je overnemen. Dat wat jullie specifiek als mensheid bezig zijn te volbrengen, waar jullie naar toe groeien, dat is iets van jullie.

 

Jullie – de mensheid als geheel – dragen bijzondere krachten in je: scheppingskracht en het vermogen iets nieuws te brengen, iets nieuws te creëren. Daar wil ik ruimte aan geven, ook al betekent dit soms dat het jullie onderdompelt in de dualiteit, en dat je niet meer kunt voelen dat je daar in wezen ook vrij van bent. Je bent immers een ziel die vrij is van geboorte en dood, die eeuwig is. Dat gevoel raken jullie tijdens je leven op aarde wel eens kwijt. Maar als je mij vertrouwt, kan ik jou dat gevoel in de kern terug geven.

 

Bedenk dat ik het niet ben die jou in de dualiteit stort. Nee, dat is de door de mensheid zelf gecreëerde sluier van angst, onwetendheid, en zelfverlies. Daardoor valt het leven op aarde jullie soms zo zwaar. Dit is echter niet altijd zo geweest. Er zijn op aarde tijden geweest, waarin gemeenschappen van mensen in totale vrede en harmonie met zichzelf en met de natuur leefden. Zojuist, tijdens het mediteren, heeft een aantal van jullie zo’n leven herkend en gevoeld: een leven waarin je je van nature welkom voelde op aarde als mens, als kind en ook als het zielewezen dat je bent.

 

Als je nu begint aan een aards leven, treedt er vaak bijna onmiddellijk een gespletenheid op tussen wie je werkelijk bent en dat wat de omgeving van je verlangt of aan je opdringt. Vaak gebeurt dit vanuit angst en onzekerheid. Meteen is er al die kloof tussen ‘wat voel ik?’ en ‘wat mag, wat mag er zijn, wat wordt er van mij verwacht?’ Je hebt op aarde levens geleid, waarin je binnenkomst veel soepeler was, waarin je je zielsenergie bij je kon houden terwijl je opgroeide, waarin je zelfs werd aangemoedigd om die in zachtheid en vreugde te ontplooien.

 

Ook in die levens en in die gemeenschappen was er discipline, maar dat was er een met zachte hand; die was in harmonie met de menselijke natuur. Zo werden kinderen in die samenlevingen getraind om hun innerlijke wereld serieus te nemen. Hun werd geleerd om eerlijk en open te luisteren naar hun emoties, naar de stemmen die ze van binnen hoorden, naar angsten, naar oordelen. Dat is het teken van een volwassen samenleving: daarin wordt . de binnenwereld van mensen serieus genomen. Nu zien we vooral fixatie op de buitenwereld: op kennis die je in staat stelt dingen te maken, te bouwen, te organiseren, of met je geest te analyseren en te ordenen. Dat is allemaal op het uiterlijke gericht ten koste van het omvangrijke terrein van de innerlijke werkelijkheid die uiteindelijk ten grondslag ligt aan en de schepper is van de buitenwereld, van de uiterlijke werkelijkheid. De hele aandacht daarvoor is verloren gegaan, maar niet helemaal.

 

De sporen van oude gemeenschappen en samenlevingen, waarin in liefde werd geleefd vanuit natuurlijke betrokkenheid op elkaar, vanuit kennis van de ziel en de innerlijke werkelijkheid, zijn nog steeds in het energetisch veld van mij, de aarde, aanwezig. Ook al zijn ze fysiek van de aardbodem verdwenen, ze leven nog steeds voort in mijn geheugen en in het collectief geheugen van de mensheid. Ik wil je vragen het geheugen van de mensheid op te frissen door eerst jezelf te herinneren, en weer naar boven te halen hoe het was om in zo’n gemeenschap geboren te zijn, omringd door zielsverwanten en vanuit een vanzelfsprekend contact met je innerlijk wezen, je kern, je ziel. Voel hoe licht het leven dan kan zijn. Er zijn dan weliswaar nog steeds pijnlijke gebeurtenissen zoals de dood van geliefden en andere verlieservaringen, en ook pijn en onbegrip, maar dat gebeurt allemaal tegen een achtergrond van vrede, begrip, en geborgenheid. Samenzijn en opgroeien temidden van gelijkgestemden geeft een diep gevoel van veiligheid, van er mogen zijn, van je vrij mogen ontwikkelen.

 

Voel weer hoe dat was. Misschien zie je beelden bij de gemeenschap waar je ooit deel van uitmaakte. Concentreer je even op wie je toen was, op de energie die je uitstraalde en het vanzelfsprekende gevoel van welzijn dat je had. Je kon open zijn naar andere mensen, naar je omgeving, omdat je een basis had in jezelf. Je voelde je goed over jezelf. Je twijfelde er niet aan dat er speciaal voor jou ruimte was, dat jij iets had bij te dragen aan het geheel. Dat wás eenvoudig zo, en iedereen wist dat. Voel hoe jij daar precies ontving wat je nodig had: bekrachtiging vanuit je omgeving. Er waren mensen om je heen die jou begrepen en die je waardevolle adviezen gaven, en bovenal: die een sfeer van harmonie en wijsheid voorleefden. Zie dit nu als een heel mooi geschenk dat je in het verleden mocht ontvangen.

 

Jullie zijn de stichters van deze energie, van deze vorm van gemeenschappelijkheid en samenzijn. Jullie zijn de scheppers en stichters van die energie in deze tijd. Nu is het niet meer vanzelfsprekend om in zo’n bedding van veiligheid op te groeien, maar in je hart dragen jullie de herinnering eraan, de herinnering aan een leven vol harmonie, waarin je je spirituele gaven van nature kunt ontplooien, je liefde, je gevoel voor schoonheid en harmonie, je creativiteit, je warmte. Jij bent bedoeld om dat licht, om die ervaring en dat weten vanuit het verleden nu als een zaadje op aarde te planten en voort te zetten. In dat verleden kwam er een moment dat jullie als lichtwerkers op jezelf werden teruggeworpen, dat je niet meer deel kon uitmaken van dat vanzelfsprekende web van geborgenheid en gelijkgestemdheid. Je ziel wist dat je een zware opdracht mee kreeg, en dat het uiteindelijk de bedoeling zou zijn deze energie van warmte en bemoediging te ontvangen om die te kunnen doorgeven op plekken waar die niet aanwezig is. Dat is de essentie van lichtwerk: het licht aansteken waar het niet schijnt. Allereerst in jezelf. Want het licht voor anderen aansteken kun je alleen, als jij in en met jezelf veilig kunt zijn en de ruimte kunt creëren die toen vanzelfsprekend was. Dat gebeurt dan eigenlijk vanzelf. Die ruimte van koestering en trouw aan jezelf eerst in jezelf creëren: dat is het belangrijkste.

 

Ik vraag je om dat nu te doen. Kijk op dit moment werkelijk met eerbied naar jezelf. Voel eerst eens hoe oud je bent, hoe vaak je hier op aarde als mens al geleefd hebt. Denk eens aan al die ervaringen die je hebt verwerkt en in je opgenomen, ervaringen van licht en van diepe duisternis. Neem jezelf serieus. Respecteer je volwassenheid. Soms vinden jullie jezelf net kleine kinderen die het niet meer weten, die geen uitweg zien. Maar de tijd is voorbij dat er van buitenaf een leraar verschijnt die je gaat zeggen wat je moet doen. Nu komt het er juist op aan dat je alleen kunt en durft te staan, dat je werkelijk naar binnen reikt en ziet welke schatten je daar al verzameld hebt door al die levens heen. Nu is er niet meer die koesterende aanwezigheid van een gemeenschap die jou begrijpt en beschermt. In die zin sta je er alleen voor. Maar dat hoort nu precies bij jouw weg en je evolutie. Nu kun je het alleen, en je kunt het echt. Het gaat om geloven in jezelf.

 

Maak contact met mijn kern, met mijn hart dat onafhankelijk is van tijd, geboorte en dood. Ik was er in al die levens die jij hier op mij hebt geleefd. Voel ook jouw tijdloze kern. Je weet al zo veel en je bent al zo rijk van binnen. Maak contact met je licht binnen in je en voel het nu door je heen stromen. Voel het door je hele lichaam stromen tot in je tenen en vingertoppen. Voel je voeten stevig op de grond staan; je bent een krachtig mens. We hebben jou nodig, want jij kunt het geheugen van de mensheid opfrissen, herinneren aan een trilling van harmonie en liefde die nu zo nodig is, die mensen zo erg missen. Jullie hebben kennis van de innerlijke wereld van mensen en van jezelf. Jullie weten, jullie kennen de diepte van gevoelens en jullie kunnen accepteren wat er in mensen leeft. Daarmee breng je liefde en veiligheid in deze wereld, een wereld vol angst en twijfel. Dat is jullie roeping. Houd voor ogen dat ik met je samenwerk.

 

De energie van de oude gemeenschappen van licht kan nu over de hele wereld uitgezaaid worden. Niet langer is het de bedoeling dat er eilandjes gevormd worden, alleen maar kleine eilandjes van harmonie en vrede. Het is nu de bedoeling dat alles er bij betrokken wordt. Dat is de reden waarom jullie je over de hele wereld verspreiden. Eerst alleen, maar geleidelijk aan zullen er verbindingen en netwerken ontstaan, zullen jullie weer als gelijkgestemden gaan leven, maar dan allesomvattend. In deze tijd is er zoveel verandering gaande. Eilandjes zijn niet meer genoeg. Nu is het tijd voor een mondiaal ontwaken. Ook al lijkt het soms niet te doen, geloof toch in jezelf! Jij hebt kiemen bij je, kiemen van licht. Durf ze zichtbaar te maken en te zaaien. Dat is je werk. Dat is wie je bent. Geloof er in.

 

Dankjewel voor je aandacht.

 

© Pamela Kribbe
www.pamela-kribbe.net