Vrouw met migraine wordt gered van overdosis medicijnen en voegt zich even bij God.
BDE - Bijna-doodervaringen - zijn persoonlijke getuigenissen van mensen die door deze ervaring erachter komen dat de zogenaamde dood niet bestaat.
“Ik werd midden in de nacht wakker met een zware migraine. Ik had al sinds mijn tienerjaren af en toe last van migraine, maar deze migraine was extreem pijnlijk, en ik had behandeling moeten zoeken bij een spoedeisende hulp. Maar omdat ik op dat moment jonge kinderen had, wilde ik hen of mijn man niet wakker maken, dus probeerde ik mezelf te behandelen.
Ik nam mijn voorgeschreven migraine-medicijnen, maar die boden geen verlichting van de hevige pijn. In plaats van een uur te wachten met de tweede dosis, zoals de instructies aangaven, wachtte ik 20 minuten en nam toen de tweede dosis. Ik nam ook twee vrij verkrijgbare pillen tegen migraine.
Ik ben altijd extreem gevoelig geweest voor medicijnen, maar op dat moment dacht ik daar niet aan. Ik was alleen gefocust op het verlichten van de ondraaglijke pijn.
Na het innemen van de medicatie werd ik erg slaperig en keerde terug naar bed. Hoewel ik hevige pijn bleef voelen, viel ik in slaap, maar ik werd wakker door naar adem te snakken. Ik realiseerde me al snel dat wanneer ik in slaap viel, ik stopte met ademen. Ik had mezelf per ongeluk te veel medicijnen gegeven en ik was bang dat ik in slaap zou vallen en zou sterven. Ik zei een eenvoudig gebed: "Lieve God, laat me alstublieft niet sterven. Ik wil een moeder en echtgenote zijn." Terwijl ik het gebed zei, was ik er niet zeker van of God wel bestond.
Onmiddellijk na het bidden, kwam er een aanwezigheid over mijn bed.
Ik lag op mijn rug met mijn ogen dicht, maar ik kon voelen dat er een schaduw was geworpen toen iets zich over mij bewoog en toen naast mijn bed ging staan. Zodra ik de aanwezigheid voelde, werd ik bang, en ik hield mijn ogen opzettelijk dicht.
Ik hoorde een stem een boodschap aan mij overbrengen. Hij zei: "Een engel des Heren stond bij hen, en de heerlijkheid des Heren scheen rondom hen, en zij waren zeer bevreesd." (Ik heb deze passage later opgezocht en het is Lucas 2:9 in de American Standard Version van de Bijbel).
Toen ik me realiseerde dat er een engel was gekomen om me te helpen, voelde het alsof de engel zijn hand door mijn huid liet glijden en rechtstreeks in mijn buik.
De vingers van de engel grepen zachtjes de buitenwand van mijn maag en een gevoel van statische-achtige energie bewoog zich door mijn maag en omhoog door mijn torso. De gewaarwordingen waren niet pijnlijk, maar ze waren erg schokkend.
Terwijl ik probeerde te begrijpen wat ik ervoer, voelde ik de aanwezigheid van mijn overleden vader en ik kon hem tegen me horen praten. Hij probeerde me te troosten door herhaaldelijk en heel kalm te zeggen: "Het komt goed met je. Het komt goed met je. Het komt goed met je."
Toen werd ik me bewust van een grote, krachtige aanwezigheid die boven mijn lichaam zweefde. Toen ik de extra aanwezigheid opmerkte, zag ik in mijn innerlijke visie een prachtige kristalblauwe waterval. Het water had de mooiste blauwtinten die ik ooit gezien had en ik verwonderde me over de helderheid van het water.
Verblindend wit licht danste en fonkelde op het wateroppervlak. Ik had het gevoel van vloeibare liefde die in mijn hart stroomde.
De liefde was zo puur en overweldigend, dat ik onmiddellijk begon te huilen.
De vloeibare liefde stroomde door mijn hart en vulde mijn borstholte tot het punt dat ik mijn longen niet voldoende kon uitzetten om in te ademen. Ik was mij ervan bewust dat ik moeite had met ademhalen, maar dat verontrustte mij niet.
Ik werd volledig in beslag genomen door de liefde en niets anders deed er nog toe. Op dat moment haalde ik bewust en onbevreesd mijn laatste adem en gaf me over aan de liefde.
Ik bewoog uit mijn lichaam, voegde me bij de grote aanwezigheid, en besefte plotseling: “Dit is God.”
De aanwezigheid was oneindig en zo krachtig dat ik wist dat het alleen God kon zijn
Ik was onmiddellijk bezorgd dat God me zou veroordelen omdat ik te veel medicijnen had genomen, maar het oordeel kwam niet.
Ik zocht naar het oordeel in de prachtig verlichte duisternis, maar er was geen spikkeltje oordeel te vinden.
Toen ik me verruimde in de onvoorwaardelijke liefde, stroomde er dankbaarheid uit mijn binnenste. Ik realiseerde me dat deze glorieuze liefde en volmaaktheid datgene was waarnaar ik gedurende mijn tijd op aarde had gezocht, maar ik had het daar niet kunnen vinden.
Ik was thuis.
Ik voelde oneindige genade, grenzeloze vreugde, volmaakte vrede, heelheid, volledige aanvaarding, en totale aanbidding. De volmaakte liefde was de Bron van al wat is, Eenheid, en het was in deze volmaaktheid dat ik wilde blijven.
In mijn gelukzalige toestand kostte het mij alle energie die ik kon opbrengen om telepathisch te communiceren: "Neem mij." Met deze twee woorden probeerde ik te communiceren dat ik voor altijd in de pure liefde wilde blijven.
Ik bleef mij uitbreiden in een toestand van overweldigende gelukzaligheid en ik werd zo groot als de kosmos en besefte spoedig, dat ik oneindig was. Op dit punt kon ik mij niet herinneren dat ik een dochter, zuster, moeder, echtgenote of vriendin was geweest.
Ik had geen besef van de vorige rollen die ik had gespeeld of dat ik ooit een lichaam had gehad. Ik was gewoon geest, wezen, bewustzijn.
Ik mocht mij uitbreiden tot ik het gevoel kreeg dat ik de eeuwige liefde niet kon bevatten en ik een punt naderde waarop ik in een miljard atomen zou exploderen en voor altijd bij God zou zijn.
Ik verwelkomde de explosie met vreugde, maar in de allerlaatste milliseconde voor de explosie van mijn wezen, werd ik uit de eeuwige liefde getrokken en landde ik met een schok terug in mijn lichaam
Ik merkte onmiddellijk dat mijn haar en mijn kussen nat waren van de tranen die ik had gehuild toen de liefde mijn hart en geest verteerde. Ik heb geen idee hoe lang ik bij God was, misschien maar een paar minuten.
Maar toen ik terugkeerde naar mijn lichaam, was het volledig genezen. De medicijnen waren uit mijn lichaam verwijderd. Ik was niet meer slaperig van de grote dosis medicijnen en ik ademde normaal.
Mijn hoofd was volledig pijnvrij alsof ik nooit migraine had gehad. Gewoonlijk voelde mijn hoofd na een zware migraine nog minstens 24 uur zeer pijnlijk aan, maar nu kon ik tegen mijn hoofd duwen en geen pijn of gevoeligheid voelen.
Ik wist dat ik iets had ervaren dat elke aardse ervaring die ik ooit had gehad, te boven ging.
Ik accepteerde dat ik een wonderbaarlijke genezing had ervaren. Ik was geholpen door een van Gods engelen, getroost door mijn vader in de hemel en had de gelegenheid gekregen om bij God te zijn voordat ik naar mijn genezen lichaam terugkeerde.
Door dit wonder twijfel ik er niet meer aan dat er een God is en ben ik niet meer bang voor de dood.
Ik zie er heel erg naar uit om weer thuis bij God te zijn.”