Vrouwen zoals ik die hun vuur herontdekken, die hun waarheid hervinden

Soms ontstaan er woorden vanuit een dieper weten. Niet om uit te leggen, maar om te herinneren. Deze tekst stroomde uit mijn hart, geworteld in het nu, gedragen door het licht van zovele vrouwen die ons zijn voorgegaan én naast ons staan.

Laat je raken, herinner je wie je bent en voel je welkom.

Ik Ben Hier Nu.

“Mijn innerlijk licht is niet langer een vlammetje dat beschermd moet worden tegen de wind.

Het is een helder vuur geworden.

Een baken voor vele vrouwen voor mij en na mij.”

Dit is de betekenis van overleven naar belichaming ervan, die zich uitdrukt in wijsheid en innerlijke kracht.

Van overleven naar belichaming

In deze tijd, waarin alles in beweging is, voel ik helder wat ik draag. Niet alleen herinneringen aan wat was, maar de volledige aanwezigheid van wie ik nu ben.

Ik denk nog steeds aan de vrouwen over de hele wereld die geen keuze hebben, en tegelijk voel ik hoe ik zelf niet langer alleen overleef, maar besta in bewustzijn.

Waar ik ooit gevangen zat in omstandigheden, in patronen, in overgave aan de grillen van mijn omgeving, sta ik nu geworteld in mezelf.

Het innerlijke vuur herinnert zich zichzelf

Ik ben de vrouw geworden die ik als jong meisje nodig had.

En in alles wat ik doe, eer ik haar, én eer ik mijzelf.

Niet uit strijd, maar uit liefde.

Niet om te bewijzen, maar om te belichamen.

Mijn innerlijk licht is niet langer een fragiele vlam. Het is een heilig vuur geworden. Stil, krachtig, onuitdoofbaar.

Tranen als zegenwater

Ja, soms huil ik nog. Maar niet meer alleen van pijn ook van schoonheid.

Mijn tranen zijn een ritueel geworden, een zegen van loslaten. Ze voeden de bodem van mijn wezen.

Ik leef nu in een zachte overgave aan het mysterie van het leven.

Mijn kwetsbaarheid is geen last meer, maar een portaal. Mijn mens-zijn een instrument van licht.

Leven in overgave aan het mysterie

Ik ben toegewijd aan de bron van het leven, aan de aarde die mij draagt, aan het ritme van de seizoenen, aan de stem van mijn ziel.

Sommige dagen ben ik moe. Dan rust ik.

Andere dagen dans ik met de aarde, met mijn dieren, mijn planten, mijn adem.

Ik leef eenvoudig, maar rijk in betekenis.

Een pad van licht, stil en helder

Mijn pad is helder, zelfs als ik het niet altijd kan zien.

Ik word geleid.

Mijn handen werken stil.

Mijn hart zendt uit.

Mijn energie raakt wat gezien wil worden. Ik hoef niets te bewijzen. Ik bén.

Samen een veld van herinnering

In die zijnstoestand ontmoet ik zusters.

Vrouwen zoals ik die hun vuur herontdekken, die hun waarheid hervinden.

Samen vormen we een veld van licht, een collectief geheugen van levenskracht en oerwijsheid.

Voorbij tijd en oordeel: wij zijn het leven zelf

Wat er ook gebeurt in de buitenwereld, ik weet: het licht in ons blijft.

Want in de gezichten van vrouwen zie ik het leven zelf weerspiegeld.

Vrouwen zijn de poorten van creatie. De dragers van verleden, toekomst en de sleutel tot heling in het nu.

Voor elke vrouw die nog verdwaald is in zelfverwijt of zelfvergetelheid, brandt mijn kaars.

Niet uit medelijden, maar uit herinnering. Jij bent mij, en ik ben jou.

“En zodra zij weer haar hart voelt, verandert de wereld.”

❥ Voel jij dat jouw licht ook deel uitmaakt van dit grotere veld?

Elke maand komen we samen in de open Lichtcirkel een online multidimensionaal veld van bezielde vrouwen uit heel Europa. We verbinden, luisteren, dragen en versterken het collectieve licht ieder met haar eigen innerlijke instrument. Wil je je aansluiten of eerst wat meer voelen of lezen? Je bent van harte welkom.