Wanneer wij niet ontvangen kunnen worden door de ander.. Wanneer wij niet worden gezien of gehoord.. Wanneer de ander zich afsluit en ons de rug toe keert.. dan zou dit natuurlijk heel goed kunnen gebeuren omdat je 'voor de ander' 'teveel' bent. Of te licht, te liefdevol, te intens, te eerlijk, te direct, te open, te dichtbij of te confronterend. Waarbij de ander dan wordt geconfronteerd met zaken waar hij of zij -nog- niet mee geconfronteerd wil worden.
Maar wellicht ook 'teveel' omdat je nog iets van de ander nodig hebt en hierdoor 'te graag wil' en je de ander zijn of haar energetisch ruimte inneemt?
Of 'teveel' omdat jouw energie op dat moment -nog- niet vrij en ontspannen is?
Je zou dan kunnen denken dat het aan de ander ligt. 'De ander is niet in staat om mij te ontvangen'.
Maar hoe is jouw ervaring hiermee? Vind je dit lastig? Dat 'steeds maar weer niet worden gezien' en 'steeds weer worden weggeduwd'. En niet volledig kunnen worden ontvangen?
Wanneer we hier moeite mee hebben, verdrietig van worden of teleurgesteld van raken, dan is dit natuurlijk iets in ons dat nog niet vrij is. Het is een ervaring die 'wij'
hebben.
En natuurlijk is er altijd een reden waarom hij of zij jou niet (volledig) kan of wil ontvangen. Maar het feit dat wij - steeds - deze ervaringen hebben, zegt dat er iets in ons om opheldering vraagt. Wij zelf zijn altijd de sleutel. Het is niet belangrijk om te weten waarom de ander ons niet kan ontvangen. Niet wanneer je in de toekomst graag andere ervaringen wil hebben tenminste. Het is (in eerste instantie vooral) belangrijk om stil te staan bij dat 'wij' de ervaring hebben van 'het niet ontvangen kunnen worden'.
Verantwoordelijkheid nemen voor onze ervaring en deze open kunnen ontvangen. Er Zijn voor onszelf. Wat geloven wij over onszelf dat we dit (steeds) ervaren? Hier ligt de oplossing. Niet bij de (motieven voor het gedrag) van de ander. Hoewel het natuurlijk heel begrijpelijk is wanneer een ervaring pijnlijk is, we snel geneigd zijn om weg te gaan bij onszelf en onze focus op de 'veroorzaker' te richten. Wat eigenlijk een boodschapper is.
Een boodschap met informatie over waar wij zelf nog niet vrij zijn.
Waar het nog niet stroomt en open is.
En ja, hij of zij zal vast niet geheel open kunnen staan voor wat jij mogelijk in hem of haar losmaakt maar dat is niet jouw probleem. En misschien ook niet eens dat van de ander. Misschien vindt
de ander het wel prima zo. Dat is zijn of haar pad en dat gaat zoals het gaat.
Zie een situatie als dit als een sleutel tot nieuw bewustzijn in jou.
En niet door heel hard te gaan nadenken over het 'hoe, wat en waarom' maar door gewoonweg even (misschien steeds opnieuw) bewust stil te staan bij wat er gebeurt en je dit in acceptatie volledig
kan ontvangen. Het is oké. Ik ontvang het leven op deze manier en dit is nu kennelijk zoals het is.
Mirella Suurhoff
Earthangels