Pamela Kribbe channelt Jeshua (Voor meer info over Jeshua zie Inleiding en  Jeshua, wie ben jij?)

 

Ik ben hier gekomen vandaag om met jullie te spreken. Jullie zijn zulke goede bekenden van mij! Jullie weten niet hoe goed ik jullie ken. Ik ben dikwijls bij jullie omdat mijn hart met jullie verbonden is. Ik zie jullie pijn, ik zie jullie vreugde, ik jullie zorgen, jullie lijden. En ik wil jullie zo graag vertellen over de kracht in jezelf. 

 

De kracht van je eigen bewustzijn. De kracht van je eigen wezen. De kracht van je eigen ziel. 

 

Te vaak nog zijn jullie op zoek. Steeds maar weer zoeken jullie naar oplossingen van buitenaf. Maar zodra jullie die oplossingen tot je nemen, smelten ze al weer weg. 

Realiseer je dat jij het centrum bent van jouw wezen, de zon van je eigen universum. 

 

De richting en gestemdheid van jouw bewustzijn bepalen hoe jij je voelt, hoe jij denkt, hoe jij je gedraagt. Vanuit het diepst van jezelf geef je daar richting aan zoals een zon die zijn stralen uitzendt. 

 

Als jij gelooft dat er aspecten in je wezen zijn, waarin die zon niet mag schijnen, niet mag stralen, niet mag verwarmen, dan zal alles wat je tegenkomt in je omgeving dat bevestigen.

 

Dus ook de hulp of de raad van een ander kunnen alleen binnenkomen, als je jezelf toestaat om op het aspect waarin je hulp behoeft, je eigen zon te laten schijnen. 

Het is altijd een beslissing van jezelf om dat aspect in het licht te zetten, en daarmee de deur open te zetten. Er is niemand anders die jou daartoe kan dwingen. Daarom kan niemand je helpen als je niet jezelf laat helpen. 

(Wij spreken hier zowel over aardse hulp als hulp van onze zijde).

 

Er leven overtuigingen in jullie, waardoor jullie denken de kracht te missen om je eigen levenspad te vinden, om je eigen bestemming weer te voelen. Die overtuigingen hebben te maken met een verleden waarin jullie jezelf lang kwijt zijn geweest. Ik spreek hier in het bijzonder over een verleden op aarde, een verleden van vele aardse levens waarin jullie veel duisternis hebben ervaren. 

Deze geschiedenis is er niet om niks geweest. 

 

Het is een geschiedenis waarin jullie met veel angst zijn geconfronteerd en waarin angst jullie innerlijke zon is gaan overschaduwen. 

 

Maar nu zijn jullie langzaam allemaal aan het ontwaken. Er zijn delen van jullie die al weer in het licht staan, maar er zijn zeker ook veel aspecten die nog in het donker staan, overschaduwd door angst en onzekerheid over jezelf. 

 

Je kunt deze duisternis in jezelf vergelijken met het verdwaald zijn van een kind. Een deel van jullie ziel is een verdwaald kind. 

 

Het is verdwaald geraakt in een verleden van pijn. Maar het verleden is geen statisch gegeven. Zoals Gerrit heeft gezegd (in zijn inleidende praatje die middag, red.) is tijd op een bepaalde manier een illusie. Niets gaat onherroepelijk verloren in de tijd. Er zijn geen afgesloten deuren.

 

Het verdwaalde kind in jezelf, dat gefragmenteerd ligt over het verleden, kun je weer oproepen. Jij bent zijn ouder, jij bent de enige die dat kind kan koesteren en verwarmen en tot leven wekken. 

 

Want dat wil ik jullie ook zeggen, dat jullie zijn vergeten om te leven. Jullie kunnen heel goed overleven, maar werkelijk leven is zo veel meer bruisend en inspirerend en gelukkig. 

 

En juist het deel van jullie dat het best in staat is om dat te ervaren, het kind in jezelf, is zo verdwaald geraakt. Verdwaald in een soort doolhof van het verleden. Verdwaald in een opeenstapeling van ervaringen die traumatiserend waren voor het bewustzijn. 

 

In de loop van al die tijd dat jullie hier op aarde incarneren, maken jullie op zielsniveau een ontwikkeling door als van een kind naar een volwassene. Jullie kwamen in die zin als kind hier op aarde, namen vele ervaringen in jullie op, en vele ervaringen hebben jullie niet begrepen. Nu we aan het einde komen van een bepaalde periode, een bepaalde cyclus in jullie ontwikkeling, is het tijd is om boven dat onbegrepen stuk uit te stijgen: om uit te groeien tot ouder. Om de vader en moeder te worden van je eigen kind. 

 

En dat is waarover ik wil spreken: de kracht in jezelf om jezelf uit te tillen boven het verwonde kind in jezelf. 

Het kind in jullie is slachtoffer van vele onbegrepen ervaringen.

Ik zeg jullie: het diepste trauma in jezelf is het trauma van het verlaten kind. 

Het kind dat niet weet wat haar/hem overkomt, het kind dat in de steek wordt gelaten, dat angstig is, geen referentie kader heeft om te begrijpen. 

 

Ooit zullen jullie beseffen, dat dit in de steek gelaten worden jullie eigen diepste keuze was en een scheppingsdaad die werkelijk goddelijk was. 

De diepe pijn die jullie hebben gevoeld toen jullie als ziel alleen op weg gingen, op jullie reis door ervaring, deze diepe pijn was tevens een grootse scheppingsdaad. 

 

Want door jezelf als ziel los te maken van het grote geheel, van de Vader-Moeder-God, stel je jezelf in staat om ontzettend veel te gaan ontdekken en te ervaren en te voelen. 

 

In het huidige stadium van jullie reis, waarin er nog veel innerlijke pijn is, is het moeilijk om te doorgronden wat de diepste betekenis is van die heel lange weg van huis. 

Maar ik wil jullie verzekeren dat jullie prachtige wezens van licht zijn, met grote moed en een groot vertrouwen in de schepper, anders hadden jullie deze reis nooit aangevangen.

 

Waar ik jullie aan wil herinneren is die vonk van moed en creativiteit en licht in jezelf. Voel die vonk weer in je hart, maak daar weer contact mee. Weet dat je de kracht hebt om het kind in jezelf weer helemaal tot leven te laten komen. Om het te laten zingen en spelen.

 

Het is een heel rijk symbool, het innerlijke kind. 

 

De reis begon met een verdwaald en verlaten kind, alleen gelaten in het donker. 

De reis eindigt bij een kind dat straalt van overvloed, geluk en licht. Het enige wat het nodig heeft om daar te geraken, is een volwassene die het bij de hand neemt en koestert en vertrouwen inspreekt. 

 

En dat zijn jullie nu: begeleiders van het kind in jezelf. En weet dat het kind zelf de grootste vrucht is, de grootste vreugde die je in jezelf kunt ontvangen.

 

De tijd is nu gekomen. Op dit punt van de geschiedenis is het tijd om de verloren stukken van jezelf weer bijeen te brengen. In je centrum te staan. 

 

Je moet je voorstellen dat dit centrum niet iets ouds is, waar je naar terugkeert, maar iets nieuws. Jullie zijn allemaal op weg naar een nieuwe werkelijkheid, een nieuw bewustzijnsniveau dat er niet eerder was. Er is wel een aspect van terugkeer, in die zin dat het herkennen van je eigen goddelijkheid je een thuisgevoel geeft, een herinnering aan het oergevoel van éénheid en harmonie dat jullie kenden. Maar het is voor het eerst dat jullie dat eenheidsbesef gestalte gaan geven puur en alleen vanuit jullie eigen bewustzijn. 

 

Je zult terugkeren naar het Licht zonder dat je je individualiteit hoeft op te geven. 

Het gaat samen: God zijn en individu zijn, Een zijn en enig zijn.

 

Hier wil ik graag jullie uitnodigen om zelf jullie vragen te stellen.

 

Vraag 1

 

Is het verhaal van Jeshua niet in strijd met het idee dat tijd een illusie is? Er wordt hier constant gesproken over een geschiedenis en een evolutie. Dus er is een beweging, een voortgaande beweging. (Toelichting: Gerrit had in zijn praatje gezegd dat alle ervaringen deel uitmaken van en blijven voortbestaan in één groot Nu-moment, en dat in die zin nooit iets voorgoed verloren gaat in de tijd, zie ook zijn site Leven en Bewustzijn)

 

Wij hebben gesproken over een verleden en een geschiedenis, die dus eigenlijk bestaat uit een verzameling van ervaringen die je in je ziel meedraagt. Dat wij hier spreken over een bepaalde chronologie is een hulpmiddel: het is ook een menselijke manier van spreken om duidelijk te maken dat jullie in een proces zitten. Een proces heeft altijd een tijdsverloop. Tegelijk is het zo dat het bewustzijn, je diepste zelf, niet gebonden is aan ruimte en tijd, net zoals je diepste zelf niet gebonden is aan een lichaam of aan de aarde. 

In de beweging naar jezelf toe, d.w.z. in het hervinden van dat Goddelijke stuk, transcendeer je als het ware de tijd. Op dat moment doet het er ook niet meer toe of een trauma gisteren was of een eeuw geleden of in welk leven dan ook. De energie van het trauma is aanwezig in jouw wezen, in jouw aura of energieveld. Op het moment dat een trauma heelt, transformeer je dus het verleden. 

 

Dus wij zouden zeggen: het verleden is aanwezig als een energetisch veld. 

 

Stel je voor dat jij zelf in het centrum staat van een veld om je heen, dat vibreert en beïnvloed wordt door wat jij met je bewustzijn doet. Je staat in interactie met het verleden: in die zin ligt het niet vast. In die zin is er geen contradictie tussen het spreken over een verleden en het spreken over een Nu-moment waarin alles nog aanwezig is.

 

Aan de ene kant kun je spreken over een verleden, in de zin van een aantal ervaringen dat je hebt opgedaan. Aan de andere kant is datzelfde verleden een energetisch veld dat nog zo vrij toegankelijk is, dat je kunt zeggen dat alles er nu is.

Ik hoop dat dit iets verduidelijkt.

 

Vraag 2

 

U spreekt van onze ziel en van ons wezen en van ons lichaam. Ik wil graag wat meer verduidelijking over het verschil tussen deze dingen.

 

Het is heel moeilijk om de werkelijkheid van het bewustzijn op te delen en in hokjes te stoppen. Maar je zou kunnen zeggen dat in het centrum van alles de zon staat. De zon gebruiken we hier als symbool voor je diepste kern. Dat zou je je wezen kunnen noemen, maar we hebben geen voorkeur voor bepaalde termen. Deze zon straalt naar buiten en manifesteert zich in de materie, in ruimte en tijd, in de beperking van de vorm. 

 

Vormen kun je namen geven. Zo kun je zeggen dat het lichaam de meest verdichte vorm is waarin een ziel zich manifesteert, waarin jouw wezen zich manifesteert. 

 

Je zou kunnen zeggen – maar dit hangt af van definities – dat de ziel een entiteit is die door verschillende levens heen dezelfde blijft, maar wel steeds nieuwe ervaringen opdoet. Het is dus het deel van jezelf dat steeds weer incarneert. In die zin is de ziel deels een entiteit of vorm die zich ontwikkelt in de tijd, onafhankelijk van het lichaam. Maar er zit ook een Goddelijke vonk in de ziel die tijd- en vormloos is, het pure bewustzijn. Dit ongebonden stukje zou je je wezen kunnen noemen. (Mijn toevoeging (Pamela): de beweging van wezen naar ziel naar lichaam is dan de volgorde waarin het goddelijke jij zich manifesteert of uitvloeit in de verdichte, materiële werkelijkheid). 

 

Neem weer eens het beeld van de zon die stralen uitstraalt. De zon en de stralen tesamen ben jij. Naarmate de stralen verder van de zon komen, wordt de (bewustzijns)werkelijkheid dichter en meer gebonden aan tijd en ruimte, en ook meer vatbaar voor illusies en angst. Op die stralen kun je allemaal vakjes maken en daar namen aangeven: “wezen”, “ziel”, “lichaam”. 

 

Dat kan soms ook een functie hebben, om dingen te verduidelijken voor jezelf. 

Maar wij hechten niet zo aan specifieke definities.

 

Vraag 3

 

Ik probeer vaak zaken die ik innerlijk voel en weet uit te dragen, maar dan word ik niet goed begrepen door mijn omgeving. Hoe moet ik daar mee omgaan?

 

Ieder mens heeft zijn eigen bewustzijnswerkelijkheid. Je kunt je ook voorstellen dat die werkelijkheid, als we nog even dat symbool van de zon gebruiken, op een bepaald trapje in de straal van de zon zit. 

 

Als jij in jezelf de vonk voelt van het Godbewustzijn en de eenheid van alle dingen, dan kan jouw energie, jouw energetische uitstraling, confronterend zijn voor anderen. 

 

Vooral voor mensen die hun zekerheid ontlenen aan de “wetten van de beperking”: de maatschappelijke voorschriften over wat allemaal niet kan of mag of mogelijk is. Deze wetten (collectieve gedachtepatronen) zijn gebaseerd op angst. 

 

Als jij daar doorheen breekt met het licht van je bewustzijn, en in je energetische uitstraling uitdraagt dat je de wetten van de beperking wel kan overstijgen, dan kan dit wrevel en onbegrip oproepen, omdat je spreekt en uitstraalt vanuit een bron die onbekend is bij een ander. 

 

Ook kan er angst zijn bij de mensen om je heen, omdat het voor hen niet goed te bevatten is hoe jij je (levens)weg uitstippelt. Leef je namelijk werkelijk vanuit je intuïtie, vanuit je eigen bron van waarheid, dan kunnen de beslissingen die je neemt op jouw levensweg er van buitenaf uitzien als impulsief, chaotisch, onbetrouwbaar. De stem van je ziel houdt zich niet aan vaste kaders en regels. Dat kan een bevreemdend effect hebben op je omgeving. 

 

Het is belangrijk je daardoor niet van je stuk te laten brengen, en steeds weer in de stilte terug te keren naar deze bron in jezelf, omdat daar je werkelijke kracht ligt.

 

Het is ook heel belangrijk dat als je boodschappen ontvangt vanuit dat stille intuïtieve stuk in jezelf, dat je die boodschappen goed grondt; met de aarde verbindt. Dat doe je door de energie die je op dat moment voelt (de energie van: “dit is mijn waarheid”) helemaal door je lichaam te laten stromen en je daarbij voor te stellen dat je je heel stevig met de aarde verbindt. Want dat geeft je de kracht om vanuit die inzichten ook echt te gaan leven en je niet van je stuk te laten brengen door meningen van anderen. 

 

Het is namelijk zo dat het collectieve energieveld van wat ik “de wetten van beperking en angst”noemde, heel massief aanwezig kan zijn in je omgeving. Het is een collectief bewustzijnsveld dat gedragen wordt door een massa mensen die er nog niet voor heeft gekozen te leven vanuit hun eigen licht en hun eigen waarheid. Vanwege de aanwezigheid van deze invloed, is het zo belangrijk je eigen waarheid kracht te geven door je goed te aarden.

 

Vraag 4

 

Is het werkelijk mogelijk dat ik het beeld van Jezus gezien heb? Dat zijn stralende hart mij zo gegrepen heeft. Of was dat maar een droom?

 

Je bent mij zo dierbaar en ik ben zo dichtbij je. Je hebt mij altijd gezien en gevoeld, ook al heb je het niet altijd geweten. Wij zijn sterk verbonden. 

 

Je kunt je altijd op mij afstemmen, op mijn energie, om lichter van gemoed te worden. Gewoon vertrouwen op je intuïtie, op je waarneming. 

 

Op het moment dat je die ervaring had, en ook nu nog hebt, sta je midden in je kracht. Zodra je gaat twijfelen, schiet je er uit en wordt het donkerder en kan je dan ook aan alles gaan twijfelen. 

 

Twijfel niet aan jezelf. Jij bent de bron van de kracht in je eigen leven. 

 

Natuurlijk was ik het die bij je was. Jullie moeten niet doen alsof het heel vreemd is dat ik bij jullie ben, want ik ben zeer diep begaan met jullie levensweg, met jullie gang naar licht, naar waarheid. En waar het ook mogelijk is, zal ik bij jullie zijn en wil ik jullie van dienst zijn. 

 

Ik ben een energieveld. Ik ben een mens geweest, maar ik ben ook van een werkelijkheid die niet gebonden is aan het lichaam, aan tijd en ruimte. Dus kan ik er altijd zijn. Je kunt je altijd op mij afstemmen. 

 

Het is niet iets dat je moet verdienen, het is niet iets waarvoor je eerst verlicht moet zijn, het is er. Net als liefde er altijd is. Je hoeft daar niet voor te werken. Je hoeft er niets voor te doen. Alleen maar jezelf toestaan het te ontvangen.

 

Vraag 5

 

Hoe komen we in contact met die nieuwe vorm van bewustzijn, waarover je spreekt?

 

Jullie zijn al in contact met die vorm van bewustzijn en jullie voelen het ook allemaal. 

Jullie zijn als bijen die om een honingraat zwermen en het borrelt in jullie harten. Het gonst en zoemt van iets, waarvan jullie voelen: daar moeten we naar toe, daar moeten we zijn. 

 

Dus de herkenning is er al. 

 

Je kunt alleen iets herkennen als je het al ten dele kent. 

 

Alleen jullie zijn als een gespleten wezen. Deels kennen jullie de waarheid en de realiteit van het licht, van het werkelijke zijn dat niet versluierd is door angst of onzekerheid. Maar een ander deel van jullie staat in de kou, staat nog in het duister. 

Waar het om gaat is dat je durft jezelf te identificeren, je één te voelen, met dat lichte stuk van die nieuwe werkelijkheid; het deel in jezelf dat weet heeft van die werkelijkheid. 

 

Als je je identificeert met het achtergebleven stuk, dat nog geheeld moet worden, dan ga je je slachtoffer voelen; klein en troosteloos en altijd op zoek naar iets buiten je. 

Terwijl datgene waarnaar je op zoek bent al aanwezig is in jezelf. Het is louter een kwestie van vertrouwen dat jij het echt goed voelt. 

De belangrijkste maatstaf is: vertrouw op datgene wat in jezelf als licht aanvoelt. En met licht bedoelen we niet “heilig”, maar vreugdevol en vrolijk en inspirerend. Dat je het gevoel krijgt: daar heb ik zin in. Dat je je energie voelt opstijgen. 

 

Jullie voelen je tot heel veel dingen verplicht, en dat gevoel van verplichting is geen goede leidraad om bij het lichte stuk in jezelf te komen. 

 

Die nieuwe werkelijkheid waarover we spreken is er één van vrijheid en jezelf zijn. Het feit dat jullie er naar verlangen geeft al aan dat je er kennis van hebt. Dat stuk van jezelf dat er weet van heeft, dat zich opricht en uitreikt naar die nieuwe werkelijkheid, dat stuk staat in de voorhoede. Probeer je daarmee te identificeren. Probeer je daardoor te laten leiden. Ook al is het soms gek of raar. Als je dat doet dan komt de rest vanzelf mee.

 

Vraag 6

 

Er wordt vaak een categorisering gemaakt van mensen, naar maand zoals in de astrologie, of naar jaar zoals in de Chinese astrologie. Soms spreekt men ook van lichtkinderen. Dus echt generaties van mensen. Hoe past dit in het geheel?

 

Jullie zitten eigenlijk in een dilemma. Jullie willen de werkelijkheid van het licht begrijpen vanuit een werkelijkheid die nog in de schaduw staat, en je probeert de hulpmiddelen te gebruiken van je huidige werkelijkheid om een andere werkelijkheid te begrijpen. 

 

Dat is ook goed. Zolang het je helpt. 

 

Dus als je hulpmiddelen hebt die je verheffen dan zijn ze altijd goed. Of dat nou astrologie is of psychologie, of wat je dan ook gebruikt. 

 

De karakteriseringen van al die systemen, daar is niks mee aan de hand. 

 

Als een systeem je helpt om tot inzichten te komen, om in je hart contact te maken met de werkelijkheid van je hoger zelf of je eigen licht, dan is dat voor jou een perfect systeem. 

 

Dus er is niets mis met dat soort systemen op zich. 

 

Het wordt wel een probleem als ze beperkend gaan werken, als ze als algemene waarheid worden verkondigd en als ze dus meer als een keurslijf over de realiteit worden heen gelegd. 

 

Als je een bepaalde leer als beperkend gaat ervaren, is het heel belangrijk om deze los te kunnen laten. Dat is ook weer een kwestie van in je eigen kracht staan. 

 

Kunnen zien dat instrumenten heel waardevol zijn voor een bepaalde periode, voor een bepaald probleem, en het daarna ook gewoon weer los kunnen laten zonder het verder te hoeven beoordelen. 

 

Heel veel psychologische systemen, ook spirituele, zijn een combinatie van intuïtie en verstand. Er zit altijd een mengeling in (dat is het menselijke aspect van alle systemen) van enerzijds een vonk of ware impuls vanuit de lichtwerkelijkheid en anderzijds het verstand dat wil ordenen en categoriseren. En uit het verstand kunnen minder verlichte aspecten insluipen (omdat het verstand de werkelijkheid vaak aan zich wil onderwerpen in plaats van ‘laten zijn’). 

 

Het is heel belangrijk om altijd de betrekkelijkheid van een leer vast te houden en je eigen intuïtie daarbij te blijven volgen.

 

Er wordt nu veel gesproken over de kinderen van licht of de nieuwetijdskinderen.

 

Met de komst van deze nieuwe generatie kinderen stroomt er een golf van licht jullie wereld binnen. Het lijkt wel of jullie vanuit jullie verstand klaarstaan met allerlei rastertjes en theorieën om het te willen begrijpen en het een plaats te willen geven. Maar het licht stroomt er gewoon doorheen! 

Dit licht kan ook een overweldigende kracht zijn. Deze kinderen kunnen met hun aanwezigheid allerlei heilige paardjes omvergooien. Ze kunnen veel ideeën op losse schroeven zetten, waarvan jullie (het collectieve bewustzijn) dachten heel zeker te zijn. 

 

De komst van die kinderen is een realiteit. 

 

Welke naam je er precies aan geeft, daar kun je over twisten en ook over allerlei psychologische duidingen. Maar hun komst is wel degelijk de aankondiging van een nieuw soort bewustzijn, dat zij hier komen brengen. 

Vraag 7

 

Die zoektocht naar je eigen wezen is zo eenzaam. Mijn familie is niet groot en ik heb dikwijls zo’n gevoel van eenzaamheid. Wat kan dan eigenlijk die kracht in jezelf betekenen tegen die eenzaamheid?.

 

Ik voel daar een antwoord van Jeshua, dat erg toegespitst is op jou. Is dat goed? Het is meer een persoonlijk antwoord dan een algemeen antwoord.

 

Okay.

 

Zodra je de weg gaat van het zoeken naar jezelf en de inkeer in jezelf, dan kom je een heel moeilijk stuk tegen: een innerlijke eenzaamheid die heel verlammend kan werken. 

 

Jouw weg op dit moment, de weg die je zelf hebt gekozen als ziel, is om het helemaal van de grond af aan in jezelf op te bouwen. Ik doel dan op je eigen kracht, je eigen fundament. En daarvoor moet je door een innerlijke eenzaamheid heen, waarin je echt helemaal op jezelf bent aangewezen. En juist daardoor zul je in jezelf je kracht vinden. 

Dit proces hangt ook samen met het toelaten van boosheid en woede in jezelf. In relatie tot je omgeving en met betrekking tot je verleden.

 

In het algemeen kunnen we zeggen dat, op momenten dat je naar binnen keert om de kracht werkelijk uit jezelf te putten, en niet uit de ideeën of meningen van anderen, je bewustzijn een ommedraai maakt. Je komt daardoor in jezelf ook meteen de stukken tegen waarmee je het erg moeilijk hebt. Dat kan zijn een diepe eenzaamheid of verlatingsangst. Maar het kunnen ook andere gevoelens zijn van onrust of boosheid of verdriet. 

 

Dus het is niet ongewoon dat juist als je de groei naar een groter bewustzijn aangaat, je aanvankelijk je erg bewust wordt van nare aspecten in jezelf. Het is dan heel belangrijk je daarvan niet van af te keren, maar erbij te blijven. Jezelf te begeleiden, als een ouder bij een kind. Dat is dat stuk waar ik in het begin over sprak. 

 

Misschien heb je wel eens van gehoord van mensen die aan stervensbegeleiding doen. Die vertellen dat zij iemand vooral helpen eenvoudigweg door er te zijn. 

Naast iemand zitten, zonder iets te zeggen. 

 

Wat je met jezelf kunt doen in momenten dat je je diepste nood voelt, je grootste eenzaamheid, is er te zijn met jezelf. 

 

Er bij blijven zonder iets te hoeven doen. Dat is echte troost, dat is echte moed. 

 

Dat is ook de kracht van het bewustzijn. 

 

Op het moment dat je bij jezelf aanwezig kunt zijn in je grootste nood, in je grootste eenzaamheid, gebeurt er iets in jezelf. Je transformeert dan iets in jezelf waardoor die eenzaamheid slinkt en waardoor jij groter wordt dan je eenzaamheid. Dat is de kracht van bewust zijn.

© Pamela Kribbe 

www.pamela-kribbe.net