Pamela Kribbe channelt Jeshua (Voor meer info over Jeshua zie Inleiding en  Jeshua, wie ben jij?)

Het doet mij weer veel genoegen onder jullie te zijn, en met jullie op deze wijze contact te maken. Ik kan jullie zeggen dat dit ook veel voor mij betekent, dat ik hecht aan deze ontmoetingen, omdat ik op deze manier iets dichter bij jullie aardse werkelijkheid kom dan ik alleen vanuit mijn sfeer kan doen.

Toch leef ik altijd in jullie harten en wacht ik, zoek ik steeds naar momenten waarop jullie je openstellen en toegang vinden tot mijn energie. Want mijn energie, de christusenergie die in deze tijd wedergeboren wordt, is niet alleen mijn energie, niet alleen de energie van één man die ooit op aarde leefde; het is een collectief energieveld waarvan jullie allen veel meer deel uitmaken dan jullie soms zelf bevatten.

Jullie hebben allemaal ooit innerlijk een belofte afgelegd, een diepe intentie gevoeld, om deze energie op aarde uit te dragen, om deze energie in de aarde te verankeren. Al vele levens, al vele eeuwen zijn jullie daarmee bezig. Jullie zijn allen bezig het christuszaad in jezelf geboren te laten worden en het geeft mij vreugde jullie hierin bij te staan. Ik was een voorloper, maar toch was het planten van het christuszaad een collectieve inspanning. Ook mijn komst op aarde was alleen mogelijk omdat deze gedragen werd door een veld van energie, dat hier al aanwezig was. Wij werken samen, we zijn een éénheid. Daarom ben ik ook voor jullie allen toegankelijk. Ik ben niet exclusief toegankelijk voor de een of de ander. Ik sta in dienst van jullie allen.

En vandaag ben ik gekomen om te spreken over een thema dat jullie allen diep beroert en waarmee jullie allen op de een of andere manier veel bezig zijn in het alledaagse leven. Het gaat hier om het omgaan met emoties.

De vorige keer ben ik ingegaan op de stroom van de mannelijke en de vrouwelijke energie doorheen jullie energielichaam, doorheen de chakra’s. En ik heb toen het belang benadrukt van het helen van de onderste drie chakra’s, als onderdeel van je innerlijke groei en terugkeer naar jezelf. Ik achtte het belangrijk dit te benadrukken, omdat sommigen van jullie die zich aangetrokken voelen tot het spirituele, dikwijls de neiging hebben je in je gedachten en gevoel terug te trekken in de hogere chakra’s. Het hart, het derde oog en het kruinchakra hebben iets aantrekkelijks, omdat deze centra jullie in contact brengen met de hogere sferen die jullie allemaal zo bekend zijn. Maar, het ware innerlijke werk ligt op een lager niveau, op het gebied van de lager gelegen chakra’s, het gebied dat dichter bij de aarde staat.

Het gebied van de emoties is uiterst belangrijk op jullie weg van spirituele groei en heelwording. Jullie zijn spirituele wezens, afkomstig uit niet-aardse sferen, waarin de rauwheid en grofheid van de aardse werkelijkheid jullie niet bekend was. Daarmee om te gaan is moeilijk geweest. Doorheen vele levens hebben jullie geprobeerd je kosmische energie vorm te geven op aarde. En in dat vormgeven, in dat kanaliseren van je energie naar de aarde toe, zijn veel onbegrepen verwondingen ontstaan. Aan het emotionele lichaam dat jullie allen hebben, zijn veel trauma’s en verwondingen vastgehecht geraakt; daar wil ik vandaag over spreken.

Iedereen die zich op het pad begeeft van innerlijke groei, weet van het belang van emoties: dat je ze niet mag onderdrukken, dat je er op een bepaalde manier mee moet gaan werken, dat je ze uiteindelijk moet loslaten, maar hoe en wat precies is niet altijd zo duidelijk.

Eerst wil ik een onderscheid maken tussen wat ik noem emoties en gevoelens. Het gaat me hier niet bepaald om de terminologie, je kunt er ook andere benamingen aan geven. Waar het mij om gaat is te onderscheiden tussen emoties, in de zin van energieën die in de kern tekens van onbegrip zijn, en gevoelens, in de zin van energieën die in de kern een verstaan van het hogere zijn. Kortweg kun je zeggen: gevoelens zijn je leraren, emoties zijn je kinderen. Hier wil ik dit onderscheid verder verduidelijken.

Emoties zijn energieën die zich sterk manifesteren in het fysieke lichaam. Emoties zijn reacties op dingen die je eigenlijk niet begrijpt. Haal je maar eens voor de geest wat er gebeurt als je een woedeaanval krijgt. Iemand kwetst je onverwacht, en je voelt een vlaag van boosheid door je heen trekken. Dit is heel goed te voelen in je lichaam: op bepaalde plaatsen verkrampt je energie. Dit fysiek ineenkrimpen, dat voortkomt uit een energetische schok, geeft aan dat je iets niet begrijpt. Er komt een energie op je af die je niet kunt plaatsen, die je niet gerechtvaardigd acht. In wezen reageer je het onbegrip af in de emotie. Er treedt energetisch een explosie op, die tevens een ontlading is.

Als dit gebeurt, sta je vervolgens voor de keuze: wat doe ik met deze emotie? Ga ik mijn reacties hierop baseren? Ga ik mijn gedrag tegenover andere mensen hierop baseren of laat ik de emotie voor wat ze is, en stem ik mijn gedrag op iets anders af? Ik ga hier straks op in, ik wil hier eerst iets meer zeggen over het onderscheid tussen emoties en gevoelens.

Emoties zijn in wezen explosies van onbegrip die je heel duidelijk in je lichaam kunt waarnemen. Gevoelens daarentegen worden heel anders waargenomen. Gevoelens zijn veel stiller van aard dan emoties. Het zijn de fluisteringen van de ziel, die je bereiken via zachte aanmoedigingen, een innerlijk weten of een plotseling intuïtief handelen dat later van wijsheid blijkt te getuigen. Emoties hebben altijd iets heftigs, iets dramatisch in zich. Denk maar aan scherpe angstaanvallen, aan paniek, woede of intens verdriet. Emoties nemen je geheel in beslag en trekken je weg uit je centrum. Op dat moment ben je vol van een energie die je ‘buiten jezelf’ brengt. Emoties gaan altijd gepaard met een gebrek aan innerlijke helderheid. In die zin zijn emoties als wolken voor de zon.

Hiermee wil ik niet zeggen dat emoties er niet mogen zijn. Emoties dienen zeker niet onderdrukt te worden, maar ik wil wel aangeven wat de aard is van deze energie: het is een explosie van onbegrip. In wezen trekken emoties je weg van je centrum.

Gevoelens daarentegen brengen je dieper in je centrum. Gevoelens hebben te maken met wat jullie ook wel intuïtie noemen. Gevoelens getuigen van een hoger begrip, een begrip dat de emoties én het verstand overstijgt. Gevoelens komen uit een sfeer van zijn die niet fysiek is, die buiten het lichamelijke ligt. Daarom zijn ze ook niet zo duidelijk lokaliseer baar en voelbaar in je lichaam. Denk maar eens aan wat er gebeurt als je iets aanvoelt, als je iets voorvoelt. Er lijkt dan een soort weten in je te zijn wat van buiten naar je toekomt, wat niet een reactie is van binnenuit op iets anders, maar wat je als het ware van buiten je in je opneemt. Je kunt op zo’n moment wel iets voelen opengaan in je hartchakra.

Er zijn vele momenten waarop zo’n innerlijk weten bij je komt. Je kunt bijvoorbeeld iets over iemand anders weten zonder dat je nog echt veel gepraat hebt samen. Je kunt iets voelen over jullie beiden wat heel belangrijk is en wat later nog een grote rol gaat spelen, maar wat alles niet zo goed door woorden kan worden gevat of door het verstand kan worden begrepen. Ik zal nog een voorbeeld noemen van een gevoel. Vreugde kan een gevoel zijn dat het emotionele overstijgt. Je kunt diep van binnen een vreugde voelen die je optilt, zonder dat daar een bepaalde aanleiding voor is. Je voelt dan het goddelijke in jezelf, de verbondenheid met al het andere. Zo’n gevoel kan je overvallen op een onbewaakt moment. Het is dan alsof iets groters je aanraakt en optilt. Gevoelens kun je niet zo makkelijk oproepen en lijken soms uit het niets te komen. Emoties hebben meestal een heel duidelijke aanleiding, een prikkel of ‘trigger’ in de buitenwereld die je ertoe brengt heel emotioneel te worden.

Gevoelens komen eigenlijk vanuit de dimensie van je hogere of grotere zelf. Om deze fluisteringen te ontvangen in je hart, is het nodig innerlijk stil te kunnen worden. Emoties kunnen deze stilte en rust in de weg staan. Daarom is het zo belangrijk om emotioneel in balans te komen en om niet opgeklaarde emoties innerlijk te helen en los te laten. Alleen vanuit je gevoel, het contact met je ziel, kun je werkelijk goede beslissingen nemen. Door innerlijk stil en rustig te zijn, kun je met je hele wezen aanvoelen wat goed is voor jou om op een bepaald moment te doen. Beslissingen nemen gebaseerd op emotie is beslissingen nemen vanuit een ongecentreerde positie. Het is nodig de emoties eerst los te laten en terug te keren tot je innerlijke kern, waar helderheid is.

Nu wil ik met jullie bespreken hoe je het beste met emoties omgaat. Hiervoor zei ik: ‘gevoelens zijn je leraren, emoties zijn je kinderen’. De vergelijking tussen emoties en kinderen is rijk aan betekenissen. Zo kun je je ‘innerlijk kind’ heel goed opvatten als de zetel van je emoties. Maar er is vaak ook een treffende overeenkomst tussen hoe je met je emoties omgaat en hoe je met reële kinderen omgaat.

Een kind is naar zijn aard eerlijk en spontaan in zijn emoties, en hij verbergt of onderdrukt ze niet totdat volwassenen hem hiertoe aanmoedigen. Het feit dat hij hierover spontaan en expressief is, wil echter niet zeggen dat de emoties in het kind op gebalanceerde wijze aanwezig zijn. Iedereen weet dat een kind meegesleept kan raken door zijn emoties (woede, angst of verdriet) en deze zelf vaak geen halt toe kan roepen. Het kan dan bijna verdrinken in zijn emotie en dit maakt hem ongecentreerd. Eén van de redenen waarom een kind zijn emoties niet kan bedwingen is dat hij uit een wereld komt waarin grenzeloosheid de norm is. In de bovenfysieke of astrale dimensies waaruit het kind met zijn geboorte is afgedaald, waren er lang niet zoveel grenzen en beperkingen als in het fysieke lichaam dat hij nu ervaart. Zijn emoties zijn vaak zijn reacties van onbegrip hierop. Het kind heeft in zijn opgroeien in de aardse omgeving dan ook begeleiding nodig in het omgaan met zijn emoties. Dit is deel van het ‘goed incarneren’ op aarde.

Hoe ga je nu om met emoties, in je kinderen dan wel in jezelf? Emoties kun je beter niet onderdrukken of veroordelen. Emoties maken een belangrijk deel uit van je wezen en als zodanig verdienen zij respect en aanvaarding. Je kunt de emoties in jezelf beschouwen als kinderen die jouw aandacht en respect nodig hebben, én jouw begeleiding. Een emotie kun je zien als iets wat bij je komt om geheeld te worden. Het is daarom belangrijk niet volledig in de emotie op te gaan, maar om er met bewustzijn naar te kunnen kijken. Je zou het zo kunnen zeggen: een emotie moet je niet onderdrukken, maar je moet haar anderzijds ook niet verheerlijken. Want als dat laatste gebeurt, dan wordt het kind in jezelf een tiran die je overheerst en waarop je geen vat hebt.

Het belangrijkste wat je met een emotie kunt doen is haar uit te nodigen er volledig te zijn, terwijl je niet je bewustzijn verliest. Neem bijvoorbeeld boosheid. Boosheid kun je uitnodigen er volledig te zijn, je kunt deze energie volledig ervaren in je lichaam, terwijl je er met je bewustzijn naar blijft kijken en neutraal waarneemt hoe de boosheid in jou werkzaam is. Wat er op dat moment gebeurt, is dat je de emotie, die in wezen onbegrip is (waarom gebeurt dit?, waaraan heb ik dit verdiend?), omringt met bewustzijn, omringt met begrip.

We willen dit uitleggen aan de hand van een voorbeeld. Stel je voor: een kind heeft zijn knie gestoten aan de tafel en het doet hartstikke pijn. Het kind wordt boos, het huilt van de pijn en geeft een trap tegen de tafelpoot, want hij is boos op de tafel. Hij ziet de tafel als de oorsprong van zijn pijn. Wat een liefhebbende ouder doet op dat moment, is het kind helpen benoemen wat het ervaart. ‘Jij bent boos hè?, jij hebt pijn hè?’ Dit benoemen is essentieel. Wat je hiermee doet is dat je het probleem – de boosheid, de pijn – naar het kind zelf toe haalt. Je verlegt de aandacht van de tafel naar hem. Het zit niet in de tafel; jij hebt pijn, jij bent boos. En die emotie mag er zijn, ik begrijp het! De ouder omhult de emotie van het kind met begrip, met warmte. Op het moment dat het kind zich gezien en verstaan voelt, kan de boosheid afnemen. De lichamelijke pijn is er misschien nog wel, maar het verzet tegen de pijn, de kwaadheid eromheen kan afnemen. Het kind leest in jouw ogen begrip en warmte. En dat werkt ontspannend, de emotie kan nu wegvloeien. De tafel, de oorzaak van de emotie, doet er niet meer toe.

In het omhullen van de emotie met begrip en warmte, verschuif je de aandacht van buiten naar binnen, en leer je het kind verantwoordelijkheid te nemen voor de emotie. Je laat hem zien dat zijn reactie op een prikkel vanuit de buitenwereld niet vast ligt, dat het een kwestie van keuze is: begrip of onbegrip. Acceptatie of verzet. Jij kiest. Als je dit betrekt op jezelf, op de relatie tussen jou en je innerlijk kind, betekent het je toewenden naar en benoemen van je eigen emoties dat je het kind in jezelf erkent. Het kan dan jouw troost ontvangen. Dit naar binnen keren, dit subjectief maken van het hele proces, zorgt ervoor dat het kind in jezelf niet vervuld raakt van wrok, van een intentie om iemand of iets buiten zich te bezeren. Sterke emoties (of dit nu boosheid is of verdriet of angst) hebben altijd een component van onmacht, die voortkomt uit het feit dat je je slachtoffer voelt van iets buiten je. Wat je met bovengenoemde beweging doet is dat je in feite de buitenwereld uitschakelt in de ontstaansketen van die emotie. Het doet er niet meer zoveel toe wat je emotie tot stand deed komen; je keert je puur naar de emotie zelf toe en zegt: okay, dit is mijn reactie, en ik begrijp het. Ik begrijp waarom je je voelt zoals je je voelt.

Je op zo’n manier liefdevol toebuigen naar jezelf, naar je eigen emotie, maakt vrij. Het vraagt wel een zekere mate van strengheid naar jezelf. De buitenwereld loslaten en de verantwoording bij jezelf leggen, betekent dat je jezelf toegeeft ‘ik kies ervoor om zo te reageren’. Je kijkt niet meer naar wie er gelijk heeft, wiens schuld wat was, je doet afstand van wat er gebeurd is in de buitenwereld, en je buigt je volledig over jezelf. ‘Ik ervaar deze emotie nu in het volle bewustzijn dat ik ervoor kies’. Dát is verantwoordelijkheid nemen. De strengheid zit ‘m erin dat je niet blijft hangen in je gelijk, niet jezelf blijft bevestigen in je emotie, maar werkelijk durft te zeggen: hier kies ik voor; ik heb zeggenschap over mijn emoties. Hier je eigen verantwoordelijkheid nemen is een vorm van nederigheid: jezelf heel eerlijk in de ogen zien, ook op je zwakste moment. Dit is de strengheid die van jullie gevraagd wordt. Maar tevens is er de zachtheid nodig van zelfacceptatie. De emotie die jij hebt gekozen, de boosheid in dit voorbeeld, mag er tegelijkertijd helemaal zijn. ‘Jij bent boos, hè? Ik begrijp het’. Je begrijpt het van jezelf; je vergeeft jezelf, en dit begrip is helend.

Dit is de ware rol van het bewustzijn in zelfheling. Dit is spirituele alchemie. Bewustzijn doet niet iets, het omringt je met iets. Het omringt je met de energie van liefde en transformeert zo onbegrip tot begrip. In wezen zijn bewustzijn en liefde hetzelfde. Bewust zijn is iets helemaal laten zijn en het (h)erkennen als jouw creatie.

Vaak denken jullie dat ‘bewustzijn alleen’ niet genoeg is om je emotionele problemen te overstijgen. Jullie zeggen dan: ik weet met welke onverwerkte emoties ik zit, ik ken de oorzaken, ik ben me ervan bewust, maar het gaat niet weg. In dat geval is er toch een subtiel verzet in jezelf aanwezig tegen die emotie. Er is sprake van een op afstand houden van de emotie, uit angst daardoor overweldigd te worden. Maar je wordt nooit overweldigd door een emotie, als je er bewust voor kiest die emotie toe te laten. Zolang je de emotie buiten de deur houdt, ben je in oorlog, in gevecht met die emotie en zal zij je op allerlei manieren gaan tegenwerken. En je kunt haar uiteindelijk niet buiten de deur houden. Ze zal zich vast gaan zetten in je lichaam of in bepaalde stemmingen zoals matheid en depressie. Somberheid en depressie zijn een heel duidelijk teken dat je bepaalde emoties in jezelf onderdrukt.

Het gaat erom deze emoties volledig in je bewustzijn toe te laten. En als je niet precies weet om welke emoties het gaat, kun je heel goed de spanningen in je lichaam voelen, als toegangspoort tot die emoties. In je lichaam wordt het allemaal vastgehouden. Je kunt met je bewustzijn naar spanningen in je lichaam toegaan en vragen wat daar leeft. Stel je voor dat op de plek van de spanning een kind zit. En vraag dit kind je te laten zien welke emotie er in hem of haar leeft.

Er zijn allerlei manieren om contact te maken met emoties in jezelf. Je moet je realiseren dat de energie die is gaan vastzitten in de emotie wil doorstromen. Deze energie wil zelf graag loskomen en klopt daarom aan je deur als een fysieke klacht of een gevoel van stress of somberheid. Het is voor jou dan een kwestie van contact maken en werkelijk bereid zijn de deur open te zetten.

Emoties zijn weliswaar onderdeel van je realiteitop aarde, maar het is goed om je er niet door laten overheersen. Emoties zijn als wolken voor de zon. Juist daarom is het belangrijk er zeer bewust mee om te gaan, zodat je vanuit een opgeruimd emotioneel lichaam gemakkelijker contact maakt met je innerlijke kern, met je gevoel of intuïtie.

Er is in jullie samenleving heel veel verwarring omtrent emoties. Deze komt onder meer tot uitdrukking in de verwarring die er is over het opvoeden van kinderen. Kinderen zijn heel duidelijk wezens die hun emoties spontaan uiten, veel spontaner dan jullie gewend zijn als volwassenen. Dit levert moeilijkheden voor jullie op. Wat doe je als de grenzen overschreden worden? Wat doe je als het een chaos lijkt te worden? Moet je kinderen streng aanpakken of moet je ze juist laten gaan? Moet je hun emoties de vrije loop laten of aan banden leggen?

Een goede opvoeding leert je kind begrip te ontwikkelen voor zijn emoties, te begrijpen waar deze vandaan komen en er zelf verantwoordelijkheid voor te nemen. Het kind leert met jouw hulp zijn emoties begrijpen als ‘explosies van onbegrip’ en door dit begrip kan hij voorkomen dat hij verdrinkt in zijn emoties en chaotisch gaat handelen. Begrip maakt vrij en brengt je terug naar je centrum, zonder de emotie te onderdrukken. De ouder leert het kind deze wijze van omgaan met emoties door hiervan zelf het levende voorbeeld te zijn.

Alle vragen die jullie hebben over het omgaan met kinderen zijn ook van toepassing op jullie zelf. Hoe ga je om met je eigen emoties? Ben je streng voor jezelf? Als je je boos voelt of verdrietig, zeg je dan tegen jezelf: kop op, nu moet ik verder, nu niet te lang blijven hangen. Onderdruk je de emotie? Disciplineer je jezelf en hou je je voor dat dat goed is, dat dat flink is, dat dat zo hoort? Van wie heb je die informatie ontvangen? Van een ouder wellicht? Of ga je juist de andere kant op? Blijf je erin hangen en schiet je door in het andere uiterste: je raakt zo bevangen door de emotie dat je er niet goed meer uitkomt. Dit komt ook heel vaak voor.

Het kan bijvoorbeeld zijn dat je je gedurende lange tijd in je leven slachtoffer hebt gevoeld van iets buiten jezelf: je familie, je partner of je werk. Op een gegeven moment is het bevrijdend om contact te maken met de boosheid in jezelf hierover, omdat het daardoor mogelijk wordt je los te maken van de negatieve invloed. Het kan echter gebeuren dat je die boosheid langdurig gaat omarmen, dat je er op een bepaalde manier zo blij mee bent, dat je haar niet meer wilt opgeven. Wat je dan ziet ontstaan is een vorm van emotioneel slachtofferschap die helemaal niet helend is, integendeel, ze weerhoudt je ervan werkelijk in je eigen kracht te gaan staan. Het is heel belangrijk verantwoording te nemen voor je eigen emoties en ze niet absoluut te maken. Als je ze verheft tot absolute waarheid, in plaats van ze te begrijpen als ‘explosies van onbegrip’, ga je je daden erop baseren, en dit leidt tot ongecentreerde beslissingen.

Hetzelfde zie je in deze analogie ontstaan met kinderen die emotioneel teveel vrijheid krijgen, die te veel ruimte mogen innemen. Ze worden onbeheersbaar, ze gaan je tiranniseren, en dat is niet de bedoeling. Emotionele chaos is voor het kind zelf net zo onprettig als voor de volwassenen.

Je kunt in jezelf heel goed waarnemen of er emoties zijn die je zodanig koestert, dat je ze eigenlijk gewoon als waarheden beschouwt (in plaats van als explosies van onbegrip). Met die emoties ben je je gaan identificeren. Paradoxaal genoeg zijn dit vaak emoties, waar je denkt onder te lijden! Bijvoorbeeld: slachtofferschap (‘ik kan het niet’, ‘ik kan er niks aan doen’), leiderschap (‘ik regel het wel’, ‘ik neem het wel op me’), maar ook verdriet, angst, bezorgdheid enzovoorts. Dit zijn allemaal emoties die pijnlijk zijn maar die je in feite ook iets geven.

Denk maar eens even aan dat slachtoffergevoel. Er kunnen voordelen zijn aan het je slachtoffer voelen. Het kan je een goed, zelfs veilig gevoel geven om slachtoffer te zijn. Je hoeft dan bepaalde dingen niet te doen van jezelf. Je hoeft geen verantwoordelijkheid te nemen. ‘Jij kunt het toch ook niet helpen?’ Het is wel veilig zo. Het is een donker hoekje maar toch een veilig hoekje.

Het gevaar van het op deze wijze blijven hangen in je emoties is dat je er zo mee versmelt dat je de heldere kern in jezelf, je eigen vrijheid, uit het oog verliest. Er kunnen je dingen overkomen zijn in je leven die terecht een gevoel van boosheid of wrok hebben opgeroepen. Dat kan in je jeugd liggen, of later, en ze kunnen je door een ander zijn aangedaan. Het is goed om contact te maken met het gevoel van kwaadheid, van onrecht te zijn aangedaan. Maar op een gegeven moment dien je verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen emotionele reacties.

Gecentreerd zijn in jezelf, helder bij jezelf aanwezig zijn, wil zeggen dat je volledig verantwoordelijkheid neemt voor alle emoties die er in je zijn. Je kunt dan de emotie van boosheid erkennen in jezelf en tegelijk zeggen: dit was mijn reactie op bepaalde gebeurtenissen. Ik omring deze reactie met begrip, maar ik heb tegelijkertijd de intentie het los te laten. Het gaat uiteindelijk niet om gelijk hebben; het gaat er om dat jij vrij wordt, dat jij een gelukkig en volledig mens wordt. Het is heel bevrijdend om oude emoties los te laten.

In wezen gaat het dus om het vinden van een punt in jezelf van waaruit je noch te ver doorschiet in je emoties, noch deze onderdrukt. In beide richtingen hebben jullie dingen meegekregen vanuit jullie opvoeding die niet overeenstemmen met het wezen van spirituele alchemie. Het wezen van spirituele groei is dat je niets onderdrukt, maar dat je er tegelijk verantwoordelijkheid voor neemt. Ik voel dit, ik kies voor deze reactie, dus ik kan haar ook helen.

In het alles aanvaarden van wat er is in jezelf, word je er tegelijk meester van. Dat is de kern van mijn boodschap vandaag. Eis het meesterschap op over jezelf, over de emoties in jezelf waarmee je moeite hebt, waarvan je voelt dat ze je achter je rug om kwellen. Neem er verantwoording voor, maak er innerlijk contact mee. Het is jouw bewustzijn dat hier helend is. Niemand anders kan jou meesterschap geven over je emoties. Er zijn geen uiterlijke middelen of instrumenten om die emoties weg te nemen of af te laten vloeien. Het is in het proces van bewustwording dat ze vrij komen, dat ze naar het licht gaan. Emotionele heelwording is een van de belangrijkste facetten van de spirituele groei waarbij jullie allen zo betrokken zijn.

Tot slot wil ik zeggen: maak het niet te moeilijk, dit spirituele pad dat je begaat. Het is allemaal uiteindelijk heel simpel: het gaat om liefde voor jezelf en om helderheid in jezelf. Spirituele groei vereist niet dat je allerlei moeilijke en ingewikkelde dingen doet. Alle instrumenten om die heelwording te voltooien heb je zelf tot je beschikking. Maak op een stil moment contact met je gevoel; laat je gevoel, je intuïtie je vertellen wat er nog is dat opgeruimd moet worden. Ga ermee aan de slag. Geloof in jezelf. Jij bent de meester van jouw leven, van jouw weg.

© Pamela Kribbe 

www.pamela-kribbe.net